چطور یک گزارش هفتگی بنویسیم؟

گزارش‌های هفتگی در بسیاری از محیط‌های تجاری و خرده‌فروشی و همچنین پروژه‌های تحقیقاتی و دوره کارآموزی بسیار رایج هستند. یک گزارش جامع هفتگی باید به گونه‌ای نوشته شود که رئیس شما ایده روشنی از اینکه چه نوع پیشرفتی ایجاد کردید، داشته باشند.

بخش اول: سازمان‌دهی اطلاعات

۱- هدف گزارش را مشخص کنید. ممکن است لازم باشد که گزارش‌های هفتگی را به‌عنوان بخشی از وظایف شغلی خود ارائه کنید، اما دقت داشته باشید که هدف گزارش حفظ شغلتان نیست. تعیین اینکه چرا کارفرما به گزارش‌های هفتگی نیاز دارد، به شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید که دقیقاً چه اطلاعاتی باید در گزارش ذکر کنید و کدام آیتم‌ها از همه مهم‌تر هستند.

• به‌طور معمول گزارش شما قرار است اطلاعات مدیران در مورد وضعیت پروژه‌ها را به‌روزرسانی کند و یا به آن‌ها در تصمیم‌گیری کمک نماید.
• برای مثال، اگر شما مدیر فروشگاه خرده‌فروشی هستید، ممکن است لازم باشد گزارش‌های هفتگی ارائه دهید که فروش هفتگی شرکت را خلاصه می‌کنند. کارفرما از این گزارش برای ارزیابی عملکرد، قیمت‌ها و سفارش‌ها برای فروشگاه استفاده می‌کند.
• اگر شما گزارش‌های هفتگی برای یک پروژه آموزشی یا تحقیقاتی ارائه می‌کنید، هدف این است که میزان پیشرفت در کار را به کارفرما یا مربی خود نشان دهید و هر گونه موفقیت یا کشفیات مهم را به اشتراک بگذارید.

۲- تعیین کنید که چه کسی گزارش شما را خواهد خواند. شناسایی مخاطب برای تهیه گزارش بسیار مهم است. بدون دانستن اینکه چه کسی و چرا گزارش را خواهد خواند، هیچ راهی برای شناخت اطلاعات مهم‌تر و اولویت‌بندی اطلاعات هنگام درج در گزارش وجود ندارد.

• شناخت مخاطبین به شما کمک می‌کند تا بدانید که چگونه گزارش را بنویسید و چه نوع زبانی استفاده کنید. برای مثال، اگر مخاطبین یک گروه از کودکان پنج‌ساله باشند، زبان گزارش با زمانی که بخواهید برای مدیران یک شرکت بزرگ بنویسید، کاملاً متفاوت خواهد بود.
• با اطلاع اط آنچه که مخاطب از قبل می‌داند و داده‌هایی که نویسنده برای توضیح عمیق‌تر یا فراهم کردن منابع اضافی نیاز دارد، می‌توانید ایده بهتری به دست آورید. به ‌عنوان مثال، اگر یک گزارش هفتگی درباره یک مسئله حقوقی می‌نویسید که توسط گروهی از وکلا خوانده خواهد شد، نیازی به ارائه خلاصه عمیقی از قانون ندارید. با این‌ حال، اگر بخواهید درباره این موضوع برای مدیران اجرایی و یا مدیران بدون پیش‌زمینه اطلاعات قانونی مطالبی بنویسید، نوشتن خلاصه‌ای از قانون مورد نیاز خواهد بود.
• اگر گزارش در رابطه با دوره کارآموزی، پروژه تحقیقاتی، یا سایر فعالیت‌های مدرسه است، به خاطر داشته باشید که مخاطب شما استاد یا مربی نیست، حتی اگر قرار باشد که گزارش را به آن‌ها برگردانید. برای پیدا کردن مخاطب خود در این زمینه، بر روی ماهیت پروژه‌ به‌طور کامل تمرکز کنید.

۳- نکات اصلی گزارش را دسته‌بندی کنید. در حالی ‌که باید گزارش خود را تا جایی که ممکن است مختصر نگه‌ دارید، اما هنوز هم ممکن است که مخاطبین شما گزارش را به‌طور کامل نخوانند. با اطلاع از این موضوع، باید مهم‌ترین اطلاعات را در ابتدای گزارش قرار دهید.

• به‌عنوان مثال، اگر هدف گزارش شما مقایسه و مطابقت سه نوع مختلف از تجهیزات باشد و توصیه کنید که به نظر شما بهترین گزینه برای استفاده کدام شرکت خواهد بود، ابتدا باید توصیه خود را ذکر کرده و سپس دلیل آن را توضیح دهید.
• به‌طور کلی، صفحه اول گزارش باید شامل خلاصه‌ای از نتایج، توصیه‌ها و یا نتیجه‌گیری باشد. از بقیه گزارش برای کاوش عمیق‌تر استفاده کنید و خوانندگان اگر احساس نیاز یا تمایل به گسترش درک خود از یافته‌های شما را داشته باشند، ادامه مقاله را مطالعه خواهند نمود.

۴- از سرنوشت معمول گزارش خود آگاه باشید. در اغلب موارد، گزارش‌های هفتگی به دلایل مشخصی ثبت می‌شوند و بر اساس این دلایل بایگانی می‌شوند. در یک گزارش هفتگی اغلب مخاطب کل متن گزارش را مطالعه نمی‌کند و شما هم نباید چنین انتظاری داشته باشید.

• با این‌ حال، از این حقیقت به‌عنوان بهانه‌ای برای دور زدن مسیر نوشتن گزارش یا تحویل کار نامنظم و با کیفیت ضعیف استفاده نکنید. گزارش باید بازتابی از شخصیت شما و اخلاق کاری‌تان باشد. یک گزارش نامنظم احتمالاً مورد توجه قرار خواهد گرفت و این پیام را منتقل می‌کند که «می‌دانستم که شما در واقع قصد خواندن آن را نداشتید». هیچ  بهانه‌ای برای یک نتیجه کاری بی کیفیت وجود ندارد.
• اگر می‌خواهید گزارش به‌طور کامل باکیفیت بالا و به‌خوبی نوشته شود، بر روی بخش‌هایی از گزارش که مخاطبین به احتمال زیاد مطالعه می‌کنند، تمرکز کنید. بخش‌های مورد علاقه مخاطبین معمولاً خلاصه اجرایی و نتایج یا توصیه‌ها هستند. این‌ بخش‌ها باید بدون ‌عیب و نقص نوشته شوند.
• به خاطر داشته باشید که کارفرما اغلب نمی‌تواند گزارش را بخواند زیرا توجهی به این کار ندارند یا چندان برای آنها مهم نیست. افرادی که رتبه بالای مدیریتی یا سمت‌های اجرایی دارند، بسیار پر مشغله هستند و در جمع‌آوری اطلاعات لازم برای تصمیم‌گیری مؤثر، ماهر هستند. این افراد کل گزارش را نخواهند خواند، مگر اینکه مجبور باشند، اما برای مواقعی در آینده که بخواهند دوباره به آن نگاه کنند و اطلاعات کسب نمایند، این سند را نگهداری خواهند کرد.

بخش دوم: قالب‌بندی گزارش

۱- قالب نمونه گزارش پیدا کنید.

بسیاری از شرکت‌ها فرمت استاندارد برای گزارش‌های هفتگی خود دارند و مدیران ممکن است به گرفتن اطلاعات خود از طریق یک قالب خاص عادت داشته باشند. استفاده از قالب متفاوت می‌تواند باعث ناامیدی و سردرگمی آنها شود.

• به کار بردن این فرمت‌ها مخصوصاً برای گزارش‌های فروش مهم هستند. مدیران عادت دارند که به یک گزارش نگاه کنند و بفهمند که در کجای صفحه یک شکل خاص یا بخشی از اطلاعات وجود خواهد داشت. اگر از فرمت متفاوتی استفاده کنید، گزارش شما عملاً برای آن‌ها بی‌فایده خواهد بود، زیرا در واقع مدیران مجبور خواهند شد که گزارش را به طور کامل بخوانند تا اطلاعات مورد نظرشان را پیدا کنند.
• با دستیاران اداری صحبت کنید و ببینید که آیا یک الگویی وجود دارد که ‌بتوانید برای قالب‌بندی از آن استفاده کنید، بنابراین لازم نیست قالب را از ابتدا در برنامه پردازش کلمه ایجاد کنید. بسیاری از شرکت‌ها یک قالب سندی با تنظیمات صحیح شامل حاشیه‌ها، جداول، سبک‌های پاراگراف و فونت‌ها دارند.

۲- روش تحویل گزارش را در نظر بگیرید.

اگر شما یک سند کاغذی را چاپ می‌کنید یا مدرکی را به‌صورت دیجیتالی به‌عنوان یک پیوست ارائه می‌دهید، احتمالاً می‌خواهید گزارش دارای قالب خاصی باشد و نه اینکه به‌سادگی در بدنه یک ایمیل قرار داده شود.

• برای مثال، اگر گزارش خود را به‌صورت پیوست به یک ایمیل ارسال می‌کنید، باید خلاصه اجرایی خود را در بدنه ایمیل بگنجانید. به ‌این ‌ترتیب خواننده‌ نیازی به باز کردن فایل پیوست برای فهمیدن مفهوم کلی گزارش ندارد.
• اگر گزارش کاغذی ارائه می‌کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که گزارش کاور یا صفحه عنوان داشته باشید تا به این ترتیب، گزارش به‌درستی شناسایی و ثبت شود.
• صرف‌نظر از نحوه گزارش، اطمینان حاصل کنید که نام شما در تمام صفحات گنجانده شده‌ است و تمام صفحات شماره‌گذاری شده‌اند. صفحات را می‌توان به‌راحتی از هم جدا کرد و افراد باید بتوانند در یک نگاه دریابند که آیا کل گزارش در آنجا وجود دارد یا خیر و این گزارش را چه کسی نوشته است.
• شما می‌توانید به‌راحتی اطلاعات مورد نیاز را در سرعنوان هر صفحه وارد کنید. به ‌عنوان مثال، سرعنوان  شما ممکن است به صورت «گزارش فروش سالیانه هفته ۳۲، صفحه ۳ از ۷ خوانده شود» باشد.

۳- یک خلاصه اجرایی داشته باشید.

خلاصه اجرایی، توضیح مختصری از کل گزارش است. این خلاصه معمولاً شامل تنها یک یا دو پاراگراف با چند جمله برای هر بخش از گزارش است. ایده کلی این است که یک مدیر می‌تواند این خلاصه را بخواند و اگر موارد ذکر شده در این خلاصه گزارش مطابق با انتظارات اصلی مدیران در رابطه با موضوع مورد گزارش باشند، آن‌ها می‌توانند بدون نیاز به خواندن بیشتر اقدام به عمل نماید.

• برای خلاصه اجرایی، استفاده از زبان واضح و مختصر که برای خواندن آسان باشد، خیلی مهم است. از کاربرد جملات نامفهوم یا اصطلاحات هنری که به هر گونه توضیحی نیاز دارند، اجتناب کنید، حتی اگر بدانید که مخاطبین شما به‌خوبی از این اصطلاحات آگاهی دارند.
• پس ‌از اینکه تمام بخش‌های دیگر گزارش خود را کامل کردید، خلاصه اجرایی را در آخر بنویسید. در کل، شما نمی‌توانید چیزی را خلاصه کنید که هنوز نوشته نشده است. حتی اگر طرح کلی دقیقی داشته باشید که از آن برای نوشتن گزارش خود برنامه‌ریزی می‌کنید، همه‌چیز می‌تواند در طول نوشتن تغییر کند.

۴- پاراگراف‌ها و بخش‌های خود را ساختاربندی کنید.

زمانی که قالب مورد نظر برای ارائه گزارش را تهیه کردید، طرح کلی بخش‌های گزارش را به نحوی پیش‌نویس کنید که با هدف گزارش سازگار باشد.

• طرح کلی‌ را بررسی کنید تا مطمئن شوید که گزارش به‌طور منطقی از یک بخش به بخش بعدی جریان می‌یابد و اطمینان حاصل کنید که برای مخاطبین خاصی که برای گزارش شناسایی کرده‌اید، مناسب است.
• گزارش شما معمولاً شامل یک خلاصه اجرایی، معرفی، نتیجه‌گیری و توصیه‌ها، یافته‌ها و مباحثات و فهرستی از مراجع است؛ همچنین ممکن است شامل پیوست‌هایی از اطلاعات مربوطه و جدولی از محتویات برای گزارش‌های طولانی‌تر باشد، اما گزارش‌های هفتگی معمولاً آن‌قدر مفصل نخواهد بود.
• هر بخش از گزارش شما با یک موضوع واحد سروکار دارد. در این بخش، هر پاراگراف یک ایده واحد را مورد بحث قرار می‌دهد. برای مثال، اگر یک بخش در گزارش فروش هفتگی خود با عنوان «مارک‌های معروف بچه‌ها» دارید، می‌توانید یک پاراگراف جداگانه برای هر مارک داشته باشید. اگر شما لباس‌های دخترها و پسرها را تقسیم می‌کنید، ممکن است زیر بخش‌هایی با عنوان‌های فرعی مناسب برای هر مارک داشته باشید، سپس در یک پاراگراف پوشاک پسرها برای آن مارک و در پاراگراف دیگر در مورد پوشاک دخترها را صحبت کنید.

۵- در صورت لزوم یک صفحه عنوان و یا صفحه کاور ایجاد کنید.

گزارش‌های کوتاه‌ ممکن است به یک صفحه عنوان جداگانه نیاز نداشته باشند، اما گزارش‌های طولانی‌ باید یک صفحه جدا داشته باشند که شما را به‌عنوان نویسنده گزارش معرفی کرده و به‌طور خلاصه هدف گزارش را توضیح دهد.

• صفحه عنوان با خلاصه اجرایی متفاوت است و اساساً شامل اطلاعات لازم برای اهداف اجرایی است، بنابراین گزارش می‌تواند به‌درستی تنظیم شود.
• ممکن است کارفرمای شما یک برگه کاور خاص داشته باشد که برای گزارش‌های هفتگی لازم است. در این مورد، دقت کنید که از قالب انتخابی استفاده کنید.
• صفحه عنوان باید شامل عنوان یا شرح گزارش، مانند »گزارش فروش هفتگی«، نام نویسنده و نام هر شرکت ‌کننده دیگر در این گزارش، نام شرکت و تاریخ تکمیل یا ارسال گزارش باشد.

بخش سوم: استفاده مناسب از قابلیت‌های زبان

۱- عنوان‌ها و زیرعنوان‌های مؤثر ایجاد کنید.

عناوین و زیرعنوان‌ها به خواننده اجازه می‌دهد تا به‌سرعت بخش‌های خاصی از گزارش که مورد نیاز آنها است یا می‌خواهند برای کسب اطلاعات پس‌زمینه‌ای بیشتر درباره نتایج یا توصیه‌های ذکر شده در گزارش مطالعه نمایند را به‌راحتی پیدا کنند.

• دقت کنید که عنوان‌ها و زیرعنوان‌ها محتوای آن بخش یا زیربخش را به طور مستقیم و دقیق توصیف کنند.
• به عنوان مثال، اگر شما در حال تهیه پیش‌نویس یک گزارش فروش هفتگی هستید، ممکن است بخش‌هایی درباره «ترندها در لباس‌های زنان»، «ترندها در لباس مردانه» و «مارک‌های محبوب کودکان» را شامل شود. در این بخش‌ها، ممکن است زیرعنوان‌هایی برای برجسته کردن ترندهای خاص یا مارک‌های مشهور داشته باشید.
• از ساختار گرامری یکسان برای تمام عناوین استفاده کنید تا گزارش شما منطقی و سازگار باشد. به عنوان مثال، اگر اولین تیتر شما »ایجاد یک ترند در لباس مردانه» باشد، دومین عنوان شما باید «هدایت گروه طراحی در لباس‌های زنان» باشد و نه چیزی شبیه به «ارقام فروش زنان».

۲- جملات واضح و ساده بنویسید.

نوشته را با جملاتی که در استاندارد »فاعل– مفعول- فعل» سازمان‌دهی شده‌اند، برجسته کنید، وضوح تفکر و اطمینان را در پیشنهادها و یا نتایج خود نشان دهید.

• پس ‌از این که گزارش خود را تهیه کردید، یک دفعه کل گزارش را بخوانید و تمام کلام‌های غیرضروری را حذف کنید. کاری که هر جمله بیانگر آن است را مشخص نمایید و فاعل را در کنار فعل آن کار قرار دهید. روی هر جمله فکر کنید و به خود بگویید که «چه کسی، چه کاری را انجام می‌دهد».
• عبارت‌های زائد و نامفهوم را حذف کنید.
• ممکن است فکر کنید که این سبک نگارش خسته‌ کننده به نظر می‌رسد، اما هدف گزارش هفتگی‌ سرگرم شدن نویسنده نیست. این سبک به طور مؤثر نکات را بیان می‌کند و اطلاعات را به خوانندگان منتقل می‌کند.

۳- نوشته خود را بی‌طرف و بدون تعصب نگه ‌دارید.

اگرچه ممکن است توصیه‌هایی انجام دهید، اما این توصیه‌ها باید بر اساس شواهد واقعی نه عقاید و یا احساسات  شخصی نویسنده باشند. خوانندگان را با حقایق قوی و نوشته‌های واضح قانع کنید.

• از صفات و دیگر کلمات و عبارات پر باری که دلالت بر مفاهیم مثبت یا منفی دارند، اجتناب کنید و به‌جای آن بر دلایل واقعی تمرکز کنید.
• برای مثال، فرض کنید در گزارش فروش هفتگی‌تان تبلیغی برای یکی از شریک‌های فروش خود  پیشنهاد می‌کنید. آن پیشنهاد را با حقایقی که شایستگی آن کارمند را نشان می‌دهند، پشتیبانی کنید. برای نمونه جمله «آزاده با وجود اینکه تنها ۱۵ ساعت در هفته کار می‌کند، همیشه بالاترین فروش را در فروشگاه ما دارد» از «آزاده با وجود اینکه تنها ۱۵ ساعت در هفته کار می‌کند، شایسته‌ترین فرد در بین کارکنان من است و با وجود اینکه او مجبور است ساعات کاری خود را محدود کند تا از مادر بیمارش مراقبت کند، همیشه کارهای اضافی انجام می‌دهد» بهتر  است.

۴- از افعال قوی استفاده کنید.

وقتی شما در حال نوشتن هستید، یک کلمه دارید که به خواننده‌تان می‌گوید چه چیزی در جمله در حال وقوع است. از افعال کوتاه و قوی استفاده کنید که به طور واضح این عمل را توصیف می‌کنند.

• افعالی ساده را امتحان کنید. به عنوان مثال، کلمه «استفاده» از «کاربرد» بهتر است.
• افعالی که عمل «فکر کردن» را توصیف می‌کنند، مانند فکر کردن، دانستن، درک کردن، باور کردن، گاهی ضروری هستند، اما به طور کلی نسبت به افعالی که یک عمل را توصیف می‌کنند، ضعیف‌تر هستند. شما ممکن است مجبور باشید در بیانیه خود کاوش کنید و آن را باز کرده و برای خود تشریح نمایید تا بتوانید بر اساس آن یک جمله در رابطه با اقدامی که برای عملی کردن آن بیانیه کمک کننده است را در گزارش جای دهید. برای مثال، فرض کنید که می‌نویسید: «من معتقدم که فروش ما در ماه‌های آینده افزایش خواهد یافت». این جمله را باز کنید و بفهمید که چرا این باور را دارید. سپس می‌توانید یک جمله قابل اقدام مانند «بر اساس اطلاعات فروش در سال‌های گذشته، فروش در طول فصل تعطیلات افزایش می‌یابد. من پیش‌بینی می‌کنم که فروش در ماه‌های اسفند و فروردین افزایش پیدا خواهد کرد» را بنویسید.
• در ادامه، گزارش را مرور کرده و سعی کنید حروف اضافه را حذف و کلمات را با افعال قوی‌تر جایگزین کنید.

۵- از بیان جملات مجهول دوری کنید.

هنگامی‌که شما با بیان مجهول می‌نویسید، در واقع بر فاعل عمل تأکید نداشته و بر مفعول آن اقدام تأکید دارید. در برخی شرایط این امر برای دلایل سیاسی یا دیپلماتیک لازم است، اما اغلب اوقات نوشته‌ها را آشفته و گیج‌کننده می‌کند.

• بیان معلوم به کسانی که آن عمل ذکر شده در گزارش را تکمیل کرده‌اند، اعتبار می‌دهد و به خوانندگان این گزارش نشان می‌دهد که چه کسی مسئول این اقدام است. برای درک اینکه چرا این موضوع مهم است، تصور کنید که شما مقاله‌ای در مورد یک آتش‌سوزی مخرب می‌خوانید که می‌گوید: «خوشبختانه، همه بچه‌ها نجات یافتند.». شناسایی شخص یا اشخاصی که آن بچه‌ها را نجات دادند، مهم است. اگر این جمله خوانده شود، «معلم وارد کلاس شد و همه کودکان را نجات داد»، حالا شما می‌دانید که چه کسی سزاوار اعتبار برای قهرمان بودن در آن شرایط است.
• هم‌چنین بیان معلوم برای مالکیت اقداماتی که ممکن است عواقب منفی داشته باشد، مهم است. اگر شما در گزارشتان بنویسید: «اشتباهات انجام شدند»، کارفرمای شما می‌خواهد بداند که چه کسی این اشتباهات را مرتکب شده است تا بتوانند به طور مناسب افراد مستعد خطا را مدیریت کنند. اگر نویسنده در نوشتن گزارش اشتباه کند، پذیرفتن مالکیت آن اشتباهات و قبول مسئولیت برای مدت زمان زیادی ادامه خواهد داشت.
• برای تعیین و حذف بیان مجهول در نوشته‌های خود، عمل را در جمله شناسایی کرده و بفهمید چه کسی این کار را انجام داده است، سپس شخص انجام دهنده عمل را در ابتدا جمله قرار دهید.

۶- اطلاعات را با عناصر بصری انتقال دهید.

نمودارها و شکل‌ها و عناصر گرافیکی برای خواندن و دنبال کردن بسیار راحت‌تر هستند از پاراگرافی که اطلاعات مشابه را ارائه می‌دهد، به‌خصوص اگر اطلاعاتی که شما باید انتقال دهید، بسیار سنگین باشند.

• یک عنصر دیداری صحیح را انتخاب کنید تا اطلاعات را‌ به شیوه‌ای به خواننده منتقل کنید که برای آن‌ها مفید باشند و هدف گزارش را نشان دهند.
• برای مثال، ممکن است شما یک نمودار خطی برای نشان دادن روند رو به بالا در فروش کت‌های پشمی انتخاب کنید. این نمایش برای نشان دادن آن رشد در مقایسه با جدولی شامل تعداد فروش کت‌های پشمی در هر ماه بسیار مؤثرتر خواهد بود زیرا خواننده باید به همه اعداد نگاه کند، آن‌ها را با هم مقایسه کند و تشخیص دهد که آن‌ها در حال افزایش‌ هستند. تمام این کارها را می‌توان با یک نگاه ساده به یک نمودار خطی انجام داد.
• به خاطر داشته باشید که چشم به عناصر بصری دقت می‌کند. دقت کنید که این آیتم‌ها مرتب و تمیز باشند و به‌خوبی در صفحه قرار داده شوند. تنها در صورتی می‌توانید عناصر بصری را در نظر بگیرید که برای پیشنهادها و یا نتایج شما ضروری باشند.

۷- اصطلاحات مخصوص یک صنف را حذف کنید.

هر صنعت یا رشته تحصیلی واژه‌های خاصی دارد که گریزناپذیر به نظر می‌رسند، همچنین واژه‌هایی که بر اساس کتاب‌ها و مقالات مشهور مد روز هستند. این اصطلاحات گاهی اوقات می‌توانند مفید باشند اما به‌طورمعمول هیچ ارزشی ندارند و نمی‌توانند پیام شما را به طور مؤثر منتقل نمایند.

• اصطلاحات ویژه یک صنف ممکن است برای نوشتن یک لیست از واژه‌های رایج در صنعت مفید باشد، بنابراین آنها را بیش ‌از حد در گزارش‌های خود به‌کار نبرید. زمانی که گزارش شما کامل شد، می‌توانید به‌سادگی متن را برای یافتن آن کلمات جستجو کنید و در صورت نیاز آن‌ها را با کلمات مناسب‌تر تعویض کنید.
• به خاطر داشته باشید که استفاده بیش ‌از حد از واژه‌های مد روز به خواننده‌ نشان نمی‌دهد که شما دانش کافی در مورد رشته خاص خود دارید، در حقیقت کاملاً برعکس است. هیئت‌مدیره و مدیران معمولاً مسن‌تر هستند و تاکنون صدها مورد از این واژه‌هایی که آمدند و رفتند را دیده‌اند. اگر این اصطلاحات را بیش ‌از حد استفاده کنید، آن‌ها تصور خواهند کرد که شما تنبل هستید.

۸- با احتیاط غلط‌گیری کنید.

اگر گزارش شما پر از اشتباهات تایپی و گرامری باشد، این کار برای خواننده‌تان گیج‌ کننده خواهد بود و ضعف شما را نشان می‌دهد. گزارش خود را به‌خوبی قبل از موعد آن تهیه کنید؛ بنابراین زمان زیادی دارید تا مطمئن شوید که گزارش به‌درستی غلط‌گیری شده است.

• یک غلط‌یاب گرامر و املا مانند برنامه ویراستیار را در برنامه پردازش واژه خود اجرا کنید، اما به طور کامل بر روی آن‌ها تکیه نکنید. این برنامه‌ها اشتباهات زیادی را نادیده می‌گیرند، به‌خصوص اشتباهات تایپی در کلماتی که واژه مشابه کلمه اشتباه نیز وجود دارد.
• خواندن گزارش با صدای بلند یک راه خوب دیگر برای گرفتن اشتباهات و ویرایش سبک است. اگر زمانی که یک جمله یا پاراگراف خاص را می‌خوانید، متوجه شوید که خواندن بخشی از گزارش شما مشکل است، مخاطبین نیز به طور ذهنی دچار لغزش خواهند شد. بر روی قسمت‌های پر اشکال دوباره کار کنید تا روان‌تر شوند.

منبع: چطورپدیا

چگونه زمان خود را عاقلانه صرف کنیم؟

چطور زمان خود را عاقلانه صرف کنیم؟

هر یک از ما زمان محدود و مشخصی در اختیار داریم. روزانه فقط ۲۴ ساعت، نه بیشتر و نه کمتر؛ اما چه مقدار از این زمان را صرف کارهایی می‌کنیم که نباید انجام دهیم و به این شکل آن را از دست می‌دهیم؟ وقتی عمر بگذرد، آن را برای همیشه از دست داده‌ایم. وقت همانند پول نیست که بتوان آن را خرج و ذخیره کرد و یا آن را به دست آورد و سرمایه‌گذاری کرد؛ تنها یک‌بار در اختیار ما قرار داده می‌شود، نه ۲ بار. این دلیل اهمیت زمان ما است، می‌بایست به‌جای دور ریختن عمر، از آن همانند منبعی گران‌‌بها محافظت کنیم؛ البته این بدان معنا نیست که هرگز نباید بخشی از وقت خود را صرف خوش‌گذرانی کنیم، خیر! بی‌شک باید این کار را انجام دهیم. این تنها به این معنی است که نباید نسبت به عمر و زمانی که در اختیار داریم غافل باشیم. این لحظه فقط همین یک‌بار، در همین لحظه، تنها برای یک‌بار به ما بخشوده شده و وقتی‌که رفت، دیگر رفته است. ما، انسان‌ها، مادامی‌ که زمان در اختیار داریم و هنوز از ما گرفته نشده، هرگز قدر آن را به‌درستی نمی‌دانیم. تا زمانی که آن را از ما نگیرند، اغلب حتی قادر به درک اهمیت مطلق عمر خود نخواهیم بود.

من امروز اینجا می‌نشینم و زمان خود را صرف نوشتن این مقاله می‌کنم تا مطمئن شوم که شما قدر وقت خود را خواهید دانست. اجازه ندهید این منبع گران‌بها، از میان انگشتانتان بلغزد و سُر بخورد و برای هیچ و پوچ تلف شود. هدر رفت آن، برای خود فرد و افرادی که دوست‌شان دارد، ابداً عادلانه نیست. در عوض، وقت خود را در انجام کارهای مثبت و ثمربخش برای خود و اطرافیانسرمایه‌گذاری کنید. اینجا دقیقاً همان جایی است که باید وقت خود را صرف کنیم. برای صرف وقت، راهی بهتر از سرمایه‌گذاری آن در ساخت چیزی نیک و خارق‌العاده نیست.

چرا مدیریت زمان اهمیت دارد؟

از آنجا که نمی‌توان زمان را مجدداً تولید کرد، می‌بایست بتوانیم از آن عاقلانه استفاده کنیم. صبح پس از برخاستن از خواب، قبل از هر چیز، باید کارهایی را انجام دهیم که مدت‌ها است از انجام آن‌ها سر باز می‌زنیم. کار کردن بر روی چیزی در ابتدای روز، سبب تولید عنصری محرک در بدن می‌شود، این نکته دقیقاً مشابه چیزی است که گفته شد؛ بنابراین، به خود قول دهید که روزانه تنها به مدت ۱۵ دقیقه، بر روی امور معوق شده‌ی خود کار کنید.

بله به این شکل از زمان خود عاقلانه استفاده می‌کنید. من این را «قانون ۱۵ دقیقه» می‌نامم، فقط ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. حال مهم نیست کاری که می‌بایست انجام شود چیست، پرداخت مالیات، حساب و کتاب دخل و خرج، مرتب کردن آشپزخانه، ورزش کردن یا برنامه‌ریزی یک رژیم غذایی سالم، فقط ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.

مراحل زیر را دنبال کنید:

• تلفن هوشمند خود یا یک ساعت زمان‌سنج را بردارید.
• زمان‌سنج را آغاز کرده و مشغول به کار شوید.
• ۱۵ دقیقه روی آن کار کرده و سپس آن را رها کنید.

می‌دانید وقتی به دقیقه‌ی پانزدهم ۱۵ می‌رسید چه اتفاقی می‌افتد؟ اولاً، به احتمال قریب به‌ یقین تمایل دارید آن کار را ادامه دهید. این دقیقاً همان کاری است که نیروی محرکه انجام می‌دهد. از آنجا که کاری را شروع کرده‌اید، تمایل دارید آن را ادامه دهید. به یاد داشته باشید، جسم در حال حرکت، در حال حرکت مانده و شی‌ء ساکن، غالباً ساکن خواهد ماند. ساختار ما این‌گونه شرطی شده و سخت‌ترین بخش آن، شکستن این چرخه‌ی سکون است. اگر این بخش را با قدرت بگذرانید، از آن به بعد تنها سرازیری خواهد بود. از آنجا که ما موجوداتی بنده‌ی عادت هستیم، انجام کارهایی که به آن‌ها عادت نداریم، برایمان دشوار است. دقیقاً همین‌طور است. ما همواره به چیزهایی که از قبل می‌دانیم و رفتاری که به آن شرطی شده‌ایم، رجوع می‌کنیم. این قانونی است که همه از آن آگاه هستیم. اگر تاکنون سعی کرده باشید که یک عادت بد را ترک کنید، می‌دانید که این کار قطعاً سخت است. در حقیقت سخت‌ترین قسمت، اولین تلاش برای ترک عادت مذکور خواهد بود. آیا می‌دانید برای شکل‌گیری و یا شکستن عادات، تنها به زمانی مابین ۱۸ الی ۲۵۴ روز نیاز است؟ این نهایت قدرت است.

سخت‌ترین بخش شکستن هر عادت، اولین تلاش است. پس از آن، به میزان قابل‌توجهی راحت‌تر خواهد شد. وقتی چند روز پشت سر هم کمربند ایمنی خود را می‌بندید، پس از مدتی بستن آن ناخودآگاه شده و پس از چند هفته تقریباً تبدیل به یک عادت می‌شود. گذرگاه‌های عصبی بازسازی شده و فرد تفکر و رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهد. به این ترتیب برای انجام کار مذکور به‌ندرت نیاز به فکر کردن خواهد داشت، چرا که از ذهن آگاه به ذهن ناخودآگاه او منتقل شده است.

عمر خود را هدر ندهید 

هر ثانیه‌ای که می‌گذرد لحظه‌ای گران‌بها است. اگر تاکنون شخص نزدیکی را از دست داده باشید، این را به‌خوبی می‌دانید؛ اما اغلب، فقط دانستن کافی نیست. ما انسان‌ها همواره زمان خود را هدر می‌دهیم چرا که موجوداتی بنده‌ی عادت هستیم. به دلیل ترس از شکستی که در وجودمان هست، ترجیح می‌دهیم خود را درگیر سختی‌های برداشتن گام‌های بزرگ نکنیم. دیگران چه فکری می‌کنند؟ وقتی می‌بینند برای هدف خود تلاش می‌کنید اما نمی‌توانید به آن دست یابید، چه خواهند گفت؟ در انتهای روز، نظرات دیگران در مورد شما کوچک‌ترین اهمیتی نخواهد داشت. زندگی کوتاه است. آن را هدر ندهید. اشتیاق خود را دنبال کنید. پرانرژی از خواب برخیزید، به جهان بیرون سلام کرده و کاری بزرگ انجام دهید. ارزش‌گذاری کنید، ببخشید، مشارکت کنید، از دیگران یاد بگیرید و در این مسیر رشد کنید. به انسانی بهتر تبدیل شوید، تبدیل به کسی که حتی زمانی که چیزی برای بخشیدن ندارد، کماکان می‌خواهد به هم نوعان خود خدمت کند. 

من درباره پول صحبت نمی‌کنم، در مورد زمان صحبت می‌کنم. این مسئله خیلی مهم است. به‌جای ریخت‌و‌پاش زمان، از آن جهت انجام کارهای سودمند استفاده کنید. به‌جای تماشای سریال تلویزیونی، بیرون بروید و آن بخش از زمان خود را به دیگران اهدا کنید. آیا می‌دانید چه احساس فوق‌العاده‌ای برایتان به ارمغان می‌آورد؟ تنها کاری که باید کنید آن است که از منطقه امن خود خارج شوید. ماندن در آن خیلی ثمربخش نیست. فقط باید عزم کنید زنجیری که شما را به عادات و رفتار قدیمی خود متصل می‌کند، بشکنید؛ اما حتی اگر وقت خود را با دیگران تقسیم نمی‌کنید، آن را به هدر ندهید. کارهای زیادی وجود دارند که می‌بایست انجام شوند و اهداف زیادی داریم که باید به آن‌ها دست یابیم. اتلاف وقت در این جایگاه کمکی به ما نمی‌کند. هر چیزی که انرژی فرد را تحلیل کند، وقت او را از بین برده است. پس درگیر کارهایی نشوید که سبب تضعیف انرژی می‌شوند. از نوشیدن الکل و مواد مخدر بپرهیزید، ساعت‌ها وقت خود را با دوستان خود تلف نکنید، از گشت‌وگذار بی حدومرز در اینترنت بپرهیزید و … در عوض زمان خود را روی تلاش‌های ثمربخشی که کمکی برای خود و اطرافیانتان است متمرکز کنید.

دلیل تمایل به یک هدف خاص، برای زمان ما حائز اهمیت است

از زندگی چه می‌خواهید؟ چه اهدافی دارید؟ آیا تا به حال برای نوشتن آن‌ها زمان گذاشته‌اید؟ برای دستیابی به آن‌ها چطور؟ اگر نه اکنون وقت آن رسیده است؛ اما این تنها کاری نیست که می‌بایست انجام دهید، باید بدانید «چرا» خواسته‌ی خود را می‌خواهید. پاسخ شما به این «چرا» بسیار مهم است، زیرا قادر است انتظارات شما را پایه‌ریزی کند. به شما مقصد می‌دهد. چیزی برای دستیابی و همچنین دلیلی برای دستیابی به آن.

وقتی که دلیل محکمی دارید، تقریباً هر کاری که برای رسیدن به آن لازم باشد را انجام خواهید داد. عطش این شعله همانند یک آتش درون فرد می‌سوزد. شناخت آن و بیرون کشیدن آن از درون، جایی است که جادوی واقعی اتفاق می‌افتد. وقتی فرد عمیقاً بداند چرا به چیزی اشتیاق دارد، هر کاری که برای تحقق آن لازم است را انجام خواهد داد. به خاطر دارم زمانی مطلبی در رابطه با مشاهدات شخصی تحت عنوان «۷ لایه عمیق» را مطالعه کردم.

این مسئله اساساً به این معنی است که همه‌ی ما برای چیزهایی که می‌خواهیم و کارهایی که انجام می‌دهیم، دلایلی داریم؛ اما اغلب، اولین دلایل سطحی هستند؛ اما هرچه عمیق‌تر می‌شویم و هر یک از این دلایل را مورد بررسی قرار می‌دهیم، با دلیلی عمیق‌تر و ژرف‌تر مواجه خواهیم شد. وقتی می‌بینید پیشرفتی در کار نیست، این دقیقاً با همان «چرا»، که دلیل اصلی انجام آن کار است، مرتبط است. اغلب در ذهن شروع شده و به سمت قلب حرکت می‌کند و زمانی که به قلب رسید، عمیق و ژرف خواهد شد. بسیار خب، این چطور کار می‌کند؟ بسیار ساده است، به هدف و ایده بزرگ زندگی خود فکر کنید و این سؤال را از خود بپرسید:

دلیل اینکه می‌خواهم آن را در زندگی خود داشته باشم و به آن دست یابم، چیست؟

به‌عنوان مثال، فرض کنیم که قصد دارید یک میلیارد تومان پول درآورید. چرا یک میلیارد پول می‌خواهید؟ قطعاً به این خاطر نیست که عاشق شکل ظاهری پول هستید. درست است؟ پر واضح است که این دلیل اصلی نیست. پس چیست؟ ممکن است بگوئید این پول را برای خرید یک خانه زیبا می‌خواهید. خوب، این یک دلیل سطحی است. این پاسخ مغز است، نه قلب.

سپس، از خود بپرسید که چرا یک خانه زیبا می‌خواهید؟ پاسخ عمیق‌تر خواهد شد، ممکن است دلیل آن باشد که دوست دارید با خانواده‌ی خود در جایی زیبا و محله‌ای امن زندگی کنید. حال پاسخ عمیق‌تر شده، اما هنوز به عمق واقعی آن نرسیده است. در نهایت، به این می‌رسید که تمایل دارید در مکانی زیباتر و محله‌ای امن‌تر زندگی کنید زیرا به‌عنوان کودکی در حال رشد، هرگز محیط خانوادگی پایداری نداشتید، همواره در حال اسباب‌کشی بوده یا در محله‌ی امنی زندگی نکردید.

عمیق‌تر که می‌شوید، ممکن است بگوئید دلیل این خواسته، این است که دوست ندارید فرزندانتان در طول روز نگران بیرون بودن از خانه یا بازی اطراف محله پس از غروب خورشید باشند. سپس احتمالاً بگویید دلیل این خواسته، این است که نیاز دارید خانواده‌ی خود را در امنیت نگاه دارید، زیرا به‌عنوان یک کودک در حال رشد همواره ترس را در کنار خود احساس کرده‌اید و اکنون دوست ندارید فرزندانتان نیز چنین ترسی را احساس کنند.

می‌بینید این فرایند تا رسیدن به هسته‌ی اصلی چطور پیش می‌رود؟ این مثال شاید دقیقاً هفت لایه نداشته باشد، شاید پنج، ده، یا هر تعداد لایه‌ی دیگری بتوان برای آن یافت؛ اما همچنان ادامه دهید تا به پاسخ سؤال خود دست یابید. متوجه هستید روند کار به چه صورت است؟ درک دلیل اصلی آن‌که چرا کاری را انجام می‌دهید، سبب می‌شود نسبت به زمانی که صرف تلاش برای دستیابی به آن هدف می‌کنید آگاه باشید. این آگاهی دست‌کم یک محرک و انگیزه‌ی قدرتمند در تلاش برای رسیدن به آن هدف خواهد بود.

چطور زمان خود را مدیریت کنیم؟ 

پر واضح است که موظف هستیم زمان خود را به‌درستی مدیریت کنیم. این مدیریت، با تعیین یک هدف معین و برنامه‌ریزی تلاش جهت رسیدن به آن شکل می‌گیرد. پس از آن، مسئله فقط دنبال کردن این برنامه است. برای هر روز خود اهدافی بزرگ، بزرگ‌تر و هوشمندانه‌تر تعیین می‌کنید. سپس هر روز تلاش می‌کنید که به آن دست یابید. تضمین می‌کنید که حتی ثانیه‌ای را تلف نکرده و به سمت رویاهای بزرگ خود در حال حرکت هستید.

من می‌دانم که در زندگی شخصی خود، وقتی درباره‌ی چیزی که می‌خواهم، به‌یقین می‌رسم و برنامه‌ای دقیق برای چگونگی عملکرد خود در مسیر رسیدن به آن هدف در دست دارم، کار کردن روی آن به‌مراتب برای من آسان‌تر است. از مسیر خود جدا نمی‌شوم زیرا میدانم مقصد کجاست. همچنین مدام پیشرفت‌هایم را تحلیل می‌کنم. اگر در یک روز خاص عقب‌گرد داشته‌ام، به آن آگاهم و قادرم آن را اصلاح کنم. هنگامی که نتایج کار خود را مدام پیگیری می‌کنید، این نتایج مشهودتر از قبل خواهند بود. این تفکر برای تمام اهدافی که نتایج آن‌ها قابل اندازه‌گیری باشد، قابل اجراست.

البته حقیقت این است که نتایج تمامی اهداف، می‌بایست کاملاً قابل اندازه‌گیری باشند. در غیر این صورت، چطور بفهمیم که پیشرفتی داشته‌ایم یا خیر؟ برای مثال، اگر قصد دارید وزن خود را کاهش دهید، تک به تک کیلوگرم‌هایی که از دست می‌دهید را پیگیری کنید. هر سانتیمتر سایز دور کمر خود را چک کنید، زیرا گاهی وزنی از دست نمی‌دهید و فقط در حد کاهش چند سانتیمتر است. این کار را باید هر روز انجام دهید. اگر هدف پس‌انداز مقدار مشخصی پول است، دقیقاً همین کار را با پول‌های خود انجام دهید. هر روز میزان پول خود را بررسی کرده و در این مورد بسیار وسواسی و دقیق عمل کنید.

واضح است که در طول روز، زمان زیادی برای تعقیب اهداف خود نخواهیم داشت. به‌خصوص اگر شغلی تمام‌وقت داریم، وقتی نمی‌توان زمان قابل‌توجهی صرف رسیدن به اهداف خود کرد، طبیعتاً نمی‌توان انتظار دستیابی به دست‌آوردهای بزرگ را هم داشت. به همین دلیل است که می‌بایست از هر ثانیه روز خود به‌خوبی استفاده کرده و آن را کارآمد کنیم. مراقب زمان‌هایی که تلف می‌کنید، باشید، زمان با ارزش خود را برای انجام کارهایی که چیزی به زندگی شما اضافه نمی‌کنند، صرف نکنید، در عوض آن را صرف کارهایی کنید که به شما و خانواده‌تان کمک می‌کنند زندگی ایده‌آل خود را داشته باشید.

موارد ذکر شده، دلیل اهمیت زمانی است که در اختیار داریم و می‌توانیم از آن در مسیری درست استفاده کنیم؛ اما همان‌طور که می‌دانیم این زمان می‌تواند در مسیر نادرست نیز صرف شود. از آنجا که هیچ‌کس نمی‌تواند زمان را تولید کند، این کالا گران‌بهاترین چیزی است که همه ما در اختیار داریم. شمارش معکوس ساعت تا زمان مرگ قریب‌الوقوع ما ادامه خواهد داشت. این یک سخن بدخواهانه نیست. بزرگ‌ترین نیت من آن است که یادآوری کنم زمان زیادی ندارید، همان‌طور که من ندارم، همان‌طور که باقی افراد نداند، پس از آن عاقلانه استفاده کنید. آن را هدر ندهید. آن را سرمایه‌گذاری کرده و با آن درست همانند یک کودک تازه متولد شده‌ی گران‌بها رفتار کنید.

منبع:چطورپدیا

چطور در ۲۰ سالگی برنامه‌ریزی مالی داشته باشیم؟

اگر در سن ۲۰ سالگی تمام درآمد فرد صرف هزینه‌های مختلف شود و بیشتر از هر مسئله دیگری بر روی اجاره‌ی پرداختی، صرف شام با دوستان و خرید جفت کفش‌هایی که دعا می‌کرد در فروش فصلی باشند، تمرکز کند، شاید در اینجا دیگر مفهوم پس‌انداز از اولویت‌های ذهن فرد نباشد (هرچند که باید باشد).

مدیر سرمایه‌گذاری جوانان در سرویس خدمات سرمایه‌گذاری می‌گوید: «مهم است که بتوانیم از زندگی امروز و تجربیات سن جوانی لذت ببریم؛ اما لذت امروز نباید ثبات مالی آینده را خدشه‌دار کند». هر کارشناس مالی هر بار با نگاه به ۲۰ سالگی خود، آرزو می‌کند به عقب برگشته و در جوانی به خود نکاتی درباره‌ی ثروت‌اندوزی بیاموزد. او اعتراف می‌کند «ای کاش در اوایل ۲۰ سالگی به قدرت سرمایه‌گذاری و پس‌انداز واقف بودم.»

بسیاری از افراد قربانی دام مرسومی می‌شوند که اغلب جوانان زمانی که پای پول میان است، با دستان خود می‌سازند. به جای استفاده از طرح‌های سرمایه‌گذاری، تصمیم می‌گیرند هر ماه مبلغ کمی پول نقد در حساب بانکی خود نگه دارد. این افراد اغلب از سال‌های اولیه، از این حقیقت که آن پول چقدر می‌تواند به رشد و جمع‌بندی زندگی‌شان منجر شود، به قدر کافی استفاده نمی‌کنند. حال ما با نگاهی فراخ و سال‌ها تجربه، نحوه‌ی ثروت‌اندوزی در سن ۲۰ سالگی را با شما به اشتراک می‌گذاریم. اگر در حال حاضر در اواسط دهه سوم زندگی خود هستید، به نکاتی که کارشناسان مالی برای افزایش میزان پس‌انداز اشاره می‌کنند، توجه کرده و از همین امروز شروع کنید.

واژه‌هایی که باید بدانیم

اگر به طور کلی با مسائل مالی آشنایی ندارید نهراسید. در این قسمت اصطلاحاتی که برای یادگیری سریع مفاهیم این زمینه و توانمندی پای میزهای معامله توصیه شده، ارائه می‌گردد.

بهره‌ی مرکب: «عمل سرمایه‌گذاری هر چقدر زودتر آغاز شود، ممکن است با گذشت زمان، به موجب اثر گوله‌برفی بهره‌ی مرکب، تغییرات بزرگی را موجب شود. لانان، کارشناس اقتصادی توضیح می‌دهد: «این مسئله به این معنا است که فرد به ترکیب سرمایه‌گذاری اصلی خود با مجموعه علائقی که تاکنون داشته، تمایل پیدا می‌کند.»

طرح بازنشستگی: این برنامه معادل پولی است که کارفرما می‌تواند به طرح بازنشستگی فرد در محل کار وی اعانه کند. روش‌های مختلفی برای محاسبه‌ی این مبلغ وجود دارد؛ اما به طور کلی کارفرما می‌تواند این مبلغ را با مقدار مشخصی که خود فرد تمایل به پس‌انداز داشته مطابقت دهد. «به یاد باشید که هر کارفرما مقررات خود را دارد، برای کسب اطلاعات کامل از رویه کارفرما بهتر است با منابع انسانی محل کار خود صحبت کنید.»

پرداخت بهره: کارشناسان مالی اشاره می‌کنند: «هر نوع وام اعم از وام دانشجویی، وام ماشین و یا هر وام دیگری دو جزء اصلی دارد؛ اصل وام  به معنای مبلغی که قرض گرفته‌ایم و بهره، به معنی مقدار پولی که به عنوان عوارض حق وام توسط وام دهنده تعیین شده و باید پرداخت شود». در واقع، اصل وام مبلغی است که فرد باید تا پایان دوره وام بازگرداند؛ بنابراین یک وام خودرو پنج ساله معمولاً می‌بایست طی اقساط ماهانه تا پایان پنج سال به طور کامل پرداخت شود.

حساب کارگزاری خرده‌فروشی: این حساب، یک حساب کاربری است که به فرد آماده‌ی سرمایه‌گذاری امکان دسترسی به موارد مختلفی مانند اوراق بهادار و کالا و یا اوراق مبتنی بر کالا، سهام، صندوق‌های مشترک، اوراق قرضه و سایر خدمات در بازار سرمایه را در اختیار فرد قرار می‌دهد. بسیاری از ارائه‌دهندگان حساب‌ کارگزاری در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند، بنابراین مهم است که با خصوصیات کامل حساب، مزایا و هزینه‌ها آشنا باشید.

تعیین اهداف

حال که با دایره واژگان این حیطه آشنا شده‌اید، وقت تعیین اهداف مالی است. گرچه نوع اهداف بسته به فرد و موقعیت فعلی او متغیر است؛ اما به عقیده‌ی کارشناسان مالی سه هدف کلی وجود دارد که اکثر جوانان باید برای دستیابی به آن‌ها تلاش کنند.

۱- یک صندوق اضطراری داشته باشید. به این معنا که مبلغی به اندازه‌ی هزینه‌های ضروری خود به مدت ۳ الی ۶ ماه پس‌انداز کنید تا در مواقع اضطراری مانند وقتی که ناگهان از کار برکنار شده یا به دلایل شخصی نیاز به مدتی استراحت داشته‌اید، از این حساب استفاده کنید.

۲- برای پرداخت بدهی‌ها برنامه‌ریزی کنید. پرداخت بدهی‌ها و رهایی از بهره‌های پرداختی، بخش مهمی از ثروت‌اندوزی در ۲۰ سالگی است. اگر به قدری خوش‌شانس هستید که بدهی ندارید، پیشنهاد می‌شود که این پول برای اهداف دیگری پس‌انداز کنید.

۳- مخارج خود را بودجه‌بندی کنید. برای شروع پس‌انداز واقعی، ابتدا باید بدانیم هر ماه پول خود را چطور خرج می‌کنیم.

مراحل اولیه

حال پس از تعیین اهداف، وقت آن است که اولین گام‌های ثروت‌اندوزی در سن ۲۰ سالگی را بردارید. قبل از هر کاری، در صورت امکان و ارائه‌ی کارفرما، در یک طرح پس‌انداز بازنشستگی  ثبت ‌نام کنید. بسیاری از کارفرمایان پیشنهاد می‌کنند که میزان اعانه‌ی خود را به مقداری برسانید که انگیزه‌ی خوبی برای پس‌انداز بازنشستگی باشد. البته برای رسیدن به این مقدار پول که سرمایه‌ی آزاد نامیده می‌شود، به‌ناچار کمی از سرمایه‌ی خود را از دست خواهید داد؛ اما این سرمایه‌گذاری سراسر سود و منفعت است، این فرصت را به بهانه‌ی پس‌انداز برای آینده از دست ندهید.

توصیه می‌شود تعدادی دستورالعمل بودجه‌بندی برای خود تعیین کنید تا کاملاً در جریان میزان هزینه‌ها و پس‌انداز خود باشید. کارشناسان اقتصادی روش بودجه‌بندی ۵۰/۱۵/۵ را پیشنهاد می‌کند. به این صورت که هرماه ۵۰ درصد از درآمد فرد می‌بایست صرف هزینه‌های ضروری شامل سرپناه، آب و برق، تلفن همراه، مواد غذایی شود، ۱۵ درصد صرف پس‌انداز بازنشستگی و ۵ درصد باید برای هزینه‌های کوتاه مدت مانند پرداخت بدهی‌ها، صندوق اضطراری و تفریحات فردی پس‌انداز شود. ۳۰٪ باقی مانده را می‌توان برای علایق شخصی خود هزینه کرد، بله درست است، حال می‌توانید کفش مورد علاقه‌ی خود را خریداری کنید. البته این‌ها فقط دستورالعمل بوده و بسته به محل زندگی فرد، میزان حقوق و هزینه‌های او قابل تغییر است.

حال دیگر زمان مذاکره است. اغلب کارشناسان جوان زمان مذاکره درباره یک پیشنهاد کاری یا افزایش حقوق شغل فعلی تعلل می‌کنند. اگر فرد تحقیقات خود را انجام داده و مثال‌های واضحی از ارزشی که به شرکت و آن موقعیت می‌بخشد در دست دارد، نباید تحت هیچ شرایطی از بیان فهم و بینش خود بهراسد. در سن ۲۰ سالگی با مذاکره درباره‌ی افزایش حقوق دریافتی، آماده‌ی کسب درآمد و پس‌انداز بیشتر در طول رشد حرفه‌ای خود خواهید شد.

نحوه‌ی کنار آمدن با بدهی‌ها

به عقیده‌ی کارشناسان، اولین قدم برای حرکت به سمت بازپرداخت بدهی‌ها، تهیه فهرستی از تمام قرض‌های موجود اعم از وام دانشجویی یا بدهی‌های دیگر وام‌ها است. هر فرد باید بداند دقیقاً چه مقدار بدهی داشته و به ازای هر کدام چه میزان بهره باید بپردازد. او می‌گوید معمولاً بهتر است ابتدا تمرکز خود را روی بدهی با بیشترین میزان نرخ بهره گذاشته، اما در عین حال، وام‌های دیگر را نیز در موعد مقرر بپردازیم. حال با مازاد پول نقد می‌توان اقساط بیشتری از وامی که دارای بالاترین نرخ بهره است را پرداخت تا مقدار بدهی کل کاهش یابد. اگر فکر می‌کنید تا تسویه کامل بدهی نمی‌توان سرمایه‌گذاری و پس‌انداز را آغاز کرد؛ بهتر است بیشتر فکر کنید. (خصوصاً درباره‌ی مطلب زیر)

سرمایه‌گذاری

شاید شما به صندوق بازنشستگی به عنوان یک برنامه‌ی سرمایه‌گذاری نگاه نکنید، اما برای بسیاری از افراد این برنامه اولین قدم کسب ثروت است. کمی وقت گذاشته و با ارائه‌دهنده خود صحبت کنید. اهداف و مدت زمان لازم برای دستیابی به آن‌ها را برای وی شرح دهید. به این ترتیب اطلاعاتی درباره‌ی مسائلی چون نحوه تقسیم سرمایه بین سهام، اوراق قرضه، پول نقد و حقوق دریافتی خود به دست می‌آورید.

طبق گفته‌های کارشناسان، تصورات غلطی وجود دارد که جوانان را از سرمایه‌گذاری باز می‌دارد. «همواره شنیده‌ایم که سرمایه‌گذاری تنها مختص انسان‌های ثروتمند است.» تصور غلط دیگری که بسیار رایج بوده، این تفکر است که «سرمایه‌گذاری زمانی که بدهی داریم ممکن نیست». آنها توضیح می‌دهند: «بسیاری از افراد تصور می‌کنند پرداخت بدهی و پس‌انداز فرآیندی خطی بوده و باید در امتداد یکدیگر انجام شوند؛ در حالی که امکان پس‌انداز و سرمایه‌گذاری ضمن پرداخت بدهی‌ها کاملاً موجود است.»

در این قسمت پیشنهاد‌های کارشناسان اقتصادی برای نحوه‌ی خلاصی از شر بدهی‌ها حین سرمایه‌گذاری ارائه می‌شود.

۱- یک صندوق برای مواقع اضطراری داشته باشید.

۲- اگر کارفرما طرح بازنشستگی ارائه می‌دهد، در آن شرکت کنید.

۳- بدهی وام با بیشترین میزان بهره را پرداخت کنید.

۴- وام‌های دانشجویی شخصی را بپردازید.

۵- به برنامه‌ی بازنشستگی مقدار بیشتری بپردازید. سعی کنید مجموع مقداری که کارفرما اعانه کرده و مقداری که خود پرداخت می‌کنید تا ۱۵٪ از حقوق دریافتی‌تان را تشکیل دهد.

۶- در نهایت به وام‌هایی بپردازید که دارای بهره‌ی پایین‌تری هستند.

منبع:چطورپدیا

چطور زمان را مدیریت کنیم؟

پرورش مهارت مدیریت زمان، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این مهارت به شما کمک می‌کند از روز خود بیشترین استفاده‌ی ممکن را داشته باشید و درنهایت منجر به موفقیت در محیط‌هایی چون محیط کار و مدرسه می‌شود. برای دستیابی به این هدف، با کار در محیط مناسب و اولویت‌بندی وظایف، زمان خود را به شکلی پُربار مدیریت کنید. در صورت لزوم، با خاموش کردن گوشی و رسانه‌های اجتماعی، حواس‌پرتی‌ها را تا حد امکان کاهش داده و از یک برنامه روزانه منظم پیروی کنید؛ به ‌طوری که از روز خود بیشترین بهره‌ی ممکن را داشته باشید.

روش اول: استفاده‌ی پربار از زمان 

۱- محیط کار مناسبی ایجاد کنید. محیط کار تأثیر به سزایی بر میزان بهره‌وری کلی فرد دارد. در ارتباط با انتخاب محیط کار هیچ قانون محضی وجود ندارد، بنابراین محیطی را انتخاب کنید که فکر می‌کنید احساس بهتری به شخص شما می‌دهد. اطراف خود را با دکوراسیونی الهام‌بخش که در شما احساس شور و اشتیاق را بیدار می‌کند، پر کنید. این احساسات در تمرکز بر کار و افزایش بهره‌وری در آن، به فرد کمک زیادی خواهند کرد.

• برای مثال، اگر هنرمندی خاص به شما الهام می‌بخشد، چند پرینت از نقاشی‌های وی را خریداری کرده و به دیوار محیط کار خود بیاویزید.
• اگر این امکان وجود دارد که خود فضایی برای انجام کار انتخاب کنید، ترجیحاً فضایی عاری از هرگونه حواس‌پرتی را انتخاب کنید. کار کردن در مقابل تلویزیون به احتمال زیاد ایده‌ی خوبی نیست، اما شاید بتوان میزی در گوشه‌ای از اتاق ‌خواب جاسازی کرده و در آنجا کار کرد.

۲- کارهای خود را به ترتیب اهمیت آن‌ها فهرست کنید. قبل از شروع کار روزانه، آن‌ها را اولویت‌بندی کنید. داشتن فهرستی از کارهایی که می‌بایست انجام شوند، ابزاری عالی جهت مدیریت زمان است. سعی کنید علاوه بر نوشتن کارهای خود، آن‌ها را کمی سازمان‌دهی کرده و کارها را به لحاظ اهمیت دسته‌بندی کنید.

• پیش از ساخت لیست، گروه‌ها را از لحاظ اهمیت مرتب کنید. برای مثال، کارهایی که برچسب «فوری» دارند، امروز باید انجام شوند. انجام شدن کارهایی با برچسب «مهم، اما نه فوری» مهم است، اما می‌تواند کمی به تعویق بیفتد و کارهایی با برچسب «اولویت پایین» را می‌توان در صورت لزوم به بعد موکول کرد.
• هرکدام از کارها را در یک دسته بگنجانید. برای مثال، اگر گزارشی دارید که حتماً باید آن روز به پایان برسد، این یک کار «فوری» خواهد بود. اگر می‌بایست پروژه‌ی کاری دیگری را آغاز کنید، اما مهلت تحویل آن تا بیش از دو هفته‌ی دیگر است، این کار «مهم، اما نه فوری» است. اگر تمایل دارید پس از کار کمی بدوید، اما انجام آن خیلی برایتان ضروری نیست، این یک کار «اولویت پایین» خواهد بود.

۳- ابتدا کارهای مهم را انجام دهید. انجام وظایف سخت روز هنگام صبح و پیش از انجام هر کار دیگر، احساسی سرشار از موفقیت به فرد می‌بخشد؛ گویی موفقیت فرد از همان صبح آغاز شده و استرس او به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. هر روز را با انجام مهم‌ترین کارهای فهرست خود آغاز کنید.

• برای مثال، اگر پنج ایمیل دارید که باید به آن‌ها پاسخ دهید و گزارشی دارید که می‌بایست اصلاح شود، به محض ورود به دفتر آن‌ها را انجام دهید.
• پیش از انجام کارهای مهم، از هرگونه وقت‌کشی غیرضروری در رسانه‌های اجتماعی بپرهیزید

۴- همواره مقداری از کارهای خود را به همراه داشته باشید. اگر همواره مقداری کار قابل انجام به همراه داشته باشید، می‌توانید از زمان‌های بیکاری خود بیشترین بهره‌ی ممکن را ببرید. اگر در اتوبوس وقت خالی دارید، از آن جهت خواندن کتابی برای مدرسه یا کار استفاده کنید. اگر در فروشگاه خواروبار در صف انتظار هستید، می‌توانید برخی از ایمیل‌های کاری با تلفن همراه خود پاسخ دهید. اگر همواره کاری قابل انجام به همراه داشته باشید می‌توانید از زمان خود بیشترین بهره‌ی ممکن را ببرید.

• اگر دانش‌آموز هستید، به فکر خریداری چند کتاب صوتی یا ضبط درس‌های خود باشید. به این شکل زمان انتظار در صف یا رفتن به کلاس قادر هستید به مطالب درسی خود گوش فرا دهید.

۵- چند کار را با هم انجام ندهید. بسیاری از افراد تصور می‌کنند چندوظیفگی در طول روز ابزاری عالی برای انجام کارهای بیشتر و مدیریت عاقلانه زمان است. با این‌ حال، با تمرکز بر انجام چندین کار در یک زمان، در واقع میزان بهره‌وری فرد را کاهش خواهد داد. از آنجا که حین چندوظیفگی تمام توجه خود را روی یک کار خاص متمرکز نمی‌کنید، انجام کارها مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید. به‌جای این کار، در یک زمان، تنها بر انجام یک کار تمرکز کنید. به این ترتیب کارها سریع‌تر انجام شده و امکان بیشترین استفاده از روز را به فرد خواهند داد.

• به عنوان مثال، تمام ایمیل‌های خود را پاسخ دهید، سپس از حساب ایمیل خود خارج شده و به سراغ کار دیگری بروید و دیگر نگران ایمیل‌های خود نباشید. اگر در طول روز نیاز شد ایمیل‌های بیشتری را پاسخ دهید، می‌توانید این کار را پس از آن‌که کارهای در حال اجرا را به پایان رساندید انجام دهید.

بخش دوم: به حداقل رساندن حواس‌پرتی‌های موجود

۱- تلفن همراه خود را خاموش کنید. در صورت امکان، تلفن همراه خود را خاموش کنید. تلفن همراه در طول روز بخش قابل‌توجهی از زمان فرد را که می‌توانست به شکل پربارتری بگذرد، به خود اختصاص می‌دهد. مادامی که ورود به فیس‌بوک یا دید زدن ایمیل‌ها به‌آسانی ممکن باشد، احتمال این که این کار را انجام دهیم، یقیناً بیشتر خواهد بود. به خود لطف کرده و زمانی که در حال انجام کارهای دیگری هستید، تلفن همراه خود را خاموش کنید، به این شکل حتی اگر بدون در نظر گرفتن هرگونه عواقب، فقط به دنبال تلفن خود باشید تا وقفه‌ای ایجاد کنید، با یک صفحه‌ی خالی مواجه خواهید شد.

• اگر برای کار خود به تلفن همراه نیاز دارید، آن را در سمت دیگر اتاق کار قرار دهید. هرچه دسترسی به آن سخت‌تر باشد، احتمال برداشتن آن کمتر خواهد بود. همچنین می‌توانید هرگونه اطلاعیه که مربوط به کار نیست را خاموش کنید.

۲- مرورگرهای غیرضروری را ببندید. امروزه بسیاری از مردم کارهای خود را با تکیه بر کامپیوتر یا اینترنت انجام می‌دهند. هنگامی که در حال انجام کاری هستیم، کار با فیس‌بوک، توییتر یا سایر سایت‌هایی که موجب حواس‌پرتی می‌شوند، تأثیرات ناخوشایندی بر مهارت‌های مدیریت زمان خواهد داشت. همچنین اگر در مرورگر زبانه‌های مختلف مربوط به پروژه‌های قبلی یا جست‌وجوهای نامرتبط همچنان باز باشند، احتمال پرت شدن حواس فرد بیشتر خواهد بود. عادت کنید به‌محض آنکه کارتان با یک سایت به پایان رسید آن زبانه را ببندید و تمرکز خود را بر سایت‌هایی که برای کار در حال اجرا ضروری است، قرار دهید. حتی با محدود کردن تعداد زبانه‌های باز به یک عدد یا دو عدد خود را به چالش بکشید.

۳- رسانه‌های اجتماعی را مسدود کنید. گاهی اوقات وسوسه ورود به فیس‌بوک یا توییتر آن‌قدر شیرین است که مبارزه با آن بسیار سخت خواهد بود. اگر رسانه‌های اجتماعی برای شما مشکل‌ساز می‌باشند، برنامه‌ها و وب‌سایت‌هایی زیادی وجود دارند که می‌توان از آن‌ها برای مسدودسازی موقت این سایت‌ها استفاده کرد.

• برنامه SelfControl یک ابزار مفید برای کاربران سیستم‌عامل مک بوده که دسترسی به هر سایت دلخواه را تا مدت زمان مشخصی که خود فرد انتخاب می‌کند، مسدود می‌کند.
• اگر تمایل دارید تمام این اسباب حواس‌پرتی را با هم خاموش کنید، برنامه‌ی Freedom هر بار امکان قطع دسترسی به اینترنت را تا ۸ ساعت در اختیار کاربران قرار می‌دهد.
• برنامه‌ی Firefox Add-on Leechblock این امکان را در اختیار کاربران می‌گذارد که استفاده از سایت‌های مشخصی را تا یک حد معلوم در روز محدود نمایند.

۴- تا حد ممکن از وقفه در کار بپرهیزید. وقفه‌ها سبب قطع جریان کار می‌شوند. اگر در حال انجام یک کار خاص هستید و برای انجام کار دیگری، کار اصلی را متوقف کردید، بازگشت به حالت کار اندکی سخت خواهد بود. وقتی بر روی انجام یک وظیفه‌ی معین کار می‌کنید، سعی کنید تا زمانی که آن وظیفه به اتمام نرسیده، کار دیگری انجام ندهید. مادامی که در حال تلاش برای تکمیل چیزی هستید، اشکالی ندارد اگر کارهای دیگر اندکی منتظر بمانند!

• به عنوان مثال، اگر حین انجام کاری دیگر متوجه شدید، باید ایمیلی را پاسخ دهید، کار فعلی خود را برای پاسخ به آن ایمیل متوقف نکنید. در عوض جایی یادداشت کنید که می‌بایست پس از اتمام کار فعلی ایمیل را پاسخ دهید.
• به خاطر داشته باشید، گاهی اوقات این اختلالات اجتناب‌ناپذیر است. برای مثال، اگر حین انجام کار یک تماس تلفنی فوری دریافت کردید، قطعاً باید تماس را پاسخ دهید. برای اجتناب از این وقفه‌ها تا حد توان تلاش کنید، اما هیچ‌گاه به خاطر وجود حواس‌پرتی‌های مقطعی در حین کار از خود عصبانی نشوید.

بخش سوم: تعهد به یک برنامه‌ی زمانی روزانه

۱- از یک تقویم دیجیتال استفاده کنید. تکنولوژی با امکاناتی چون پیگیری مهلت تحویل کار، قرارهای ملاقات و سایر موارد دیگر ابزاری فوق‌العاده برای مدیریت زمان است. از تقویم‌ها در تلفن همراه و رایانه خود استفاده کنید و کارهای روزانه، مانند قرارهای ملاقات، برنامه‌ی کاری یا برنامه مدرسه خود را در آن یادداشت کنید. برای خود یادآور تنظیم کنید، برای مثال تلفن خود را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که یک هفته پیش از اتمام مهلت پرداخت قبوض، یادآوری برایتان ارسال کند. برای کارهایی چون مطالعه و کار روی پروژه‌ها یک برنامه‌ی زمانی طراحی کنید.

• علاوه بر تقویم دیجیتال، داشتن یک تقویم کاغذی به عنوان یک پشتیبان نیز گزینه‌ی مناسبی است. می‌توانید آن را روی میز خود نگه داشته یا در کنار لیست برنامه‌ریزی با خود حمل کنید. گاهی نوشتن نکات بر روی کاغذ، در یادآوری آسان‌تر آن‌ها تأثیر به سزایی خواهد داشت.

۲- زمان‌هایی را که از بهره‌وری بیشتری برخوردارید، شناسایی کنید. هر فرد در طول روز در یک مقطع زمانی خاص بیشترین میزان بهره‌وری خود را دارد. این مسئله در فهم آنکه در چه مقاطعی از روز قادر هستید که بیشترین بهره ممکن را از زمان خود ببرید و در برنامه‌ریزی برای کار کردن در این مقاطع زمانی کمک زیادی خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر احساس می‌کنید هنگام صبح انرژی بیشتری دارید، سعی کنید دشوارترین کار خود را در آن زمان انجام دهید. بدین ترتیب در طول شب می‌توانید به‌راحتی استراحت کرده و کارهایی را انجام دهید که برایتان آرامش‌بخش است و از آن‌ها لذت می‌برید.

• شناسایی این نقاط اوج انرژی ممکن است مدت زمانی طول بکشد، سعی کنید میزان انرژی و تمرکز کلی روزانه‌ی خود را در طول یک هفته یا بیشتر مورد بررسی قرار دهید. این کار کمک می‌کند زمان اوج بهره‌وری خود را شناسایی کنید.

۳- ۳۰ دقیقه‌ی ابتدایی صبح را صرف برنامه‌ریزی برای روز خود کنید. این کار خود می‌تواند یک بازی صبحگاهی برای شما باشد. به‌محض آن‌که برخاستید، به کارهایی که باید انجام دهید و طراحی یک برنامه زمانی برای انجام آن‌ها فکر کنید. تعهدات کاری را همانند تعهدات اجتماعی و مشاغل کاری در نظر داشته باشید.

• برای مثال با خود بگویید از ساعت ۸ تا ۴ کار می‌کنم، سپس با مادربزرگ تماس می‌گیرم و تولد او را تبریک می‌گویم و بعد از کار لباس خود را از خشک‌شویی می‌گیرم. صبح ترتیب انجام این کارها را در ذهن خود تنظیم کنید.
• اگر مادربزرگ شما زمان خواب و بیداری متفاوتی دارد، سعی کنید پس از اتمام کار خود با او تماس بگیرید، به‌طوری‌که در دیروقت نباشد، سپس برای برداشتن لباس خود از خشک‌شویی برنامه‌ریزی کنید.

۴- برای زمان استراحت و وقفه‌های کاری برنامه‌ریزی کنید. هیچ‌کس نمی‌تواند به‌طور مداوم بدون وقفه و استراحت کار کند. این‌که گاهی در یک سری مقاطع زمانی وقفه‌ها و حواس‌پرتی‌ها را بپذیریم، کار بدی نیست. برنامه‌ریزی کمک می‌کند تا زمان این وقفه‌ها و کارهای ضروری را از هم جدا کرده و تمییز دهیم. به‌این‌ترتیب احتمال آنکه این وقفه‌های زمانی روز فرد را به‌طور کامل در دست گرفته و آن را به‌طور کل خراب کنند، کاهش خواهد یافت.

• در کنار توقف‌های بسیار کوچک زمانی، وقفه‌ها و زمان‌های استراحت طولانی‌تر را نیز در طول روز خود بگنجانید.
• برای مثال، برنامه‌ریزی کنید که هر روز رأس ساعت ۱ بعدازظهر یک ساعت کامل به‌صرف نهار اختصاص داده و پس از بازگشت از کار، برای استراحت نیم ساعت تلویزیون تماشا کنید.
• همچنین می‌توانید در طول کارهای روزانه وقفه‌های کوچکی برای خود برنامه‌ریزی کنید. برای مثال اگر در حال نوشتن یک مقاله هستید، پس از هر ۵۰۰ کلمه به خود اجازه دهید فیس‌بوک‌تان را چک کنید.

۵- برخی از کارها را در تعطیلات آخر هفته انجام دهید. تعطیلات آخر هفته معمولاً برای استراحت، آرامش و لذت بردن است، بنابراین بیرون رفتن را فراموش نکنید. با این حال، انجام دادن بخش کوچکی از کارها در این زمان کمک بسیار خوبی است. به کارهای کوچکی که آخر هفته‌ها روی هم تلنبار شده و شنبه را روز سختی می‌سازند، فکر کنید.

• برای مثال، می‌توان در طول آخر هفته نگاهی کلی به ایمیل‌های خود انداخته و سپس به تعداد کمی از آن‌ها پاسخ داد تا روز شنبه ایمیل‌های کمتری برای بررسی داشته باشیم. همین‌طور می‌توانید ایمیل‌هایی که شنبه صبح باید سریعاً پاسخ داده شوند را هایلایت کنیم.

۶- برنامه‌ی خواب منظمی داشته باشید. اگر قصد دارید زمان خود را مدیریت کنید، داشتن یک برنامه زمانی برای خواب امری بسیار حیاتی است. این برنامه خواب تضمین می‌کند که فرد صبح زود بیدار شود و کاملاً برای شروع روز خود آماده باشد. برای داشتن یک برنامه خواب منظم، به رختخواب رفته و به هر سختی، هر روز، حتی در تعطیلات آخر هفته، در یک ساعت معین بیدار شوید. پس از مدتی بدن با چرخه خواب و بیداری خود سازگار می‌شود و رفته رفته زمان خواب احساس خستگی کرده و زمانی که بیدار می‌شوید، پرانرژی خواهید بود.

منبع: چطورپدیا

چگونه یک جلسه مصاحبه‌ شغلی را موفق پشت سر بگذاریم؟

چطور یک جلسه مصاحبه‌ شغلی را موفق پشت سر بگذاریم؟

گاهی اوقات جلسات مصاحبه تنها شانس فرد برای ایجاد اولین تصویر ذهنی مثبت و ارائه‌ی خود به عنوان انتخابی شایسته برای یک شغل خواهد بود. در تعیین این مسئله که آیا فرد به مراحل بعدی راه خواهد یافت و یا اینکه آیا کار را به او سپرده می‌شود، صرف زمان و اندکی تلاش جهت آماده‌سازی برای جلسه‌ی مصاحبه نقش مهمی ایفا خواهد کرد. یاد بگیرید که برای موفقیت خودبرنامه‌ریزی کنید، مصاحبه را به درستی پشت سر بگذارید و از اشتباهات رایج در مصاحبه‌های شغلی غافل نشوید تا بهترین فرصت ممکن برای یک شروع تازه را به خود ببخشید.

بخش اول: آماده شدن

۱- قبل از مصاحبه در مورد شرکت تحقیق کنید. اگر فرد با اطلاعات قبلی راجع به شرکت و خط مشی کاری آن وارد جلسه مصاحبهشغلی شود، در نهایت تأثیر مثبتی به عنوان یک کاندید از خود به جای خواهد گذاشت. سعی کنید از اهداف شرکت و یا سازمانی که برای درخواست کار به آن مراجعه می‌کنید، مطلع شوید، سبک کاری آن را بفهمید و اطلاعاتی درباره‌ی نحوه‌ی موضع‌گیری شرکت در برابر سایر رقبا کسب کنید.

• سعی کنید از واژگانی استفاده کنید که در صفحه‌ی وب‌سایت شرکت نمایش داده می‌شود. اگر فردی برای یک سمت خدماتی در یک رستوران «تولید به مصرف» درخواست می‌دهد، باید بداند که این عبارت به چه معناست. اگر برای کار سردبیری یک دفتر مجله‌ی دارویی درخواست می‌دهید، می‌بایست تحقیقات جامعی در زمینه داروها داشته باشید.
• دانستن نام مصاحبه‌کننده و جزئیاتی درباره‌ی نقش این فرد در شرکت می‌تواند روند مصاحبه را کمی از حالت رسمی خارج کند؛ که اغلب به شکل‌گیری ذهنیت مثبتی در مصاحبه‌کننده می‌انجامد.

۲- سؤالات مشترکی که در همه‌ی مصاحبه‌ها مطرح می‌شود را پیش‌بینی کرده و پاسخ‌های خود را تمرین کنید. سخت‌ترین قسمت مصاحبه، نحوه‌ی پاسخ‌دهی به سوالاتی است که پرسیده می‌شود. مصاحبه‌کننده دوست دارد چه پاسخی بشنود؟ جست‌وجو و تلاش برای پیش‌بینی سؤالات احتمالی به فرد کمک می‌کند که پیش از ارائه‌ی پاسخ‌های خود کمی تمرین کند. سعی کنید جواب‌های صادقانه در عین حال تأثیرگذار ارائه دهید. نمونه‌هایی از سؤالات رایج در جلسات مصاحبه و پاسخ‌های احتمالی به شرح زیر است:

• درباره این شرکت چقدر اطلاعات دارید؟
• چرا فکر می‌کنید گزینه‌ی مناسبی برای این شرکت هستید؟
• چه چیزی برای گروه به ارمغان می‌آورید؟
• زمانی را توصیف کنید که موفق شده‌اید بر یک چالش کاری غلبه کنید.

۳- در ذهن خود فهرستی از نقاط ضعف و نقاط قوت مناسب آماده کنید. فکر می‌کنید بزرگ‌ترین چالش این کار برای شما چیست؟ بزرگ‌ترین نقاط قوت و ضعف شما چیست؟ این‌ها سؤالات رایجی است که در یک جلسه مصاحبه پرسیده می‌شوند و مطمئناً جلسه مصاحبه زمان مناسبی برای فکر کردن به آن‌ها و یافتن بهترین پاسخ‌های ممکن نخواهد بود. این پرسش‌ها تقریباً در تمام جلسات مصاحبه از فرد پرسیده خواهند شد.

• گاهی پاسخ‌ خوب و آرمانی به این سؤالات به خودپرستی فرد تعبیر می‌شود. برای ارائه نقاط قوت، جواب «وقتی موضوع، مسئله‌ی کار و برنامه‌ریزی است بسیار منظم و سازمان‌یافته عمل می‌کنم، اما اگر میزم را دیده باشید چنین فکری نخواهید کرد.» این یک پاسخ خوب است. به همین ترتیب، برای نقاط ضعف «دوست دارم مسئولیت‌هایی را به عهده گیرم اما گاهی، وقتی که به کمک نیاز دارم، فراموش می‌کنم از کسی کمک بخواهم» نیز می‌تواند یک پاسخ صادقانه و مؤثر واقع شود.
• اگر برای یک سمت رهبری درخواست می‌دهید، در طول جلسه‌ی مصاحبه تکیه بر توانایی‌های رهبری و اعتماد به نفس بسیار حائز اهمیت خواهد بود. یک نقطه‌ی قوت خوب می‌تواند این نکته باشد، «من در عرضه‌ی دیدگاه خود به افراد و تهییج آن‌ها به سمت هدف مشترک عملکرد مؤثری دارم» و جمله‌ی زیر به عنوان یک نقطه‌ضعف مناسب قابل بیان است «همواره باید به خود یادآوری کنم که سرعتم را کم کرده و در آن واحد تنها یک پروژه را پیش برانم. گاهی اوقات زیاده‌روی می‌کنم».
• اگر برای یک موقعیت کاری سطح پایین درخواست می‌دهید، معمولاً مصاحبه‌کننده از شما نمی‌خواهد توانایی‌های رهبری خود را اثبات کنید. در چنین سطحی، این جمله می‌تواند یک نقطه قوت خوب باشد «من دستورات را به خوبی دنبال می‌کنم و همه چیز را به سرعت یاد می‌گیرم. اگر ندانم کاری را چطور انجام دهم اشتیاق شدیدی به یادگیری و پیشرفت در آن حیطه دارم، بنابراین لازم نیست چیزی را دو بار بپرسم.» و یک نقطه ‌ضعف مناسب می‌تواند چنین باشد «شاید همواره بهترین ایده‌پرداز ممکن نباشم؛ اما کمک به اجرای ایده‌های دیگران برایم خوشایند است».

۴- چند پرسش مناسب در ذهن خود آماده کنید. فرد مصاحبه‌کننده معمولاً در اواسط مصاحبه یا پس از اتمام آن از شما می‌خواهد که سؤالات خود را بپرسید. این سؤالات به قدری مهم بوده که ممکن است بسیاری از افرادی که برای اولین بار جلسه‌ مصاحبه را تجربه می‌کنند را از دور خارج کند. سؤال‌های فرد نشان می‌دهد که او چقدر درگیر جریان گفت‌وگو شده است، پس اگر قادر نیستید در لحظه سؤالی طرح کنید از قبل فهرستی از پرسش‌های ممکن را آماده کرده تا در صورت نیاز مطرح کنید. در لیست زیر چند پرسش خوب را مشاهده می‌کنید.

• چقدر کار کردن در اینجا را دوست دارید؟
• نیازمندی‌های یک فرد برای موفقیت در این شرکت به چه ترتیب خواهد بود؟
• بنده با چه کسی بیشتر از بقیه کار خواهم کرد؟
• عملیات روزانه‌ی شرکت از چه قرار است؟
• آیا در این شرکت امکان رشد و ترقی وجود دارد؟
• مزایای حقوقی این کار به چه صورت است؟

۵- از کلیشه‌ها دوری کنید. جلسه‌ی مصاحبه فرصتی است که کارفرما بتواند خود واقعی فرد را بشناسد، نه یک نسخه‌ی توخالی و کلیشه‌ای از فرد که سعی می‌کند تا حد امکان با پاسخ «بله، می‌توانم» موقعیت کاری را به هر قیمتی برنده شود. هدف از مصاحبه چاپلوسی، خودنمایی یا صرف ارائه‌ی پاسخ‌هایی که مصاحبه‌کننده دوست دارد بشنود، نیست؛ بلکه هدف ارائه‌ی پاسخ‌های صریح و صادقانه بدون کوچک‌ترین توهینی به هوشمندی فرد مصاحبه‌کننده است. از بیان جملات تکراری جلسات مصاحبه بپرهیزید، جملاتی چون «تنها ضعف من این است که کمال‌گرا هستم» یا «این شرکت نیاز دارد کسی مانند من آن را بچرخاند».

۶- تمام اسناد و مدارک ضروری را از قبل آماده کنید. بسته به روند مصاحبه، ارائه‌ی یک کپی اضافه از رزومه کاری، تائید نامه، نمونه کار و در صورت امکان یک معرفی‌نامه می‌تواند مفید واقع شود. تمام مدارک را بررسی کنید که خطای املایی و دستوری نداشته باشند. اگر زمان کافی در اختیار دارید، مدارک را به شخص دیگری بسپارید تا هرگونه اشتباه موجود که نسبت به آن غافل بوده‌اید را بررسی کند.

• آشنایی کامل با مفاد رزومه کاری، رزومه تحصیلی و سایر درخواست‌نامه‌هایی که ارائه می‌شود، بسیار حائز اهمیت است. اگر یادآوری محتویات رزومه برای فرد سخت باشد، این مسئله مشکوک به نظر خواهد رسید؛ بنابراین بهتر است اطمینان حاصل کنید که تمامی نام‌ها، تاریخ‌ها و مسئولیت‌های تشریح شده، کاملاً واضح است.

۷- لباس مناسب به تن کنید. لباسی انتخاب کنید که باعث شود حرفه‌ای به نظر رسیده و احساس اعتماد به نفس کنید، لباسی که با نوع کار درخواستی به خوبی مطابقت داشته باشد.

• در اغلب موارد، لباس‌های تیره انتخاب مناسبی برای یک جلسه مصاحبه هستند، مگر اینکه شرایط شغل درخواستی، لباسی ساده و راحت ایجاب کند که در چنین موقعیتی شلوار و یک پیراهن رنگی تمیز گزینه‌ی مناسبی خواهد بود.

بخش دوم: موفقیت در مصاحبه

۱- رأس ساعت در محل ملاقات حاضر شوید. هیچ اتفاقی بدتر از تأخیر در یک جلسه مصاحبه نیست. رأس ساعت، آماده‌ی مصاحبه، در محل حضور یابید. اگر با محل برقراری جلسه آشنایی ندارید، یک روز قبل به آن محل رفته تا مطمئن شوید روز مصاحبه راه خود را گم نخواهید کرد. سعی کنید ۱۰ الی ۱۵ دقیقه زودتر از موعد مقرر به محل برسید تا تأخیرهای ناشی از عوامل احتمالی مانند ترافیک و … را در نظر گرفته باشید.

• در هر حال به خاطر داشته باشید، گرچه حضور در رأس ساعت مقرر بسیار حائز اهمیت است، اما اگر این زود رسیدن از حدی بگذرد تأثیر خوبی در ذهنیت کارفرما نخواهد داشت. اگر به شما گفته‌اند که در یک زمان خاص در آنجا حضور داشته باشید، بدان معنی است که دقیقاً در همان زمان می‌خواهند شما را ببینند، نه ۳۰ دقیقه قبل از آن. اگر می‌خواهید تأثیر خوبی از خود به جای بگذارید، دستورالعمل‌ها را دقیق دنبال کنید.
• در زمان انتظار، خود را به کاری مشغول کنید. یادداشت بردارید یا شرح شغل و اطلاعات شرکت را مجدداً بررسی کنید. اسناد و مدارک را در دست چپ خود نگاه دارید تا به محض آن که فرد مصاحبه‌کننده برای خوش‌آمد‌گویی بیرون آمد، برای ایستادن و دست دادن با او آماده باشید.

۲- خودتان باشید. افراد در طول جلسات مصاحبه مضطرب شده و تمایل دارند بهترین حالت خود را ارائه دهد. بدون شک شرایط وحشتناکی خواهد بود؛ اما به خاطر داشته باشید که لازم نیست صرف به دست آوردن آن شغل، لباس به تن کرده و نقش بازی کنید. فقط باید خودتان باشید. تمرکز خود را بر حفظ آرامش و گوش دادن درست به مکالمه‌ای که آغاز می‌شود، متوجه کنید. خودتان باشید.

• مصاحبه‌کننده احتمالاً انتظار اضطراب فرد را خواهد داشت، پس نگران عنوان کردن این مسئله نباشید. گاهی بیان احساس اضطراب آن را رفع کرده و همچنین موجب می‌شود مکالمه‌ی صمیمانه‌تری با فرد مصاحبه‌کننده داشته باشید که خود سبب حفظ ثبات فرد می‌شود. پس از مکالمات کوچک نهراسید.

۳- با اشتیاق به صحبت‌ها گوش کرده و توجه کنید. یکی از بدترین اتفاقاتی که در طول یک جلسه مصاحبه ممکن است رخ دهد، آن است که فرد از مصاحبه‌کننده بخواهد سؤال خود را مجدداً تکرار کند، زیرا حواس وی جای دیگری بوده و به صحبت‌های او توجه نداشته است. به ذهن اجازه ندهید با فکر کردن به چیز‌های دیگر در طول مصاحبه صلاحیت شما را زیر سؤال برد. اکثر مصاحبه‌ها بیش از ۱۵ دقیقه طول نخواهند کشید، قطعاً مصاحبه‌ای نداریم که تا یک ساعت و بیشتر به طول انجامد. بر روند مکالمه‌‌ تمرکز کرده و فعالانه پاسخ دهید.

۴- درست نشسته و پشت خود را صاف نگه دارید. کمی به سمت جلو خم شده و با تنظیم زبان بدن به حالتی گشاده و علاقه‌مند به جریان گفت‌وگو، با اشتیاق به مکالمه گوش فرا دهید. زمانی که خود صحبت می‌کنید و زمانی که فرد مصاحبه‌کننده صحبت می‌کند، در هر دو حال به چشمان او نگاه کنید.

• یک ترفند خوب برای جلسات مصاحبه خیره شدن به مرز بین دو چشم مصاحبه‌گر است. او به این ترتیب ابداً متوجه نمی‌شود که به چشمانش نگاه نمی‌کنید و همچنین به فرد کمک می‌کند کمی آرامش خود را حفظ کند. این کار را با دوست خود امتحان کنید، نتیجه‌ شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

۵- پیش از صحبت، فکر کنید. یکی دیگر از اشتباهات رایج در طول مصاحبه، حرف زدن بیش از حد و سریع است. اصلاً نیاز نیست که فرد تمام سکوت‌‌های ناخوشایند موجود را با حرف زدن‌های بی‌وقفه بشکند؛ به خصوص اگر معمولاً حین صحبت دست‌پاچه می‌شوید، ابداً نیاز به پر کردن این سکوت با حرف‌های طولانی نیست. تکیه داده و گوش کنید. بیش از حد از خود نگویید.

• وقتی سؤالی از شما می‌پرسند، نیاز نیست فوراً پاسخ دهید. در حقیقت پاسخ فوری این حس را به فرد القاء می‌کند که گویی به قدر کافی به سؤال پیچیده‌ی او فکر نکرده‌اید. آرام‌تر پاسخ داده و بیشتر فکر کنید. مکثی کرده و بگویید «این سؤال خوبی است، اجازه دهید فکر کنم تا جواب خوبی برای آن بیابم.»

۶- نشان دهید که آماده‌ی انجام هر کاری برای آن شغل هستید. پاسخ کلیدی که فرد را به مراحل بعدی سوق می‌دهد، «بله» است. آیا حاضر به شب‌کاری و کار در تعطیلات آخر هفته هستید؟ «بله». اگر چندین مراجعه‌کننده داشته باشید کماکان احساس راحتی می‌کنید؟ «بله». آیا تجربه کار پرفشار داشته‌اید؟ «بله». اکثر مشاغل برای افراد مبتدی آموزش‌هایی در زمینه‌ی مهارت‌هایی که برای انجام عملیات روزمره ضروری هستند، فراهم می‌کند تا پس از دریافت شغل هر چیزی که با آن آشنایی ندارند را یاد بگیرند. به سرعت خود را نبازید. پس از دریافت کار خرسند باشید تا کم کم با جزئیات کار آشنا شوید.

• درباره چیزی دروغ نگویید. اینکه برای آن موقعیت کاری حاضر به انجام هرکاری باشید، به این معنی نیست که در رابطه با تجربه‌هایی که تاکنون داشته‌اید، بزرگنمایی کرده و یا در ارتباط با موضوعات جزئی دروغ‌هایی بگویید که روز اول کار سبب اخراجتان گردد. اگر تاکنون در طول زندگی خود حتی یک وعده غذا نپخته‌اید، نباید به مدیر آشپزخانه بگویید که یک آشپز فوق‌العاده هستید.

۷- در طول مصاحبه، شخصیت واقعی خود را عرضه کنید. به طور کلی، هدف از مصاحبه تنها شناخت خود شما به عنوان یک فرد است. آن‌ها رزومه، تجربیات و ضروریات لازم را روی کاغذ دارند. آنچه درباره آن اطلاعی ندارند، شما هستید.

• یک جلسه‌ی مصاحبه برای بازجویی یا بحث نیست؛ بلکه برای مکالمه است. در این مکالمه مشارکت کنید. هنگامی که مصاحبه‌کننده صحبت می‌کند، به حرف‌های او عمیقاً توجه کنید، گوش فرا داده و صادقانه جواب دهید. برخی از افراد هنگامی که می‌بینند مصاحبه‌کننده جلسه را با مجموعه‌ای از سؤال‌های سبک پرسشنامه آغاز نمی‌کند، از دور جلسه خارج می‌شوند.

۸- یادداشت بردارید. همیشه یک قلم و کاغذ در کیف یا سامسونت خود داشته باشید تا در صورت لزوم سریعاً از هر چیز که می‌خواهید، نکته بردارید. همچنین بهتر است یک نسخه‌ی اضافه از اسناد و سوابق خود را به همراه داشته باشید تا در صورت نیاز، به آن‌ها رجوع کنید.

• نکته‌برداری فرد را منظم و مشتاق به مکالمه جلوه می‌دهد. همچنین به وی کمک می‌کند جزئیات و اسامی مهم که یادآوری آن‌ها در طول مصاحبه یا زمان تماس برای آگاهی از نتیجه مصاحبه مفید است را به خاطر آورد. مراقب باشید که تنها در صورت لزوم نکات مختصری را یادداشت کنید، نوشتن نکات طولانی حواس فرد را از جریان مکالمه پرت می‌کند.

۹- پیگیر باشید. پیشنهاد می‌شود مدت کوتاهی پس از مصاحبه با آن فرد در تماس باشید تا نامتان در خاطر او حفظ شود. اگر به صراحت جواب منفی نگرفته‌اید، برای پیگیری نتیجه‌ی مصاحبه تماس بگیرید. تماس‌های تلفنی معمولاً بی‌پاسخ می‌مانند اما استفاده از ایمیل‌ها و سایر روش‌های ارتباطی ایده خوبی است. از آنجا که بسیاری از شرکت‌ها مراجع زیادی برای پاسخ‌دهی دارند، اطمینان حاصل کنید مرجعی که تماس شما را دریافت می‌کند، آماده‌‌ی گرفتن پیام و تحویل آن به کارفرما است.

• با یادداشت‌هایی که در طول مصاحبه برداشته‌اید، خلاصه‌ای از جزئیات مهم آن مصاحبه تهیه کرده تا آن جلسه را بار دیگر در ذهن خود زنده کنید. فراموش نکنید که از مصاحبه‌کننده برای فرصتی که در اختیار شما قرار داده تشکر کنید و حتماً ذکر شود که منتظر خبری از جانب شرکت خواهید ماند.

بخش سوم: پرهیز از اشتباهات رایج

۱- با بطری آب به محل مصاحبه نروید. بسیاری از افراد به هر دلیل فکر می‌کنند که بردن یک بطری آب به جلسه‌ی مصاحبه کاری ایده‌ی فوق‌العاده‌ای است. این کار در نظر فرد مصاحبه‌کننده، در بهترین حالت حرکتی غیررسمی و در بدترین حالت بی‌احترامی قلمداد می‌شود. حتی اگر زمان مصاحبه صبح زود بوده یا پیش از شروع آن می‌بایست مدت زیادی منتظر بمانید، کماکان بردن یک بطری آب با خود به محل ملاقات ایده‌ی خوبی نیست.

۲- تلفن همراه خود را خاموش کرده و آن را کنار بگذارید. می‌دانید بزرگ‌ترین اشتباه ممکن در عصر ارتباطات چیست؟ یقیناً استفاده از تلفن همراه در طول جلسه‌ی مصاحبه کاری بزرگ‌ترین اشتباه ممکن خواهد بود! تحت هیچ شرایطی در طول جلسه تلفن همراه خود را در دست نگرفته و به آن نگاه نکنید. تا جایی که به فرد مصاحبه‌کننده مربوط می‌شود، شما می‌بایست همچون انسان غارنشینی بوده که تاکنون نام هیچ‌کدام از برنامه‌های موبایل را نشنیده باشد. در طول مسیر تلفن را خاموش کرده و آن را در اتومبیل خود بگذارید. هیچ‌گاه، تحت هیچ شرایطی اجازه ندهید فرد مصاحبه‌کننده تصور کند که برای شخص شما ارسال یک پیام متنی اولویت بیشتری نسبت به این شغل دارد.

۳- در ارتباط با حقوق کار صحبت نکنید. جلسه‌ی مصاحبه زمان پرسیدن مزایای کار، امکان افزایش حقوق و یا حتی جای مناسبی برای طرح مسئله‌ی مالی نیست. زمانی که درخواستی برای یک شغل مطرح می‌کنید باید نقطه‌ی تمرکز خود را روی مهارت‌ها و صلاحیت‌های خود قرار دهید.

• گاهی اوقات از فرد می‌خواهند که حقوق پیشنهادی خود را برای آن کار ارائه دهد. بهترین پاسخ ممکن برای این سؤال آن است که حتی مایل هستید با حقوقی پایین‌تر از متوسط حقوق آن موقعیت کاری، خدمت کنید. صریحاً عنوان کنید که نکته‌ی مهم برای شما خود شغل بوده و با حقوق قانونی آن مشکلی نخواهید داشت.

۴- به جلسه‌ی مصاحبه همانند یک گفت‌وگو بنگرید، نه یک جلسه‌ی بازجویی. در جلسه‌ی مصاحبه هرگز حالت دفاعی نداشته باشید، حتی اگر احساس می‌کنید پاسخ‌های درخوری به فرد مصاحبه‌کننده نمی‌دهید. قرار است یک جلسه‌ی مکالمه داشته باشید، بنابراین سعی کنید خوبی‌های افراد را در ذهن مجسم کنید. هیچ‌کس به‌عمد با شما دشمنی و مخالفت ندارد. این موقعیت را به عنوان فرصتی برای اثبات خود در نظر گرفته و به جای حالت تدافعی، توضیحات خوب و مناسبی ارائه کنید.

۵- از رئیس قبلی خود بدگویی نکنید. به طور کلی از هرگونه نظردهی در مورد همکاران قبلی، سرپرستان و یا دیگر سمت‌های کاری شغل قبلی خود اجتناب کنید. حتی اگر برای یک شغل رقابتی درخواست می‌دهید، خود را چون فردی عالی‌رتبه و یا کسی که همکاری با وی دشوار است، نشان ندهید. در چنین موقعیتی گله و شکایت از شغل قبل کار درستی نیست.

• اگر از شما خواسته شد که دلیل ترک شغل فعلی خود را عنوان کنید، به یک نکته‌ی مثبت اشاره کنید. بگویید «من به دنبال چیزی فراتر از محیط کار کنونی‌ام هستم و دوست دارم شروعی دوباره داشته باشم. به نظر من اینجا یک مکان عالی برای این آغاز دوباره است.».

۶- پیش از مصاحبه از کشیدن سیگار پرهیز کنید. حتی اگر گاهی به شکل تفننی سیگار می‌کشید، قبل از مصاحبه شغلی از کشیدن آن اجتناب کنید. طبق مطالعات اخیر، حدود ۹۰ درصد از کارفرمایان افراد غیر سیگاری را به شرط صلاحیت برابر، به افراد سیگاری ترجیح می‌دهند. درست یا غلط، کشیدن سیگار سبب اضطراب و دست‌پاچگی فرد در طول مصاحبه خواهد شد.

۷– از نشان دادن شخصیت واقعی خود نهراسید. ریچارد برانسون، رئیس میلیاردر ادعا می‌کند که اکثر کارمندان خود را صرف‌نظر از میزان تجارب و تعدد مهارت‌ها، بر اساس شخصیت آن‌ها استخدام می‌کند. هر شغلی متفاوت بوده و با گذر زمان می‌توان جنبه‌های اصلی آن را فرا گرفت. انسان‌ها همواره می‌بایست در عوض تلاش برای عرضه‌ی نسخه‌ی غیرواقعی خود، شخصیت واقعی خود را نشان داده و به آن مجال درخشش دهند.

منبع: چطورپدیا