شیرهای آفریقایی حقایق جالب و شگفت‌انگیز

شیرهای آفریقایی حقایق جالب و شگفت‌انگیز

نرهای بالغ دارای یال‌هایی هستند که رنگ آن‌ها از زرد مایل به قهوه‌ای تا سیاه متفاوت است.

سر این شیرها بزرگ و با یک پوزه سنگین است. الگوی خال‌های در کنار ریش و سبیل برای هر شیر منحصر به فرد است.

شیر آفریقایی

آناتومی شیر آفریقایی

نر:

ارتفاع شانه: ۱,۲ متر

وزن: ۱۹۰ کیلوگرم

ماده:

ارتفاع شانه: ۰,۹ متر

وزن: ۱۳۰ کیلوگرم

شیرها چه زیستگاهی را ترجیح می‌دهند؟

شیرهای آفریقایی هیچ ترجیح خاصی برای زیستگاهشان ندارند و در هر جایی ممکن است با آن‌ها مواجه شوید، مگر در جنگل‌ها.

زیستگاه‌های شیر آفریقایی شامل:

  • دشت‌های باز
  • بیشه‌زارها (جنگل‌های باز)
  • بوته‌زارهای ضخیم
  • مناطق نیمه بیابانی

شیرها موقع شکار در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم موفق‌تر هستند. آن‌ها سعی می‌کنند تا با استفاده از پوشش محیط در ۲۰ متری طعمه کمین کنند.

شیرهای آفریقایی

چرا شیرها برای خود قلمرو انتخاب می‌کنند؟

گله‌های شیر با منبع غذایی غنی و قابل اعتماد می‌توانند از عهده حفظ قلمروشان برآیند.

هنگامی‌که تأمین غذا غیرقابل پیش‌بینی است، گله محدوده بزرگی را برای زندگی انتخاب می‌کند که دفاع از آن سخت می‌شود.

در این موارد، برخورد بین شیرها از گله‌های مختلف بسیار خصمانه است، اما جنگ واقعی به‌ندرت رخ می‌دهد.

هم شیرهای نر و هم شیرهای ماده منطقه اشغال شده توسط خودشان را با بوی ادرار و با صدای غرش نشانه‌گذاری می‌کنند.

غرش‌ها تا ۸ کیلومتر آن طرف‌تر شنیده می‌شوند و محل شیر را اعلام می‌کنند.

همچنین نشان می‌دهد که یک منطقه اشغال شده است و به این ترتیب اعضای گله می‌توانند یکدیگر را پیدا کنند.

رژیم غذایی شیرهای افریقایی

رژیم غذایی

آن‌ها از شکارهای متوسط و بزرگ تغذیه می‌کنند. نمونه‌هایی از طعمه‌ها عبارتند از بوفالو، کل یال‌دار (نوعی گاو)، گورخر و تیزشاخ کالاهاری (نوعی بز).

با این وجود، رژیم غذایی آن‌ها دامنه وسیعی دارد طوری که حتی شکارهایی به اندازه موش هم ممکن است.

شیرها می‌توانند با سرعت حدود ۶۰ کیلومتر در ساعت بدوند که برای شکار یک بز کوهی در یک تعقیب و گریز باز سرعت کمی است.

حملات شیر در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم‌تر، زمانی که هدف تنها است و هنگامی‌که بتوانند در نزدیک شکار کمین کنند و در شب‌های بسیار تاریک موفقیت‌آمیزتر هستند. تعقیب و گریزهای بیش از ۳۰۰ متر نادر است.

شیر معمولاً با خفه کردن از طریق فشار دادن گلو و یا گرفتن پوزه طعمه، شکار را می‌کشد.

شیرها چه زیستگاهی را ترجیح می‌دهند؟

آیا واقعیت دارد که شیرهای آفریقایی، گربه‌های بسیار اجتماعی هستند؟

واحد اصلی زندگی اجتماعی شیر، گله است. معمولاً یک گله شامل ۲ تا ۱۲ ماده شیر خویشاوند و توله‌هایشان است.

شیرهای آفریقایی تنها گربه‌هایی هستند که دارای گروه‌های اجتماعی نزدیک هستند و تنها کسانی هستند که به‌طور مرتب و به‌صورت گروهی شکار می‌کنند.

معمولاً ۱ تا ۶ شیر نر خویشاوند به همراه شیرهای ماده زندگی می‌کنند. هسته اصلی گله را شیرهای ماده تشکیل می‌دهند در حالی که شیرهای نر هر چند سال یک‌بار عوض می‌شوند.

علت اینکه شیرها اجتماعی هستند، عبارتند از:

  • شیرهای ماده برای محافظت از توله‌های جوان با یکدیگر عهد بسته‌اند.
  • هنگام گرفتن شکار بزرگ و خطرناک، به همکاری تعداد کافی از افراد گروه احتیاج دارند.

اگر یک گروه کوچک از نرها با هم بمانند، می‌توانند نرهای گله را از بین ببرند و ماده‌های گله را تصاحب کنند.

احتمال اینکه این شیرهای نر جانشین، مدت طولانی زندگی کنند، زیاد نیست؛ زیرا دیگر ماده شیرها برای آن‌ها شکار نمی‌کنند.

پس از این تصاحب، نرهای جدید گله توله شیرها را می‌کشند.

رفتار شیرها در اظهار علاقه و جفت‌گیری چگونه است؟

رفتار شیرها در اظهار علاقه و جفت‌گیری چگونه است؟

نر و ماده دور از گله، احتمالاً در حال جفت‌گیری با هم هستند، دور بودن از گله باعث تضمین تداوم این عمل می‌شود.

یک شیر ماده به مدت دو تا چهار روز، هر دو سال یک‌بار پذیرای جفت‌گیری است. نرهای گله این شرایط را از طریق حس بویایی تشخیص می‌دهند.

شیرها ممکن است صدها بار در طی این سه تا چهار روز جفت‌گیری ‌کنند. جفت‌گیری حدود چهار بار در ساعت در طول یک تا دو روز رخ می‌دهد و هر بار کمتر از یک دقیقه طول می‌کشد.

این فرکانس غیرعادی احتمالاً ناشی از نرخ شکست زیاد جفت‌گیری است. فقط، تقریباً یک مورد از هر سه مورد رابطه جنسی منجر به تولد توله‌ها می‌شود.

از آنجا که باردار کردن دشوار است، شیرهای ماده احتمالاً اطمینان حاصل می‌کنند که با یک نر سالم جفت‌گیری می‌کنند.

شیرهای نر آفریقایی نقش مهمی در حفاظت از توله‌ها در مقابل سایر مهاجمان نر بازی می‌کنند.

برای شیر ماده، این سطحی از اطمینان را فراهم می‌آورد که هر چه شیر نر سمج‌تر باشد، احتمال اینکه تا پایان رشد توله‌ها در کنارشان بماند، بیشتر است. شیرهای نر یک گله برای جفت‌گیری با هم رقابت نمی‌کنند.

اگر هیچ نری از گله به شیر ماده علاقه‌مند نباشد، وی ممکن است توجه یک نر از گله‌ای دیگر را جلب کند.

این فراوانی فرصت‌های جنسی، رقابت نرها در سطح گله را پایین می‌آورد. با این حال، در مقابل نرهای مزاحم، مبارزات وحشیانه و مرگ‌آوری رخ می‌دهد. نر و ماده پس از جفت‌گیری روی زمین دراز می‌کشند و یکدیگر را نوازش می‌دهند.

توله شیرها افریقایی

توله شیرها

آیا می‌دانید که پس از آنکه گروهی از شیرهای آفریقایی گله را تصاحب کردند، تمام توله‌ها گله را می‌کشند؟

رفتار شیرهای آفریقایی

شیرهای آفریقایی برای اجتناب از گرمای روز، بیشتر در شب فعال هستند. شیرها بیشتر روز را می‌خوابند، زیرا روزها برای شکار بسیار گرم هستند.

نور خورشید نیز تلاش برای حرکت پنهانی به سمت شکار را بی‌اثر می‌کند.

شیرها از چه شیوه‌هایی برای شکار استفاده می‌کنند؟

شیرها از چه شیوه‌هایی برای شکار استفاده می‌کنند؟

سبک شکار شیرها همان سبک شکار دیگر گربه‌سانان است، یعنی کمین کردن در فاصله ۲۰ متری و تعقیب و گریزی که معمولاً بیش از ۲۰۰ متر نیست.

شکارها معمولاً با نیشی در گلو خفه و کشته می‌شوند.

شیرها اغلب گروهی شکار می‌کنند. این به‌سختی شکار بستگی دارد.

اگر طعمه بزرگ و سرسخت باشد، آن‌ها باید با همکاری آن را بردارند و ببرند. شکار گروهی میزان موفقیت شیرها را افزایش می‌دهد.

نرخ موفقیت در شکار کل یال‌دار در پارک ملی اتوشا برای یک شیر تنها ۲۸ درصد و برای یک گروه ۷ تایی از ۷۵ درصد است.

آن‌ها در هنگام تغذیه بسیار پرخاشگر و وحشی هستند و در حال غر زدن، پنجه کشیدن و شتاب هستند.

نرهای گله بر ماده‌ها غالب هستند و ممکن است به آن‌ها اجازه نزدیک شدن به شکار را ندهند.

غذا انرژی مورد نیاز برای زنده ماندن است. تنها راه کسب غذای امن، مبارزه برای آن است که منجر به رفتار وحشیانه و عجولانه در زمان تغذیه می‌شود.

آیا شیر نر آفریقایی یک شکارچی تنبل و بی‌فایده است؟

در بسیاری از گله‌ها، شیرهای نر آفریقایی شکار نمی‌کنند. دلیل این امر این است که یال و اندازه بزرگ از احتمال موفقیت آن‌ها در شکار می‌کاهد. نتیجه این است که این نرها عمدتاً با استفاده از تلاش ماده‌ها زندگی می‌کنند.

آن‌ها از موقعیت غالب خود برای گرفتن غذا از ماده‌ها استفاده می‌کنند. این‌چنین نیست که شیرهای نر مهارت شکار کردن ندارند.

نرها مجبورند از خودشان دفاع کنند، هم قبل از اینکه گله‌ای را تصاحب کنند و هم پس از آنکه آواره می‌شوند و نرهای دیگر جانشین آن‌ها در گله می‌شوند.

نرهای جوان ممکن است گروه‌های مجردی کوچک تشکیل دهند که با هم شکار می‌کنند. نرهای تنها، فقط به شکار کوچک و ساده از قبیل گراز و خارپشت تشی و جوانان دیگر گونه‌ها بسنده می‌کنند.

هنگامی‌که نرهای پیر و تنها را مشاهده می‌کنید که لکه‌های سیاهی بر بدنشان دارند، احتمالاً آن لکه‌ها جای زخم‌هایی است که در اثر تیغ‌های خارپشت ایجاد شده‌اند.

آیا شیر آفریقایی در معرض خطر است؟

جمعیت تخمینی شیرها در آفریقا در پایان سال ۲۰۱۴ حدود ۳۴۰۰۰ برآورد شده است. در واقع، حدود ۵۰ درصد از آن‌ها در طی سه دهه گذشته نابود شده‌اند.

در غرب آفریقا، شیرها تقریباً نابود شده‌اند. دلایل در معرض خطر بودن آن‌ها، از بین رفتن زیستگاه و منازعات بین انسان و شیر است.

شیرهای آفریقایی برای مدت بسیار طولانی نماد قدرت و پیروزی بوده‌اند. اکنون وضعیت حفاظت آن‌ها نشان می‌دهد که برای زنده ماندن به کمک انسان‌ها نیاز دارند.

 

منبع: چطورپدیا

۱۴ راه شگفت‌انگیز برای خوشحال کردن سگ‌ها

۱۴ راه شگفت‌انگیز برای خوشحال کردن سگ‌ها

۱۴ راه شگفت‌انگیز برای خوشحال کردن سگ‌ها

۱.- یک استخر بچگانه برای سگتان بخرید

سگ‌ها عاشق شنا کردن هستند پس حتماً برای او استخر کوچکی را تهیه کنید تا با آن سرگرم بشود. مقداری آب را هم داخل استخر بریزید تا وقت‌هایی که هوا گرم می‌شود، به داخل این استخر خاص برود تا خنک شود.

۲- با سگتان برقصید

سگ‌ها عاشق رقصیدن هستند و دوست دارند تا با صاحب خود برقصند. وقت‌هایی که می‌خواهید ارتباط قوی‌تری با سگتان برقرار کنید، آهنگ شادی بگذارید و با هم برقصید و یا برایش آهنگی را بخوانید.

۳- به سگتان اجازه بدهید تا اسباب‌بازی‌هایش را خراب کند

شاید از اینکه ببینید سگتان اسباب‌بازی‌هایش را خراب کرده است، احساس بسیار بدی به شما دست بدهد و ناراحت شوید. ولی اگر می‌خواهید سگتان را خوشحال کنید، گاهی اوقات به او اجازه بدهید تا به اسباب‌بازی‌هایش هر چقدر که می‌خواهد دست بزند و حتی آن‌ها را خراب هم کند. سگ‌ها به طور غریزی دوست دارند تا ورزش کنند و فعالیت‌های فیزیکی انجام بدهند و خراب کردن اسباب‌بازی هم فرصت خوبی برای آن‌هاست تا نیازهای خود را برآورده کنند.

۴- دندان‌های سگتان را مسواک بزنید

ممکن است بعضی از سگ‌ها دوست نداشته باشند تا مسواک بزنند ولی برای حفظ سلامت دندان و لثه آن‌ها این کار واقعاً لازم است.

۵- وسایل مورد علاقه سگتان را قایم کنید تا دنبالش بگردد

وقت‌هایی که سرتان شلوغ است، می‌توانید تعدادی از وسایل دوست‌داشتنی سگتان را در گوشه و کناره‌های خانه مخفی کنید و ببینید قبل از رسیدن شما به خانه، چه تعداد از این وسایل را می‌تواند پیدا کند. چند هفته بعد دوباره همین بازی را با او انجام بدهید و وسایل را در جاهای دیگری قرار بدهید. این کار سگتان را تشویق می‌کند تا دنبال وسایل بگردد و وقتی در خانه نیستید هم فعال بماند.

۶- پاپیون جدیدی برای سگتان بخرید

بسیاری از سگ‌ها هر روز از پاپیون استفاده می‌کنند. همان‌طور که استفاده تکراری از یک لباس برای ما انسان‌ها بسیار خسته‌کننده است، سگ‌ها هم از تنوع خوششان می‌آید. هر از گاهی برای سگتان یک پاپیون جدید بخرید تا احساس خوبی داشته باشد. سعی کنید پاپیونی بخرید که از نظر رنگ و وزن کاملاً متفاوت با قبلی‌ها باشد.

۷- به سگتان مسئولیت خاصی بدهید

شاید همیشه با سگتان مثل یک بچه رفتار می‌کنید ولی وقتی سگ‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، تمایل زیادی دارند تا مسئولیتی داشته باشند و بتوانند کاری انجام دهند. شما می‌توانید از سگتان بخواهید تا در طول پیاده‌روی وسایلش را در درون کوله‌پشتی قرار دهد و یا هر وقت که می‌خواهد به بیرون از خانه برود، کلید در را با خودش ببرد و بیاورد. حتماً به سگتان مسئولیت خاصی را بسپارید تا از نظر روانی هم هیجان‌زده شود.

۸- با سگتان قایم‌موشک بازی کنید

بازی قایم‌موشک روش خوبی برای گذراندن عصرهاست که مهارت‌های بویایی سگ شما را هم به خوبی تقویت می‌کند. سگتان را به نحوی آموزش دهید که وقتی می‌خواهید قایم شوید، در همان جا بایستد وگرنه این بازی لذت چندانی نخواهد داشت.

۹- برای سگتان فضای آرامش بخشی را ایجاد کنید و امکانات خاصی را در اختیارش بگذارید

فقط ما انسان‌ها نیستیم که دوست داریم از پوست صورت و بدن خود مراقبت کنیم. سگ‌ها هم مثل ما چنین نیازهایی را دارند و دوست دارند کسی آن‌ها را با آرامش ماساژ بدهد. البته نیازی نیست که سگتان را به سالن خاصی ببرید. راه‌های زیادی وجود دارد تا بتوانید در خانه هم امکانات مخصوصی را برای او فراهم کنید.

۱۰- از سگتان تعریف کنید

وقتی کسی از ظاهر یا عملکرد ما تعریف می‌کند، احساس خوبی به ما دست می‌دهد. سگ‌ها هم عاشق این هستند که از آن‌ها تعریف کنید. هر وقت سگ شما کاری انجام داد که باعث شادی شما شد و لبخندی را به لبانتان آورد، حتماً این شادی خودتان را به او نشان دهید زیرا این کار باعث می‌شود تا برای انجام دوباره‌ی فلان کار خوب تشویق شود.

۱۱- به سگتان بستنی یخی بدهید

شما می‌توانید در فصل تابستان به سگتان بستنی یخی بدهید. برای این کار مقداری شربت را داخل ظرف مخصوص بریزید و بگذارید یخ ببندد. البته در فصل‌های دیگر هم می‌توانید آب‌نبات‌های خوشمزه‌ای را به او بدهید.

۱۲- پنجره‌های خانه را باز بگذارید

متأسفانه ما نمی‌توانیم کل روز را با سگمان بگذرانیم چون بالاخره ما هم کار داریم، باید یک سری خرید و سایر مسئولیت‌های مخصوص بزرگ‌سالان که بر دوش ما است را انجام دهیم. سگ شما هم مسئولیت‌هایی مثل شنیدن و بوییدن را دارد. وقتی قصد ترک کردن خانه را دارید، پنجره‌ها را باز کنید تا سگ شما همچنان شاد بماند. فقط حتماً روی پنجره‌هایتان دزدگیر نصب کنید تا سگتان فرار نکند.

۱۳- با سگتان یوگا کار کنید

یوگا یکی از ورزش‌های مفیدی است که می‌توانید با همراهی سگتان حرکات مفیدی را انجام دهید. مواقعی که استرس دارید، انجام این حرکات هم به شما و هم به سگتان کمک می‌کند تا میزان استرس خود را کاهش دهید. برای تمرینات یوگا، دست‌ها و پاهای سگتان را رو به سمت پایین نگه دارید. انجام تمرینات یوگا به صورت هفتگی نه تنها برای جسم و روح شما مفید است، بلکه به خاطر دارا بودن تمرینات جدید، برای سگ شما هم مفید است و نوعی بازی برای او محسوب می‌شود.

۱۴- برای سگتان صفحه یوتیوب را باز کنید

شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که سگ‌ها عاشق سایت یوتیوب هستند. سگ‌ها نه تنها بر روی ویدئوهای یوتیوب خیره می‌شوند بلکه آن را با دقت تماشا می‌کنند. سگ‌ها عاشق این هستند که ویدئوهای سگ‌ها و گربه‌های دیگر و همچنین ویدئوهایی از فضاهای بیرون از خانه را تماشا کنند. لپ‌تاپتان را روشن کنید و فهرستی از ویدئوهای سرگرم‌کننده که مخصوص سگ‌هاست را پیدا کنید. البته شاید تأثیر این ویدئوها را بلافاصله در سگتان ببینید.

 

منبع: چطورپدیا

علایم و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

علایم و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

آلرژی به حیوانات خانگی

نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی

  • عطسه
  • گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
  • سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
  • خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
  • جوش زدن روی پوست

نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

  • از تماس با سگ‌ها و گربه‌ها خودداری کنید و از آن‌ها دور بمانید؛ مخصوصاً اگر در خانه خود از حیوانات مراقبت می‌کنید، سعی کنید تماس خود را با آن‌ها به حداقل برسانید.
  • برای رفع نشانه‌های آلرژی از اسپری مخصوص بینی، آنتی‌هیستامین و نایژه‌گشا استفاده کنید
  • داروی ضد حساسیت تزریق کنید (که در اصطلاح شات آلرژی یا ایمنوتراپی نامیده می‌شوند)

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به حیوانات خانگی

آلرژی به گربه

اگر بعد از تماس با گربه دچار گرفتگی بینی می‌شوید، چشم‌های شما پر از اشک می‌شود و یا شروع به عطسه می‌کنید و بلند نفس می‌کشید، به احتمال خیلی زیاد نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید. آلرژی به گربه می‌تواند باعث نشانه‌های خاصی از حساسیت شود؛ تا جایی که نشانه‌های آن حتی در محیط‌های که گربه پیش شما نباشد هم باز در بدن شما وجود داشته باشد.

گربه‌ها آلرژن­های زیادی را تولید می‌کنند؛ آلرژن به پروتئین‌هایی گفته می‌شود که باعث حساسیت در بدن انسان می‌شوند. این آلرژن­ها در مو، پوست و بزاق گربه‌ها وجود دارند. همه‌ی گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند؛ طبق تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است، هیچ گربه‌ای نیست که استثنا باشد و آلرژنی تولید نکند. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارند، مقدار این آلرژن­ها بسیار بیشتر است. خصوصیاتی مثل طول موی گربه، جنسیت او و مقدار زمانی که گربه در بیرون از خانه سپری می‌کند هم هیچ ارتباطی با میزان تولید آلرژن ندارد.

آلرژی به گربه

گردوخاک و پرزهای روی بدن گربه هم می‌تواند باعث بروز نشانه‌های آلرژی شود؛ البته در این موارد، حساسیت ایجاد شده به خاطر گردوخاک و پرز است و ربطی به خود گربه ندارد. طبق تحقیقاتی که روی شوره‌ی سر، قارچ، پرز و گردوخاکی که روی بدن گربه وجود دارد، انجام شده است مشخص شد که اندازه پرز بدن گربه از همه‌ی موارد نام برده شده کوچک‌تر است و در نتیجه حدوداً ۳۰ دقیقه بعد از جارو کشیدن، ذرات حساسیت‌زای پرز در هوا معلق باقی می‌مانند. در واقع می‌توان گفت که علت ادامه‌دار شدن نشانه‌های آلرژی در بدن فرد بیمار به خاطر همین معلق ماندن پرزها در هوا است.

نشانه‌های آلرژی به گربه

نشانه‌های آلرژی به گربه

نشانه‌های آلرژی به گربه از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و بستگی به میزان حساسیت فرد و سطحی از بدن دارد که در معرض آلرژن قرار گرفته شده است. فاکتورهای نام برده شده می‌توانند بر روی سرعت انتشار نشانه‌های آلرژی بلافاصله بعد از تماس با بدن فرد تأثیر زیادی داشته باشند. افرادی که حساسیت زیادی به آلرژن دارند به سرعت درگیر انتشار و شیوع نشانه‌های آن در بدن خود می‌شوند و در عرض چند دقیقه بعد از تماس با گربه و یا ورود به خانه‌ای که گربه در آن وجود دارد، دچار مشکلات تنفسی می‌شوند و یا در پوست صورت و بدنشان جوش یا دانه‌های قرمزرنگی دیده می‌شود.

نشانه‌های آلرژی به گربه عبارت‌اند از:

  • عطسه/ گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه صورت
  • سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
  • خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
  • جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم بعد از اینکه گربه آن‌ها را چنگ بگیرد، ممکن است شاهد ایجاد جوش روی پوست خود باشند.

تشخیص آلرژی به گربه

تشخیص آلرژی به گربه

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به گربه‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به گربه کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به گربه است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن گربه روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با گربه است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به گربه

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به گربه

برای اینکه بتوانید از آلرژی به گربه دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با گربه داشته باشید. اگر در منزل خود دارای یک گربه هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن گربه را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری گربه ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند، باز هم تمایل به مراقبت از آن گربه را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

  • گربه را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از گربه در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
  • گربه را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خودتان را با صابون و آب بشویید.
  • استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که دارای فیلترهای هپا هستند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
  • استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش بدهد.
  • حداقل یک‌بار در هفته گربه خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

درمان آلرژی به گربه

چندین روش برای درمان آلرژی به گربه وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

 گربه بدون آلرژی

آیا گربه بدون آلرژی هم وجود دارد؟

گربه‌ها چندین نوع آلرژن تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو و پوست گربه‌ها یافت می‌شود. همه گربه‌ها آلرژن تولید می‌کنند و مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است نشان می‌دهد که گربه بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در خانه‌هایی که بیشتر از یک گربه وجود دارد، میزان آلرژن موجود در فضا بسیار بیشتر از سایر خانه‌هاست. خصوصیاتی مثل طول موهای گربه، جنسیت و مقدار زمانی که گربه در خارج از خانه به سر می‌برد هم ربطی به میزان آلرژن ندارند.

آلرژی به سگ

آلرژی به سگ

اگر بعد از دست زدن به سگ دچار گرفتگی بینی می‌شوید، شروع به عطسه می‌کنید و یا صدای نفس کشیدنتان بلندتر از همیشه می‌شود، ممکن است نسبت به سگ‌ها آلرژی داشته باشید. سگ‌ها آلرژن­ها یا پروتئین‌های حساسیت‌زای مختلفی را تولید می‌کنند. این آلرژن­ها در مو، پرز، آب دهان و ادرار سگ وجود دارد. همه‌ی سگ‌ها آلرژن تولید می‌کنند و هیچ‌کدام از تحقیقات نشان نمی‌دهد که سگ‌ها ضد آلرژی هستند. میزان آلرژن سگ‌ها در صورتی که آن‌ها در بیرون از منزل زندگی کنند، افزایش می‌یابد و در اتاق‌هایی که سگ‌ها در آن رفت‌وآمد می‌کنند هم میزان آلرژن بیشتر است. گرد و خاک و دانه‌های گرده موجود در موهای سگ می‌توانند باعث به وجود آمدن نشانه‌های آلرژی شوند. در این موارد، آلرژی مربوط به گردوخاک یا دانه‌های گرده می‌شود و به خود سگ ربطی ندارد.

نشانه‌های آلرژی به سگ

نشانه‌های آلرژی به سگ

آیا فکر می‌کنید که به سگ‌ها آلرژی دارید؟ متخصص آلرژی می‌تواند آلرژی شما را بهتر تشخیص بدهد. نشانه‌های آلرژی به سگ شامل:

  • عطسه
  • گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه صورت (مخصوصاً از بینی به پایین)
  • سرفه، گرفتگی قفسه سینه، نفس‌تنگی و بلند نفس کشیدن
  • خیس/ قرمز شدن داخل چشم‌ها و احساس خارش در این ناحیه
  • جوش زدن روی پوست

بعضی از افراد هم ممکن است بعد از اینکه توسط سگی گاز گرفته شوند و یا لیس زده شوند، بدنشان جوش بزند.

تشخیص آلرژی به سگ

تشخیص آلرژی به سگ

آیا شما هم فکر می‌کنید که نسبت به سگ‌ها آلرژی دارید؟ پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما در تشخیص و درمان حساسیت به سگ کمک کند. تست تزریق آلرژن به پوست هم یکی از روش‌های متداول تشخیص آلرژی به سگ است. برای انجام این تست کافی است که حجم بسیار کمی از آلرژن سگ روی پوست شما قرار داده شود. پزشک متخصص مایع آلرژن را با کمک سوزن کوچک و استریل شده‌ای در زیر پوست شما تزریق می‌کند تا آلرژن به بدن شما منتقل شود؛ سپس پوست شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا هرگونه نشانه‌ای از واکنش بدن شما به ماده آلرژن مثل تورم، قرمزی و یا سایر نشانه‌ها تشخیص داده شود. معمولاً نتایج حاصل از این تست ظرف ۱۵ الی ۲۰ دقیقه مشخص می‌شود.

حتی اگر شما مطمئن هستید که نشانه‌های آلرژی شما به خاطر تماس با سگ است، باز هم بهتر است این تست را انجام دهید؛ زیرا این نشانه‌ها می‌تواند به خاطر سایر عوامل محیطی هم به وجود آمده باشد.

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به سگ

نحوه جلوگیری و درمان آلرژی به سگ

برای اینکه بتوانید از آلرژی به سگ دور بمانید، نباید هیچ‌گونه تماسی با سگ نداشته باشید. اگر در منزل خود دارای سگ هستید و نسبت به آن آلرژی دارید، شما باید آن سگ را در بیرون از منزل خود نگه‌داری کنید. اگر مکان مناسبی در خارج از منزل برای نگه‌داری سگ ندارید و یا خانواده شما با وجود آلرژی که به آن دارند باز هم تمایل به مراقبت از آن سگ را دارند، می‌توانید دستورالعمل‌های زیر را اجرا کنید تا از نشانه‌های بروز آلرژی دور بمانید:

  • سگ را از اتاق خواب خود دور نگاه دارید و تنها در یک یا دو اتاق از آن نگه‌داری کنید. البته این را هم باید در نظر داشته باشید که متأسفانه نگه‌داری از سگ در یک اتاق هم نمی‌تواند از ورود آلرژن به اتاق‌های دیگر جلوگیری کند.
  • سگ را نوازش، بغل یا بوس نکنید. اگر کارهای نام برده را انجام دادید، دست‌های خود را با صابون و آب بشویید.
  • استفاده مرتب از تمیزکننده‌هایی که فیلترهای هپا دارند در اتاق خواب یا اتاق پذیرایی می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش میزان آلرژن در فضای خانه شود.
  • استفاده مرتب از جاروبرقی با فیلترهای هپا یا جاروبرقی مرکزی هم می‌تواند میزان آلرژن را کاهش دهد.
  • حداقل یک‌بار در هفته سگ خود را به حمام ببرید تا انتقال آلرژن در هوای خانه را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهید.

چندین روش برای درمان آلرژی به سگ وجود دارد که باز هم‌بستگی به نوع نشانه‌های آلرژی در فرد دارد. پزشک متخصص آلرژی می‌تواند به شما کمک کند تا بهترین روش درمان را انتخاب نمایید. نشانه‌های آلرژی مربوط به بینی مثل گرفتگی بینی را معمولاً می‌توان با کمک اسپری آستروئید بینی، قرص آنتی‌هیستامین (دهانی) و یا سایر قرص‌ها درمان کرد. نشانه‌های مربوط به چشم را هم می‌توان با قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین درمان کرد. نشانه‌های تنفسی یا نفس‌تنگی را می‌توان با استنشاق کورتیکواستروئید یا برونکودیلاتور درمان کرد. تزریق داروی ضد حساسیت (شات آلرژی یا ایمنوتراپی) هم روشی مؤثر برای درمان آلرژی است که با افزایش میزان دوز تزریقی می‌توان میزان مقاومت بدن فرد را در برابر آلرژن بالا برد.

سگ بدون آلرژی

آیا سگ بدون آلرژی هم وجود دارد؟

سگ‌های پشمالو، سگ‌های پرتغالی و چندین نوع دیگر از توله‌سگ‌ها (که شامل سگ تریر یا شکاری هم می‌شود) معروف به ضد آلرژی هستند ولی توله‌سگ بدون آلرژی اصلاً وجود ندارد. در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۱ انجام شده است، از خانه‌هایی که دارای توله‌سگ بودند، نمونه‌هایی از گردوخاک‌ها را جمع‌آوری کردند که گزارش ‌شده بود که ضد آلرژی هستند. جالب است بدانید که میزان آلرژن سگ‌ها در خانه‌هایی که سگ‌های ضد آلرژی داشتند، هیچ فرقی با خانه‌هایی که دارای انواع دیگری از توله‌سگ‌ها بودند هم نداشتند.

 

منبع: چطورپدیا

علایم و درمان بیماری کوشینگ در سگ‌ها

علایم و درمان بیماری کوشینگ در سگ‌ها

بیماری کوشینگ در سگ‌ها

بیماری کوشینگ چیست؟

بیماری کوشینگ که در اصطلاح «افزایش ترشح هورمون‌های قشر غده فوق کلیوی» هم نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که بدن کورتیزول زیادی را تولید کند. کورتیزول، هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی تولید و ذخیره می‌شود. این غدد در واقع دو غده کوچک هستند که بالای کلیه قرار دارند. کورتیزول در زمانی که فرد استرس دارد، به بدن کمک زیادی می‌کند و وزن مناسب بدن، وضعیت پوست و ساختار بافت‌های بدن را هم تنظیم می‌کند. کاهش یا افزایش تولید این ماده‌ها بخصوص هورمون کورتیزول ممکن است باعث به خطر انداختن جان حیوانات هم شود.

بیماری کوشینگ

علائم بیماری کوشینگ در سگ‌ها

بیماری کوشینگ معمولاً به آرامی پیشرفت می‌کند. علائم آن می‌تواند مانند سایر بیماری‌ها باشد و بیشتر اوقات با علائم افزایش سن حیوان اشتباه گرفته می‌شوند. اگر شما هم نشانه‌های بیماری کوشینگ را در سگتان می‌بینید، به نزد دامپزشک مراجعه کنید تا با تشخیص درست بتواند برای او نسخه بنویسد و مراحل درمان را سریع‌تر آغاز کند. در ادامه به علائم شایع بیماری کوشینگ در سگ‌ها اشاره می‌کنیم:

نشانه‌ها و علائم بیماری کوشینگ

  • افزایش تشنگی و ادرار
  • افزایش اشتها
  • ریزش مو یا کاهش حجم موهای بدن سگ
  • پوست نازک، رنگ ‌پریده، زبر یا بیمار
  • بزرگ شدن یا تورم شکم
  • افزایش وزن
  • ضعف و بی‌حالی
  • پوست بیمار و عفونت ادراری
  • تند نفس کشیدن

بیماری کوشینگ سگ

بیماری کوشینگ معمولاً در سگ‌های ۶ ساله یا بزرگ‌تر دیده می‌شود. توله‌سگ‌هایی که ممکن است به این بیماری مبتلا بشوند از نژادهای سگ پاکوتاه، سگ بویی شکاری، سگ پشمالو، سگ راهنما، سگ بوکسر، سگ مخصوص شکار و مجروحین، سگ شپرد استرالیایی، سگ کاکر اسپانیل و سگ مالتیز هستند.

علت ابتلا به بیماری کوشینگ

شایع‌ترین علت بیماری کوشینگ در سگ‌ها، رشد خوش‌خیم غده هیپوفیز است. تومورهای بدخیم هیپوفیز ممکن است به‌ندرت باعث بیماری شوند. رشد خوش‌خیم این غده تقریباً در ۸۰ الی ۸۵ درصد از سگ‌ها رخ می‌دهد. تومورها در غده فوق کلیوی هم ممکن است وجود داشته باشند و رشد آن‌ها هم ممکن است در ۵۰ درصد از سگ‌ها خوش‌خیم و در ۵۰ درصد دیگر هم بدخیم باشد.

بیماری کوشینگ ممکن است به عنوان اثر جانبی استفاده بیش از حد از داروهای کورتیکواستروئید هم باشد که معمولاً برای درمان آلرژی، اختلالت ایمنی، سرطان و التهاب تجویز می‌شوند.

علایم بیماری کوشینگ

تشخیص بیماری کوشینگ

تشخیص بیماری کوشینگ می‌تواند خیلی سخت باشد؛ مخصوصاً اگر بیمار در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری قرار داشته باشد. برای تشخیص کوشینگ نمی‌توان تنها به یک آزمایش اکتفا کرد. انجام دقیق آزمایش‌ها اهمیت زیادی دارد زیرا با کمک آن‌ها می‌توان بهترین گزینه را برای درمان سگ انتخاب کرد و با پیش‌بینی روند این بیماری می‌توان سگ را خیلی زود درمان کرد.

اولین مرحله تشخیص بیماری کوشینگ این است که دامپزشک باید اطلاعات دقیقی از سابقه پزشکی سگ به دست بیاورد، از سر تا دم سگ را با دقت معاینه نماید و فرآیندهای مختلف آزمایشگاهی مثل شمارش سلول‌های خونی، نمایش شیمیایی ترکیبات خون و تجزیه شیمیایی ادرار را هم باید به ترتیب انجام دهد. اگر نتایج این آزمایشات به گونه‌ای باشد که سگ مشکوک به ابتلا به بیماری کوشینگ باشد، دامپزشک آزمایش خونی به نام تست محرک ACTH یا LDDS (تست فرونشانی دگزامتازون) را از سگ می‌گیرد. این دو تست، آزمایشات هورمونی هستند که واکنش غده فوق کلیوی را با دقت ارزیابی می‌کنند. با تزریق ACTH یا دگزامتازون، غده فوق کلیوی بیش‌فعال واکنش متفاوتی را نسبت به تزریق این ماده نسبت به غده فوق کلیوی نرمال نشان می‌دهد. ممکن است دامپزشک انجام تست کراتینین ادرار را هم ضروری بداند.

تشخیص بیماری کوشینگ

در واقع دامپزشک‌ها در طی بازه زمانی خاصی چندین تست خون و ادرار را از سگ‌ها می‌گیرند و بعد نتایج آن را با وضعیت طبیعی بدن سگ مقایسه می‌کنند. در آخر، آزمایش فراصوت شکمی هم ممکن است برای سگ انجام شود که در واقع بخش مهمی از فرآیند تشخیص بیماری کوشینگ محسوب می‌شود. امواج فراصوت به دامپزشک کمک می‌کند تا بتواند غدد فوق کلیوی را ببیند و حتی سایز و وجود تومور را هم بتواند تشخیص بدهد. اگر توموری وجود داشته باشد، از پرتونگاری برای بررسی پخش تومور در بدن استفاده می‌شود.

درمان بیماری کوشینگ

درمان بیماری کوشینگ

برای درمان بیماری کوشینگ می‌توان از دارو استفاده کرد و یا سگ را جراحی کرد. ممکن است جراحی تنها در مواردی در نظر گرفته بشود که تومور غده فوق کلیوی در بدن سگتان پیدا شود. شایع‌ترین راه درمان این بیماری تجویز دارو است که برای درمان اکثر سگ‌ها استفاده می‌شود. دو نمونه از دارویی که برای درمان این بیماری بیشتر استفاده می‌شود شامل میتوتان و تریلوستان است. این داروها باعث توقف تولید کورتیزول می‌شوند و علائم این بیماری را هم کنترل می‌کنند. اکثر سگ‌ها با این داروها به خوبی درمان می‌شوند و معمولاً داروها اثرات جانبی خیلی کمی را به دنبال دارند. با این حال، سگ شما باید با دقت چکاب و معاینه شود و از او نمونه خون هم گرفته می‌شود.

درمان بیماری کوشینگ

پیش‌بینی زودهنگام بیماری کوشینگ

اگرچه این بیماری راه درمان خاصی ندارد ولی استفاده از دارو و مدیریت زودهنگام آن می‌تواند به سگ شما کمک کند تا چند سال بتواند به‌راحتی زندگی کند. به‌محض اینکه بیماری کوشینگ در سگ شما تشخیص داده شود تا آخر عمر نیاز به درمان دارد و لازم است تا حتماً دامپزشک، آزمایشات سگتان را زودبه‌زود تکرار کند تا واکنش بدن سگتان را نسبت به درمان به خوبی بررسی کند. دامپزشک به شما کمک خواهد کرد تا آزمایشات سگتان را به‌راحتی تکرار کنید تا هم خودتان و هم سگتان برای انجام مراحل درمانی به خوبی آماده شوید.

 

منبع: چطورپدیا

قورباغه درختی و هر آنچه باید بدانیم

قورباغه درختی و هر آنچه باید بدانیم

این پروسه اجازه نمی‌دهد که تمام آب و خون موجود در سلول‌های بدن جانور یخ برند. از طرفی، بیش از ۶۵% آب بدن جانور یخ می‌زند اما با این وجود زنده می‌ماند. شگفت‌انگیز است.

قورباغه درختی

اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌های جسمانی

این قورباغه‌ها معمولاً طولی به درازای ۰,۸ الی ۱.۱ سانتی‌متر دارند. تفاوت‌های اندکی بین جنس‌های نر و ماده‌ی این گونه‌ی جانوری وجود دارد. به‌طوری که ماده‌های آن، تنها جسمِ بزرگ‌تری از نرها دارند. عموماً رنگ قورباغه‌ی درختی بالغ قهوه‌ای تیره است و یا سایه‌هایی از قهوه‌ای مایل به زرد را بر تن دارد. بخش زیری بدن نیز رنگ قهوه‌ای یا زرد دارد. این حیوان همچنین قابلیت این را دارد که رنگ بدنش را در بین رنگ‌های ذکر شده تغییر دهد. هر قورباغه‌ی کوچک قهوه‌ای رنگی که در میان درخت‌ها دیدید، عضوی از این خانواده هستند. آن‌ها تنها گونه‌های جانوری شمال آمریکا هستند که چنین ویژگی‌های بی‌همتایی را به خود اختصاص می‌دهند.

اطلاعاتی درباره‌ی عادات زندگی قورباغه درختی‌

اطلاعاتی درباره‌ی عادات زندگی قورباغه درختی

قورباغه‌های درختی به‌طور کامل در جنگل زندگی می‌کند. همچنین به‌ندرت پیش می‌آید که دست به تولیدمثل بزنند، اما اگر بخواهند چنین کاری کنند قطعاً در برکه‌های تازه و یا مناطق مرطوب جنگل چنین کاری می‌کنند. اگر در حال تولیدمثل نباشند، یا نزدیک آبگیرها زندگی می‌کنند و یا در سرزمین‌های مرتفع. قورباغه‌ی درختی بالغ تابستان و بهار را در آبگیرها، میان درختان یا باتلاق‌ها می‌گذارند. در زمان پاییز هم با سرزمین‌های مرتفع مهاجرت می‌کند. این نقطه از زندگی‌شان، همان جایی است زمستان را از سر می‌گذرانند. عموماً وقت خود را در خاک و در میان شاخ و برگ درختان می‌گذرانند. کمتر پیش می‌آید که این دوزیستان در طول روز خودشان را نشان دهند و اکثر مواقع به هنگام شب بیرون می‌آیند.

 

منبع: چطورپدیا