شیرهای آفریقایی حقایق جالب و شگفت‌انگیز

شیرهای آفریقایی بزرگ‌ترین گوشت‌خواران آفریقایی هستند. رنگ آن‌ها از قهوه‌ای مایل به زرد تا قهوه‌ای شنی متغیر بوده و دم بلند آن‌ها دارای یک منگوله سیاه مخصوص در انتها است.

نرهای بالغ دارای یال‌هایی هستند که رنگ آن‌ها از زرد مایل به قهوه‌ای تا سیاه متفاوت است.

سر این شیرها بزرگ و با یک پوزه سنگین است. الگوی خال‌های در کنار ریش و سبیل برای هر شیر منحصر به فرد است.

آناتومی شیر آفریقایی

نر:

ارتفاع شانه: ۱,۲ متر

وزن: ۱۹۰ کیلوگرم

ماده:

ارتفاع شانه: ۰,۹ متر

وزن: ۱۳۰ کیلوگرم

شیرها چه زیستگاهی را ترجیح می‌دهند؟

شیرهای آفریقایی هیچ ترجیح خاصی برای زیستگاهشان ندارند و در هر جایی ممکن است با آن‌ها مواجه شوید، مگر در جنگل‌ها.

زیستگاه‌های شیر آفریقایی شامل:

• دشت‌های باز
• بیشه‌زارها (جنگل‌های باز)
• بوته‌زارهای ضخیم
• مناطق نیمه بیابانی

شیرها موقع شکار در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم موفق‌تر هستند. آن‌ها سعی می‌کنند تا با استفاده از پوشش محیط در ۲۰ متری طعمه کمین کنند.

چرا شیرها برای خود قلمرو انتخاب می‌کنند؟

گله‌های شیر با منبع غذایی غنی و قابل اعتماد می‌توانند از عهده حفظ قلمروشان برآیند.

هنگامی‌که تأمین غذا غیرقابل پیش‌بینی است، گله محدوده بزرگی را برای زندگی انتخاب می‌کند که دفاع از آن سخت می‌شود.

در این موارد، برخورد بین شیرها از گله‌های مختلف بسیار خصمانه است، اما جنگ واقعی به‌ندرت رخ می‌دهد.

هم شیرهای نر و هم شیرهای ماده منطقه اشغال شده توسط خودشان را با بوی ادرار و با صدای غرش نشانه‌گذاری می‌کنند.

غرش‌ها تا ۸ کیلومتر آن طرف‌تر شنیده می‌شوند و محل شیر را اعلام می‌کنند.

همچنین نشان می‌دهد که یک منطقه اشغال شده است و به این ترتیب اعضای گله می‌توانند یکدیگر را پیدا کنند.

رژیم غذایی

آن‌ها از شکارهای متوسط و بزرگ تغذیه می‌کنند. نمونه‌هایی از طعمه‌ها عبارتند از بوفالو، کل یال‌دار (نوعی گاو)، گورخر و تیزشاخ کالاهاری (نوعی بز).

با این وجود، رژیم غذایی آن‌ها دامنه وسیعی دارد طوری که حتی شکارهایی به اندازه موش هم ممکن است.

شیرها می‌توانند با سرعت حدود ۶۰ کیلومتر در ساعت بدوند که برای شکار یک بز کوهی در یک تعقیب و گریز باز سرعت کمی است.

حملات شیر در چمنزارهای بلند و بوته‌زارهای ضخیم‌تر، زمانی که هدف تنها است و هنگامی‌که بتوانند در نزدیک شکار کمین کنند و در شب‌های بسیار تاریک موفقیت‌آمیزتر هستند. تعقیب و گریزهای بیش از ۳۰۰ متر نادر است.

شیر معمولاً با خفه کردن از طریق فشار دادن گلو و یا گرفتن پوزه طعمه، شکار را می‌کشد.

آیا واقعیت دارد که شیرهای آفریقایی، گربه‌های بسیار اجتماعی هستند؟

واحد اصلی زندگی اجتماعی شیر، گله است. معمولاً یک گله شامل ۲ تا ۱۲ ماده شیر خویشاوند و توله‌هایشان است.

شیرهای آفریقایی تنها گربه‌هایی هستند که دارای گروه‌های اجتماعی نزدیک هستند و تنها کسانی هستند که به‌طور مرتب و به‌صورت گروهی شکار می‌کنند.

معمولاً ۱ تا ۶ شیر نر خویشاوند به همراه شیرهای ماده زندگی می‌کنند. هسته اصلی گله را شیرهای ماده تشکیل می‌دهند در حالی که شیرهای نر هر چند سال یک‌بار عوض می‌شوند.

علت اینکه شیرها اجتماعی هستند، عبارتند از:

• شیرهای ماده برای محافظت از توله‌های جوان با یکدیگر عهد بسته‌اند.
• هنگام گرفتن شکار بزرگ و خطرناک، به همکاری تعداد کافی از افراد گروه احتیاج دارند.

اگر یک گروه کوچک از نرها با هم بمانند، می‌توانند نرهای گله را از بین ببرند و ماده‌های گله را تصاحب کنند.

احتمال اینکه این شیرهای نر جانشین، مدت طولانی زندگی کنند، زیاد نیست؛ زیرا دیگر ماده شیرها برای آن‌ها شکار نمی‌کنند.

پس از این تصاحب، نرهای جدید گله توله شیرها را می‌کشند.

رفتار شیرها در اظهار علاقه و جفت‌گیری چگونه است؟

نر و ماده دور از گله، احتمالاً در حال جفت‌گیری با هم هستند، دور بودن از گله باعث تضمین تداوم این عمل می‌شود.

یک شیر ماده به مدت دو تا چهار روز، هر دو سال یک‌بار پذیرای جفت‌گیری است. نرهای گله این شرایط را از طریق حس بویایی تشخیص می‌دهند.

شیرها ممکن است صدها بار در طی این سه تا چهار روز جفت‌گیری ‌کنند. جفت‌گیری حدود چهار بار در ساعت در طول یک تا دو روز رخ می‌دهد و هر بار کمتر از یک دقیقه طول می‌کشد.

این فرکانس غیرعادی احتمالاً ناشی از نرخ شکست زیاد جفت‌گیری است. فقط، تقریباً یک مورد از هر سه مورد رابطه جنسی منجر به تولد توله‌ها می‌شود.

از آنجا که باردار کردن دشوار است، شیرهای ماده احتمالاً اطمینان حاصل می‌کنند که با یک نر سالم جفت‌گیری می‌کنند.

شیرهای نر آفریقایی نقش مهمی در حفاظت از توله‌ها در مقابل سایر مهاجمان نر بازی می‌کنند.

برای شیر ماده، این سطحی از اطمینان را فراهم می‌آورد که هر چه شیر نر سمج‌تر باشد، احتمال اینکه تا پایان رشد توله‌ها در کنارشان بماند، بیشتر است. شیرهای نر یک گله برای جفت‌گیری با هم رقابت نمی‌کنند.

اگر هیچ نری از گله به شیر ماده علاقه‌مند نباشد، وی ممکن است توجه یک نر از گله‌ای دیگر را جلب کند.

این فراوانی فرصت‌های جنسی، رقابت نرها در سطح گله را پایین می‌آورد. با این حال، در مقابل نرهای مزاحم، مبارزات وحشیانه و مرگ‌آوری رخ می‌دهد. نر و ماده پس از جفت‌گیری روی زمین دراز می‌کشند و یکدیگر را نوازش می‌دهند.

توله شیرها

آیا می‌دانید که پس از آنکه گروهی از شیرهای آفریقایی گله را تصاحب کردند، تمام توله‌ها گله را می‌کشند؟

رفتار شیرهای آفریقایی

شیرهای آفریقایی برای اجتناب از گرمای روز، بیشتر در شب فعال هستند. شیرها بیشتر روز را می‌خوابند، زیرا روزها برای شکار بسیار گرم هستند.

نور خورشید نیز تلاش برای حرکت پنهانی به سمت شکار را بی‌اثر می‌کند.

شیرها از چه شیوه‌هایی برای شکار استفاده می‌کنند؟

سبک شکار شیرها همان سبک شکار دیگر گربه‌سانان است، یعنی کمین کردن در فاصله ۲۰ متری و تعقیب و گریزی که معمولاً بیش از ۲۰۰ متر نیست.

شکارها معمولاً با نیشی در گلو خفه و کشته می‌شوند.

شیرها اغلب گروهی شکار می‌کنند. این به‌سختی شکار بستگی دارد.

اگر طعمه بزرگ و سرسخت باشد، آن‌ها باید با همکاری آن را بردارند و ببرند. شکار گروهی میزان موفقیت شیرها را افزایش می‌دهد.

نرخ موفقیت در شکار کل یال‌دار در پارک ملی اتوشا برای یک شیر تنها ۲۸ درصد و برای یک گروه ۷ تایی از ۷۵ درصد است.

آن‌ها در هنگام تغذیه بسیار پرخاشگر و وحشی هستند و در حال غر زدن، پنجه کشیدن و شتاب هستند.

نرهای گله بر ماده‌ها غالب هستند و ممکن است به آن‌ها اجازه نزدیک شدن به شکار را ندهند.

غذا انرژی مورد نیاز برای زنده ماندن است. تنها راه کسب غذای امن، مبارزه برای آن است که منجر به رفتار وحشیانه و عجولانه در زمان تغذیه می‌شود.

آیا شیر نر آفریقایی یک شکارچی تنبل و بی‌فایده است؟

در بسیاری از گله‌ها، شیرهای نر آفریقایی شکار نمی‌کنند. دلیل این امر این است که یال و اندازه بزرگ از احتمال موفقیت آن‌ها در شکار می‌کاهد. نتیجه این است که این نرها عمدتاً با استفاده از تلاش ماده‌ها زندگی می‌کنند.

آن‌ها از موقعیت غالب خود برای گرفتن غذا از ماده‌ها استفاده می‌کنند. این‌چنین نیست که شیرهای نر مهارت شکار کردن ندارند.

نرها مجبورند از خودشان دفاع کنند، هم قبل از اینکه گله‌ای را تصاحب کنند و هم پس از آنکه آواره می‌شوند و نرهای دیگر جانشین آن‌ها در گله می‌شوند.

نرهای جوان ممکن است گروه‌های مجردی کوچک تشکیل دهند که با هم شکار می‌کنند. نرهای تنها، فقط به شکار کوچک و ساده از قبیل گراز و خارپشت تشی و جوانان دیگر گونه‌ها بسنده می‌کنند.

هنگامی‌که نرهای پیر و تنها را مشاهده می‌کنید که لکه‌های سیاهی بر بدنشان دارند، احتمالاً آن لکه‌ها جای زخم‌هایی است که در اثر تیغ‌های خارپشت ایجاد شده‌اند.

آیا شیر آفریقایی در معرض خطر است؟

جمعیت تخمینی شیرها در آفریقا در پایان سال ۲۰۱۴ حدود ۳۴۰۰۰ برآورد شده است. در واقع، حدود ۵۰ درصد از آن‌ها در طی سه دهه گذشته نابود شده‌اند.

در غرب آفریقا، شیرها تقریباً نابود شده‌اند. دلایل در معرض خطر بودن آن‌ها، از بین رفتن زیستگاه و منازعات بین انسان و شیر است.

شیرهای آفریقایی برای مدت بسیار طولانی نماد قدرت و پیروزی بوده‌اند. اکنون وضعیت حفاظت آن‌ها نشان می‌دهد که برای زنده ماندن به کمک انسان‌ها نیاز دارند.

منبع: چطورپدیا

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

علاقه سگ‌ها به بازی و بازیگوشی ذاتی آن‌ها باعث می‌شود تا هر دفعه مستعد آسیب‌ها و خراش‌های جدی باشند. حتی سگ‌هایی که به خوبی تربیت شده‌اند هم ممکن است چشمانشان آسیب ببینند. آسیب چشمی در سگ‌ها می‌تواند به خاطر بازی‌های خشن، دنبال کردن حیوانات کوچک‌تر در بین درختان و یا شیطنت در باغچه به وجود بیاید. به عنوان کسی که صاحب یک سگ است، باید با انواع مختلف آسیب‌های چشمی آشنا شوید تا وقتی سگتان دچار این مشکل شد، اطلاعات لازم را در این زمینه داشته باشید.

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

منبع: چطورپدیا

حقایقی درباره گربه‌ ماهی که نمی‌دانستید

گربه‌ ماهی‌ها گروهی از ماهی‌ها هستند که در عمق آب‌ها غذای خود را پیدا می‌کنند و در زیستگاه‌های آب شیرین و مناطق ساحلی در هر قاره به جز قطب جنوب وجود دارند. گربه‌ماهی به راحتی توسط سر بزرگ و مسطح و شاخک‌هایی بلند شبیه سبیل (سبیلک) که از دهان گربه‌ماهی خارج می‌شوند، شناسایی می‌شود.

سبیلک‌های بلند گربه‌ماهی حاوی غدد حسی گربه‌ ماهی هستند. از این رو، اغلب برای بوییدن و حس کردن چیزهای موجود در آب‌های اطراف برای خورن و یا برای پنهان شدن، از آن‌ها استفاده می‌کنند. با این حال، همه گونه‌های گربه‌ماهی دارای این سبیلک‌های شگفت انگیز نیستند.

نزدیک به ۳۰۰۰ گونه شناخته شده از گربه‌ماهی‌ها در جهان وجود دارد، اما تصور می‌شود که تعداد واقعی گونه‌های گربه‌ماهی‌ها می‌تواند تا ۴۵۰۰ گونه هم باشد، زیرا بسیاری از گونه‌های گربه‌ماهی‌ها، در مناطقی یافت شده‌اند که دور از دسترس انسان‌ها است. هر چند که گربه‌ماهی‌ها به طور معمول در رودخانه‌هایی با جریان آب سریع‌تر یافت می‌شوند، اما برخی از گونه‌ها در آب‌های شور کم عمق هم زندگی می‌کنند و گونه‌هایی هم هستند که در غارهای زیرزمینی زندگی می‌کنند.

گربه‌ماهی به طور متوسط ​​حدود یک متر طول دارد اما اندازه آن‌ها بسته به گونه آن‌ها، کمی کمتر است. با این حال، گربه‌ماهی ممکن است از یک سانتیمتر تا بیش از دو متر طول داشته باشد. بزرگترین گونه گربه‌ماهی مکونگ نام دارد که در قسمت‌هایی از رودخانه مکونگ که از لائوس، تایلند، کامبوج و ویتنام می‌گذرد، یافت شده است. بزرگترین گربه‌ماهی‌های مکونگی که تاکنون یافت شده‌اند، تا ۳ متر طول دارند.

گربه‌ماهی معمولا گوشت‌خوار است، هر چند که گونه‌های کوچک گربه‌ماهی گیاهان آبزی کوچک را به عنوان غذا مصرف می‌کنند. گربه‌ماهی‌ها تمایل به خوردن ماهی‌ها، حشرات و کرم‌های نزدیک به کف رودخانه دارند، همچنین گاهی از دوزیستانی مانند قورباغه‌ها و سمندرها و به طور کلی خزندگان و پستانداران تغذیه می‌کنند.

با توجه به تنوع گسترده گربه‌ماهی‌ها، آن‌ها شکارچیان زیادی در سرتاسر جهان دارند. ماهی‌های بزرگ، دوزیستان، خزندگان، پستانداران و حتی پرندگان همه به شکار ۳۰۰۰ گونه مختلف گربه‌ماهی می‌پردازند.

گربه‌ماهی‌های ماده نزدیک به سطح آب تخم می‌گذارند تا از دست سایر آبزیان در عمق آب در امان باشند. گربه‌ماهی ماده بین ۱۰ تا ۹۰ تخم کوچک می‌گذارد که در عرض کمتر از یک هفته نوزادان به دنیا می‌آیند.

حقایقی در مورد گربه‌ماهی

• سلسله: جانوران
• شاخه: مهره‌داران
• رده: ماهیان استخوانی
• راسته: سیلوریفورمز
• نام علمی: سیلوریفورمز
• مبدا: آب‌های شیرین
• رژیم غذایی: گوشت‌خوار
• اندازه: ۱ تا ۲۷۰ سانتیمتر
• نوع آب: شیرین
• سطح Ph بهینه: ۶٫۵-۸٫۰
• طول عمر: ۸ تا ۲۰ سال
• وضعیت حفاظت: تهدید شده
• رنگ: قهوه‌ای، سیاه، زرد، سفید، قهوه‌ای مایل به زرد، خاکستری
• نوع پوست: پولک
• غذای مورد علاقه: ماهی
• زیستگاه: رودخانه‌های با جریان آب سریع
• اندازه متوسط تخم: ۴۰
• شکار اصلی: ماهی، قورباغه، کرم
• شکارچیان: ماهی‌های بزرگ، پرندگان، پستانداران، خزندگان
• ویژگی‌های بارز: سر مسطح و بزرگ و سبیلک

منبع: چطورپدیا

خطر حمله خرس‌ها را با این روش‌ها دفع کنید

کشورهایی وجود دارند که خرس یکی از حیوانات آن منطقه است و برای مردم آن کشور مهم است بدانند که هنگام حمله خرسچگونه از خود دفاع کنند. همچنین، ممکن است شما در جنگل یا در هنگام ماجراجویی با یک خرس مواجه شوید یا ممکن است تصمیم بگیرید در یک کوهستان، کلبه‌ای برای خود بسازید!! در هر صورت، اگر در جایی خرسی را دیدید، اصلاً دستپاچه نشوید، آرامش خود را حفظ کرده و آنجا را ترک کنید. اگر مورد حمله‌ی خرس قرار گرفتید از اسپری فلفل قرمز برای ترساندن و بی‌حس کردن خرس استفاده کنید.

روش اول: بالا بردن امنیت خانه در مقابل حمله خرس

۱- سطل‌های زباله را درون جعبه‌های مخصوص مخفی کنید

بوی مواد غذایی، خرس‌ها را به خود جذب می‌کند و آن‌ها پس از پیدا کردن سطل زباله، در میان زباله‌ها به دنبال غذا می‌گردند. برای جلوگیری از حملات خرس‌ها از جعبه‌های مخصوص قفل‌دار، استفاده می‌شود. این جعبه‌ها به مراتب محکم‌تر و قوی‌تر از سطل‌های زباله هستند.

• گزینه‌ی دیگری که می‌توان از آن استفاده کرد این است که زباله‌ها درون یک قفس قفل‌دار نگهداری شوند.
• زباله‌ها در محلی قرار داده شوند که ماشین جمع‌آوری زباله زودتر به آنجا می‌رسد.
• برای زباله‌های با بوی زیاد از چند کیسه زباله استفاده شود تا شدت بوی آن کمتر شود. قبل از آنکه زباله‌ها درون کیسه زباله قرار بگیرند، شسته شوند تا بوی آن‌ها تا حدی کمتر شود. همچنین اضافه کردن آمونیاک به زباله‌ها احتمال جذب شدن خرس به آن‌ها را کاهش می‌دهد.
• هرگز سفیدکننده و آمونیاک را با هم مخلوط نکنید زیرا باعث ایجاد گازهای سمی می‌شود.

۲- در طول ماه‌های تابستان محل قرار دادن غذای پرندگان را از حیاط بردارید.

از آنجایی که خرس‌ها تغذیه‌ای متفاوت دارند، یعنی می‌توانند هم گیاه‌خوار و هم گوشت‌خوار باشند، ممکن است بذر و دانه‌هایی که برای تغذیه‌ی پرندگان در حیاط پخش می‌شوند را نیز بخورند. خرس‌ها معمولاً بعد از بیدار شدن از خواب زمستانی حتماً برای پیدا کردن غذا به سراغ حیاط خانه‌ها می‌روند.

• اگر شما در حیاطتان جعبه غذای پرندگان دارید، بهتر است آن را در ارتفاع حداقل ۳ متر از زمین و جایی که در کنار آن درختی وجود ندارد، نصب کنید و تمامی بذر و دانه‌ها را از روی زمینی که جعبه در آنجا قرار دارد، بردارید.
• اگر خرسی را در نزدیکی جعبه غذای پرندگان دیدید، تا مدت ۱ ماه اصلاً بذر و دانه‌ای در آنجا قرار ندهید.

۳- درختان میوه در محلی دور از خانه باشند

همانند دانه‌ی پرندگان، میوه‌ها نیز باعث جذب خرس‌ها به خانه می‌شوند. به خصوص وقتی که به موقع برداشت نشوند. اگر شما می‌خواهید درخت میوه داشته باشید، آن را درست نزدیک خانه‌ی خود نکارید. بهتر است انتهای حیاط را برای کاشت درختان انتخاب کنید.

• علاوه بر این، بهتر است برداشت میوه به محض رسیدن آن انجام شود زیرا اگر به موقع برداشت نشود، میوه به زمین می‌افتد و خراب می‌شود. همچنین این میوه‌های خراب ‌شده هم باید از روی زمین برداشته شوند.

۴- هرگز ظرف غذای حیوانات را به ویژه در هنگام شب، بیرون از خانه قرار ندهید

خرس‌ها به همه‌ی منابع غذایی مخصوصاً غذای حیوانات جذب می‌شوند. اگر شما مجبورید ظرف غذای حیوانات را بیرون از خانه قرار دهید، حتماً آن را در هنگام شب که خرس‌ها برای پیدا کردن غذا حریص‌تر هستند، بردارید.

• اگر مجبور باشید که غذا را بیرون از خانه قرار دهید، بهتر است از ظروف دردار که از پخش شدن بو جلوگیری می‌کنند، استفاده کنید.

۵- هیزم‌ها و گل و خاکی که با پسماندهای غذایی مخلوط شده است را در انتهای حیاط خود نگه دارید

غذایی که در لابه‌لای کمپوست قرار دارد، باعث جذب خرس‌ها به خود می‌شود. مخصوصاً زمانی که این کمپوست ترکیبی از میوه‌های خوشبو و معطر باشد. هیزم‌ها نیز همیشه به وسیله حشرات و جانوران کوچک مورد هدف قرار می‌گیرند که این حشرات، خود نیز خوراک خرس‌ها هستند.

• باید از قرار دادن میوه‌ها در داخل کمپوست پرهیز کرد چون باعث جذب خرس می‌شود.

۶- پس از هر بار استفاده از کباب‌پز، آن را تمیز کنید

باقی‌مانده‌ی گوشت و غذا که بر روی سیخ‌ها قرار دارد باید به طور کامل تمیز شود. اگر سیخ‌ها داغ هستند به طوری که نمی‌توان آن‌ها را با دست گرفت، می‌توانید آن‌ها را با استفاده از یک برس محکم، آب و مایع ظرف‌شویی تمیز کنید.

• تکه‌های باقیمانده‌ی گوشت بر روی زمین و بوی آن باعث جذب خرس‌ها می‌شود. برای امنیت بیشتر بهتر است که ابزار کباب‌پز خود را در یک ظرف یا مکان دردار که بتوان درب آن را نیز قفل کرد، قرار دهید.

۷- از خوردن غذا بیرون از خانه و حیاط پرهیز کنید

اگر تمایل دارید که غذا را بیرون از خانه میل کنید، بهتر است در نزدیکی شب، تمامی وسایل و ظرف‌ها را داخل خانه ببرید. باقیمانده‌ی غذاها هرگز برای تغذیه پرندگان در بیرون از خانه قرار داده نشوند چون بوی آن‌ها باعث جذب خرس‌ها می‌شود.

• اطراف میز غذا باید به طور کامل تمیز شود تا هیچ غذایی در آنجا باقی نماند.

۸- خانه‌ی زنبورها، مرغ و خروس‌ها را با میله‌های آهنی الکتریکی حصار کنید

جوجه‌ها و عسل برای خرس‌ها تنقلات خوشمزه‌ای به حساب می‌آیند. به همین دلیل بهتر است این حیوانات در منطقه‌ای دور از خانه و حصار شده با میله‌های الکتریکی، نگه‌داری شوند.

• این میله‌های الکتریکی را می‌توان از فروشگاه‌های وسایل خانگی تهیه کرد. نحوه راه‌اندازی این حصار به این صورت است که ابتدا در هر گوشه ستون‌هایی به طول ۱۲ متر قرار داده می‌شود. سپس میله‌ها در بین این ستون‌ها نصب می‌شوند و سیمی که باید به پریز وصل شود تا جریان برق از آن عبور کند به دور ستون‌ها و میله‌ها پیچیده می‌شود.

۹- برای بیرون نگه‌داشتن خرس‌ها از خانه‌ی خود، از حصار و مانع استفاده کنید

استفاده از چراغ‌های با روشنایی زیاد و حصارهای الکتریکی می‌تواند برای ترساندن خرس‌ها کارساز باشد. بهتر است در و پنجره‌ها نیز حصاربندی شوند چون خرس‌ها توانایی این را دارند که شیشه را بشکنند و وارد خانه شوند.

• استفاده از افشان‌های آب که برای انواع حیوانات ایجاد شده است، می‌تواند موجب ترسیدن خرس‌ها شود.

۱۰- در فصل زمستان درب زیرزمین‌ها را به طور کامل ببندید و قفل کنید

زیرزمین‌ها بهترین مکان برای مخفی شدن خرس‌ها در فصل زمستان هستند؛ بنابراین بهتر است درب آن‌ها قفل شود. همچنین بهتر است دیوارها و کف زیرزمین با پنل های چوبی و محکم، پوشانده شود.

• خرس‌ها در فصل زمستان به خانه‌های تابستانی هجوم می‌برند، چون اطمینان دارند که این خانه‌ها خالی هستند. پس باید در و پنجره آن‌ها بسیار مقاوم و محکم باشند و از قفل‌های مخصوص استفاده شود.

روش دوم: دفع خرس‌ها از خود، هنگام اردو و چادر زدن

۱- منطقه‌ای را برای چادر زدن انتخاب کنید که احتمال عبور خرس از آنجا کمتر است

خرس‌ها بیشتر به مسیرهایی که به صورت پیاده‌رو هستند، جذب می‌شوند. همچنین به دلیل علاقه زیاد به ماهی قزل‌آلا، دائم در کنار رودخانه‌ها هستند. لاشه‌ی حیوانات نیز که به خاطر وقوع آتش‌فشان بر روی زمین باقی‌مانده است، برای خرس‌ها جذاب هستند و همیشه در آن اطراف به دنبال غذا و گوشت هستند. بهتر است منطقه‌ای برای چادر زدن انتخاب شود که هیچ کدام از موارد بالا را نداشته باشد.

• جایی را برای چادر زدن انتخاب کنید که شما بتوانید خرس را ببینید ولی او نتواند شما را ببیند.

۲- منطقه‌ای را برای پخت غذا انتخاب کنید که حداقل ۹۱ متر از چادر فاصله داشته باشد.

محل خواب و غذا خوردن شما تقریباً به اندازه ۱۲۰ قدم با هم فاصله داشته باشند. این کار باعث می‌شود که محل خواب شما امنیت بیشتری داشته باشد.

۳- از کنسروها استفاده کنید تا بوی غذا کمتر باشد

از شایع‌ترین دلایل جذب خرس‌ها بوی غذا است. وقتی شما یک غذای خوشمزه با بوی عالی می‌پزید، در واقع خرس را به آنجا دعوت می‌کنید. بهتر است از غذاهایی مانند کنسرو مرغ و گوشت و سبزیجات استفاده شود تا خرس‌ها متوجه بوی آن‌ها نشوند.

• با این حال، خرس‌ها حس بویایی بسیار قوی‌ای دارند و امکان دارد حتی متوجه بوی این غذاهای کنسرو شده هم بشوند و به سمت آن‌ها بیایند.

۴- غذا را در ظروف مقاوم قرار دهید

از ظروف مخصوص سفر و گردش استفاده کنید. این ظروف خیلی محکم هستند، به طوری که، از حمله خرس جلوگیری می‌کنند. این ظروف را می‌توان از فروشگاه‌های وسایل گردش و ورزش تهیه کرد. استفاده از این ظروف به جای ظرف‌های معمولی باعث می‌شود که بوی غذا به مراتب کمتر پخش شود و در نتیجه خرس‌ها کمتر جذب شوند.

• بهتر است غذاها را به جای قرار دادن داخل چادر، در ماشین و محل پخت غذا قرار دهید. چون غذا هر مقداری هم که باشد، به هر حال خرس‌ها به بوی آن جذب می‌شوند. پس این کار منطقی به نظر می‌رسد، چون به جای حمله کردن به چادر و شما، به ماشین یا جای دیگر حمله می‌کنند.
• اگر قصد خوابیدن در چادر را دارید بهتر است غذا را به ارتفاع ۳ متر از زمین و بالای یک درخت آویزان کنید. برای کم کردن بو، آن را بین شاخ و برگ‌ها پنهان کنید.
• لباسی که با آن آشپزی کرده‌اید را با لباس‌های جدید عوض کنید و لباس‌های بودار را درون یک ظرف مقاوم قرار دهید تا بوی آن پخش نشود.

۵- آن دسته از وسایلی که بوی غلیظی دارند را پنهان کنید

خرس‌ها فوراً به موادی که بوی قوی‌تری دارند، مانند صابون، خمیردندان، اسپری خوشبوکننده و … جذب می‌شوند. بهتر است این وسایل را در همان جایی که غذای خود را نگه می‌دارید، قرار دهید.

• اگر این وسایل زیاد ضروری نیستند، بهتر است آن‌ها را در خانه نگه دارید یا از جایگزین‌های بدون بوی آن‌ها استفاده کنید.

۶- بعد از خوردن غذا، محل را به طور کامل تمیز کنید

بوی غذاهای باقی‌مانده، خرس‌ها را جذب می‌کند؛ بنابراین بهتر است تمامی مواد غذایی غیر قابل مصرف جمع‌آوری شود و در داخل کیسه زباله قرار گیرد.

• تمامی ظروف و سطوحی که هنگام پختن و خوردن غذا استفاده شده است، باید با آب و صابون به‌طورکامل شسته شود.

۷- در آخر شب، تمامی کیسه‌های زباله را از محل خواب خود دور کنید

تمامی زباله‌ها باید درون کیسه قرار بگیرند و در منطقه‌ای دور از چادر قرار داده شوند. اگر تعداد چادرها و افرادی که اردو زده‌اند، زیاد باشد، بهتر است تمامی کیسه‌های زباله در یکجا و دور از چادرها قرار گیرند تا اگر خرسی نیز به آن‌ها حمله کرد، انسان‌ها در امان بمانند.

• آبی که با آن ظرف‌ها را شسته‌اید، با آب تمیز مخلوط نکنید و آن را به همراه زباله‌ها داخل کیسه بریزید.
• اگر در یک جنگل دورافتاده اردو زده‌اید که ماشین جمع‌آوری زباله از آنجا عبور نمی‌کند، زباله‌های خود را از درخت و با ارتفاع حداقل ۳ متر از زمین آویزان کنید تا هنگام رفتن، با خود ببرید.
• هرگز اقدام به دفن یا سوزاندن زباله‌ها نکنید، چون خرس حتماً آن‌ها را پیدا می‌کند.

روش سوم: دفع خرس‌ها از خود، هنگام پیاده‌روی و راه رفتن

۱- یک کیف مخصوص خرس بخرید و تنقلات خود را داخل آن قرار دهید

حس بویایی خرس‌ها بسیار قوی است و آن‌ها در تابستان و پاییز به طور مداوم غذا می‌خورند. این کیف، می‌تواند بوی مواد غذایی و تنقلات را پنهان کند.

• این کیف از جنس پلی‌اتیلن بسیار قوی می‌باشد. بهتر است غذا را قبل از قرار دادن در کیف، داخل یک ورق آلومینیومی بپیچید و سپس تمامی وسایل را در این کیف قرار دهید تا بو و عطر آن‌ها به حداقل برسد.

۲- در هنگام پیاده‌روی سروصدا کنید، صحبت کنید و آواز بخوانید

خرس‌ها وقتی که از آمدن شما خبر ندارند، خطرناک‌تر می‌شوند. اگر هنگام راه رفتن از خود سروصدا ایجاد کنید احتمال اینکه از حمله خرس در امان بمانید، بیشتر می‌شود.

• اگر قادر به صحبت کردن نیستید، یک رادیوی جیبی با خود ببرید و آن را روشن کنید.

۳- برای جلوگیری از حمله‌ی خرس، به‌صورت دسته‌جمعی پیاده‌روی کنید

خرس جسارت حمله به یک گروه را ندارد ولی اگر یک فرد تنها را ببیند راحت‌تر می‌تواند به او حمله کند. سر و صدای یک گروه به مراتب خیلی بیشتر از یک نفر است و خرس در این مواقع به جای حمله ترجیح می‌دهد بدون حرکت بماند.

۴- اگر در راه یک خرس را دیدید، فوراً مسیر خود را عوض کنید

اگر خرسی را در مسیر خود دیدید، به آرامی در حالی که خرس را زیر نظر دارید، تغییر جهت دهید. از همان مسیری که آمده‌اید برگردید و با یک مسیر دیگر به راه خود ادامه دهید. به احتمال زیاد خرس اصلاً متوجه شما نمی‌شود و با شما کاری ندارد.

• تغییر مسیر برای شما روش امنی نیست، بنابراین بهتر است از منطقه‌ای که خرس را در آنجا دیدید کلاً خارج شوید.

روش چهارم: ترساندن خرس حمله‌کننده

۱- اگر خرسی به شما حمله کرد، بر روی زمین بنشینید

سرعت خرس خیلی بیشتر از انسان است. پس اگر هنگام حمله خرس اقدام به فرار کنید، مطمئن باشید که خرس موفق به گرفتن شما می‌شود. ولی اگر بر روی زمین بنشینید و سروصدای زیاد ایجاد کنید ممکن است خرس از حمله کردن به شما صرف نظر کند.

• بهتر است به چشمان خرس نگاه نکنید، چون ممکن است خرس آن را یک تهدید به حساب آورد.
• سعی نکنید از درخت بالا بروید؛ زیرا اگر بخواهید این کار را انجام دهید، در بهترین شرایط درخت باید درست در کنار شما باشد و حداقل ۹ متر از آن بالا بروید. بدیهی است که خرس به سرعت شما را می‌گیرد.

۲- اگر خرس به سمت شما هجوم آورد، از اسپری مخصوص دفع خرس استفاده کنید

این اسپری، نوعی اسپری فلفل است که تا طول ۹ متر جلوتر را اسپری می‌کند.

• برای استفاده از اسپری حفاظ آن را آزاد کنید و قسمت مخصوص آن را فشار دهید. از این اسپری زمانی می‌توانید استفاده کنید که خرس در فاصله‌ی ۹ تا ۱۸ متری شما قرار دارد. حتی اگر خرس به شما خیلی نزدیک شد، روی صورت خرس اسپری کنید.
• اسپری کردن صحیح نیاز به کمی تمرین دارد، بهتر است بعد از خرید به عنوان آزمایش از آن استفاده کنید تا کار کردن با آن را یاد بگیرید.
• اسپری را دور از دسترس نگهداری کنید و هرگز گاز اسپری را از ظرف مخصوص آن بیرون نیاورید.
• این وسیله تا زمانی که به اشتباه روی خودتان اسپری نکنید، خطرناک نیست و بوی آن بعد از مدتی از بین می‌رود و ضرری نمی‌رساند.

۳- اگر خرس به شما حمله کرد، خود را به حالت مردن بزنید

اگر به صورت جنین مرده بر روی زمین دراز بکشید، خرس پس از بررسی ممکن است آنجا را ترک کند. چون مطمئن می‌شود که شما تهدیدی برای او حساب نمی‌شوید.

۴- با خرسی که به شما حمله کرده است، مبارزه کنید

اگر حالت مرده به خود گرفتن تأثیری روی خرس نداشت و آنجا را ترک نکرد، دیگر زمان مبارزه است. از ضربه، سنگ و چوب و هر چیزی که دم دست است استفاده کنید تا با خرس بجنگید. ممکن است این کارها موجب ترس خرس شود.

منبع: چطورپدیا

همه چیز درباره شیببر، ترکیبی از شیر و ببر

طبقه‌بندی شیببر و تکامل آن

شیببر بزرگ‌ترین گربه‌سان در دنیا است که تا ۳٫۶ متر، زمانی که روی پاهای عقب خود می‌ایستد، رشد می‌کند. شیببر حاصل جفت‌گیری شیر نر با ببر ماده است و بسیار بیشتر از اندازه هر دو والد خود، رشد می‌کند. شیببر هر چند که ویژگی‌های مشابهی با هر دو والد خود دارد، اما بیشتر شبیه شیر است تا ببر. با توجه به این واقعیت که شیرها و ببرها در مناطق مختلفی از جهان زندگی می‌کنند، تولد شیببر یا ببشیر به‌طور طبیعی در حیات‌وحش بسیار نادر است. امروزه، تعداد انگشت‌شماری از شیببرها در باغ‌وحش‌های سرتاسر دنیا وجود دارد که نتیجه مداخله تصادفی یا تعمدی انسان هستند.

آناتومی و ظاهر شیببر

شیببر یک حیوان بزرگ با بدنی عضلانی و سری بزرگ است. شیببرها خزهایی شنی رنگ یا به زنگ زرد تیره دارند که نوارهای ضعیفی به ارث رسیده از مادرشان، آن‌ها را پوشانده است. اگرچه تغییرات دیگری هم در رنگ خز دیده شده است، از جمله سفید هنگامی‌که مادر آن‌ها یک ببر سفید است، اما شیببر به‌طور کلی ظاهری شبیه شیر شامل یال‌های شیر نر دارد. هر چند که یال شیببر به بزرگی و شگفت‌انگیزی یال یک شیر بالغ نیست، اما ممکن است یال در بعضی شیببرها رشد کند، اما در برخی دیگر اصلاً رشدی نداشته باشد. شیببر دارای نوارهایی بیشتر در اطراف ناحیه عقبش است و ممکن است خال‌هایی در اطراف چانه‌های خود نیز داشته باشد که به ارث رسیده از خال‌های پشت گوش تا چانه ببر ماده هستند.

توزیع و زیستگاه شیببر

از لحاظ تاریخی، هر چند که نادر است، اما امکان‌پذیر است که یک شیر نر با یک ببر ماده در حیات‌وحش فرزند شیببری داشته باشند. به این دلیل که شیرهای آسیایی در ناحیه وسیعی از آسیا پرسه می‌زنند، به این معنی که آن‌ها می‌توانند به آسانی به قلمرو ببرها وارد شوند. با این حال، امروزه، ببرها تنها در جنگل‌های متراکم آسیا یافت می‌شوند، زیستگاه طبیعی که هر روز کوچک‌تر و کوچک‌تر می‌شود. از طرف دیگر، به‌جز تعداد کمی شیر آسیایی که در جنگل‌های دور افتاده هند دیده شده‌اند، تعدادی شیر هم در چمنزارهای آفریقا وجود دارد، جایی که هیچ ببری وجود ندارد. متأسفانه، هر چند که زیستگاه طبیعی شیببر احتمالاً باید مشابه با زیستگاه ببر باشد، تنها شیببرهای شناخته شده در جهان، در قفس هستند.

رفتار و شیوه زندگی شیببر

به‌رغم اندازه غول‌پیکر شیببرها و این واقعیت که والدین آن‌ها دو تا از وحشی‌ترین شکارچی‌ها در دنیا هستند، شیببر طبیعت نسبتاً ملایم و آرامی دارد، به‌خصوص زمانی که در تعامل با یک مربی باشد. به هر حال گزارش شده است که آن‌ها با شیرها یا ببرها گاهاً اشتباه گرفته می‌شوند. شگفت‌انگیزترین ویژگی آن‌ها این است که آن‌ها آب را دوست دارند. در حیات‌وحش، غیرمعمول نیست که ببرها برای گرفتن شکار و یا برای خنک شدن در گرما به آب بزنند و به همین دلیل آن‌ها شناگران خوبی هستند، چیزی که به نظر می‌رسد شیببر به ارث برده است؛ اما شیرها آب را دوست ندارند و بنابراین اغلب گزارش می‌شود که زمان می‌برد تا شیببرها به شیوه زندگی آب دوستی تغییر رویه دهند. یکی دیگر از چیزهای عجیب این واقعیت است که شیببر هم صدای شیر و هم صدای ببر را می‌تواند ایجاد کند، با این حال، صدای آن بیشتر شبیه به صدای شیر است.

چرخه زندگی و تولید مثل شیببر

اکثر شیببرها از طریق معرفی تصادفی شیرها و ببرها در یک قفس ایجاد شده‌اند، اگرچه ممکن است یک سال طول بکشد تا آن‌ها با هم جفت‌گیری کنند. پس از جفت‌گیری شیر نر با ببر ماده، ببر پس از یک دوره حاملگی حدوداً ۱۰۰ روزه، ۲ تا ۴ توله شیببر به دنیا می‌آورد. درست مانند سایر نوزادان گربه‌سانان است، توله‌های شیببر کور و بسیار آسیب‌پذیر هستند و در ۶ ماه اول زندگی به‌شدت به مادر خود وابسته هستند. مثل توله‌های شیر، شیببرهای جوان خال‌های سیاهی روی خزهای خود دارند که به پوشش (استتار) آن‌ها در شرایط خطر کمک می‌کند. با این حال، مانند برخی از شیرهای بالغ، این لکه‌ها اغلب در شیببرها باقی می‌مانند و در قسمت زیر واضح‌تر هستند. بسیاری از توله‌های شیببر متأسفانه با نقص مادرزادی متولد شده و اغلب بیش از یک هفته زنده نمی‌مانند.

رژیم غذایی و شکار شیببر

شیببر مانند دیگر گربه‌سانان جهان، یک حیوان گوشت‌خوار است، یعنی شکار می‌کند و دیگر حیوانات را برای تغذیه خودش می‌کشد. هر چند که رژیم غذایی شیببر در حیات‌وحش فقط یک حدس است، اما تصور می‌شود که بیشتر شبیه ببر باشد و گیاه‌خواران بزرگی مثل گوزن، گراز (به علت اندازه بزرگ آن‌ها) و احتمالاً فیل‌های آسیایی کوچک و آسیب‌پذیر را شکار کند. آن‌ها در قفس به‌طور متوسط روزانه ۹ کیلوگرم گوشت می‌خورند، اما تصور می‌شود که یک شیببر به‌راحتی می‌توان در هر وعده غذایی ۵۰ کیلوگرم غذا را حریصانه بخورد. شیببر دارای یک فک فوق‌العاده قوی با دندان‌هایی تیز است که برای پاره کردن و جویدن گوشت ایده‌آل هستند. شیببرها همچنین بدنی بسیار عضلانی و پنجه‌هایی بسیار تیز دارند که به آن‌ها در گرفتن و خوردن شکار کمک می‌کند.

شکارچیان و تهدیدات شیببر

اگر آن‌ها در حیات‌وحش باشند، قوی‌ترین شکارچی در محیطشان خواهند بود و بنابراین هیچ شکارچی طبیعی، به‌استثناء انسان، نخواهند داشت. شبیه شیرها و ببرها، شیببرها ممکن است به دلیل خزهایشان یا به دلیل احساس غلبه و پیروزی توسط انسان شکار شوند. همچنین زیستگاه‌های آن‌ها به‌شدت در حال کاهش است. در قفس، بسیاری از توله‌ها با نقص مادرزادی ناشی از تقابل دو گونه مختلف جانوری، متولد می‌شوند و سپس می‌میرند. مشکل دیگری که باید در نظر گرفته شود، ماهیت غیرطبیعی پرورش و نگهداری شیببرها در سرتاسر جهان است. بسیار بعید است که شیببرها در حیات‌وحش به دنیا آیند، آن‌ها صرفاً به دلیل کسب درآمد در باغ‌وحش‌ها متولد و پرورش داده می‌شوند.

اطلاعات و ویژگی‌های جالب شیببر

گرچه مانند بسیاری دیگر از حیوانات ترکیبی، شیببرها بیشتر عقیم هستند، اما دیده شده که یک شیببر ماده قادر به تولیدمثل بوده است، اما شیببر نر قادر به تولیدمثل هرگز ثبت نشده است. شیببر ماده با یک شیر نر و یا یک ببر نر قادر به جفت‌گیری و سپس به دنیا آوردن توله‌های ترکیبی با توجه به گونه پدر است. یکی از مشهورترین شیببرها، یک موجود هالیوودی به نام هرکول است که فرزند یک شیر نر و یک ببر ماده در موسسه فلوریدا است. در سن سه سالگی قد ایستاده او ۳ متر و وزنش نیم تن بود. یکی از دلایل این‌که چرا شیببرها به‌ندرت در حیات‌وحش تولید می‌شوند این است که اگر یک شیر نر و یک ببر ماده با یکدیگر روبرو شوند، احتمال بیشتر این است که برای دفاع از قلمرو خود با هم مبارزه کنند، یا کلاً به‌منظور جلوگیری از آسیب دیدن از روبرو شدن با یکدیگر اجتناب کنند.

رابطه شیببر با انسان‌ها

شیببر از اوایل قرن نوزدهم میلادی توسط انسان به دنیا آورده شده است، زمانی که یک توله شیببر در ۱۸۲۴ در آسیا متولد شد. بیشتر از ۱۰۰ سال بعد یک مورد زایمان دیگر در باغ‌وحشی در آفریقای جنوبی درست قبل از جنگ جهانی دوم ثبت شد. با وجود اینکه شیببرها به‌اعتدال شناخته شده‌اند، اما مخالفت‌های بسیار زیادی در مورد ترکیب دو گونه مختلف جانوری وجود دارد، به‌ویژه، زمانی که بسیار بعید است که بدون مداخله انسان چنین اتفاقی بیفتد. امروزه، تعدادی شیببر در باغ‌وحش‌ها و مؤسسات جانوری در سرتاسر جهان وجود دارد که به‌طور معمول به‌صورت تصادفی به دنیا آمده‌اند و به‌عنوان یک جاذبه پول‌ساز نگهداری می‌شوند.

وضعیت حفاظت شیببر

از آنجا که هیچ نام علمی برای شیببر نداریم و شیببر ترکیب دو گونه متفاوت جانوری به‌صورت مصنوعی است و در حیات‌وحش دیده نشده است، این حیوان دارای وضعیت حفاظت نیست. شیببر تنها در تعداد محدودی از قفس‌ها در این سیاره یافت می‌شود، بسیاری از آن‌ها زنده باقی می‌مانند چون در حیات‌وحش نیستند و از این رو حفاظت برای شیببرها معنی ندارد. امروزه، ببشیرها، حیوانی حاصل شده از ببر نر و شیر ماده، بسیار کمتر از شیببرها یافت می‌شوند، اما در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، آن‌ها بیشتر از شیببرها وجود داشتند. پرورش شیببرها در حال حاضر در تعدادی از کشورهای جهان ممنوع است.

حقایقی در مورد شیببر

• سلسله: جانوران
• شاخه: مهره‌داران
• رده: پستانداران
• راسته: گوشت‌خوارسانان
• خانواده (تیره): گربه‌سانان
• سرده: پلنگ‌مانندان
• نام علمی: پانترا لئو+ پانترا تایگر
• نام متداول: شیببر
• گروه: پستانداران
• تعداد گونه: ۱
• محل: باغ‌وحش
• زیستگاه: در حیات‌وحش وجود ندارد
• رنگ: قهوه‌ای مایل به زرد، سیاه، قهوه‌ای، نارنجی
• نوع پوست: خزدار
• وزن: ۴۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم
• بیشترین سرعت: ۸۰ کیلومتر در ساعت
• رژیم غذایی: گوشت‌خوار
• شکار: گوزن، گراز، گاو
• شکارچی: انسان
• شیوه زندگی: روزگرد/شبگرد
• رفتار گروهی: منزوی
• طول عمر: ۱۸ تا ۲۲ سال
• سن بلوغ جنسی: ۳ تا ۴ سال
• دوره بارداری: ۱۰۰ روز
• نام فرزند: توله
• سن از شیر گرفتن: ۶ ماهگی
• وضعیت حفاظت: لیست نشده
• اندازه جمعیت تخمینی: ناشناخته
• بزرگ‌ترین تهدید: پرورش تجاری
• ویژگی‌های بارز: اندازه بزرگ
• واقعیت جالب: فرزند یک شیر و یک ببر است

منبع: چطورپدیا