مسمومیت سگ‌ها با مصرف شکلات

مسمومیت سگ‌ها با مصرف شکلات

شکلات از دانه‌های برشته‌ شده درخت کاکائو به دست می‌آید که خواص آن برای حیوانات بسیار سمی است. دو ماده سمی موجود در شکلات شامل کافئین و تئوبرومین می‌شود. اگر سگی شکلاتی را قورت بدهد، این دو ماده سمی منجر به عوارض زیادی در بدن او می‌شوند و حتی مصرف شکلات برای سگ‌ها می‌تواند کشنده هم باشد.

مسمومیت سگ‌ها با مصرف شکلات

نشانه‌ها و انواع مسمومیت با مصرف شکلات

  • استفراغ
  • اسهال
  • افزایش دمای بدن
  • افزایش واکنش‌های غیرارادی
  • سفت شدن ماهیچه‌ها
  • تند نفس کشیدن
  • افزایش ضربان قلب
  • فشارخون پایین
  • تشنج
  • نشانه‌های پیشرفته (نارسایی قلبی، ضعف و بیهوشی)

مسمومیت سگ‌ها با شکلات

مقدار و نوع شکلاتی که سگ قورت داده است هم اهمیت زیادی دارد زیرا شدت مسمومیت را مشخص می‌کند. سه نوع شکلات که باید از دادن آن‌ها به سگتان خودداری کنید عبارت‌اند از:

۱- شکلات شیری: علائم خفیف مسمومیت با شکلات شیری زمانی دیده می‌شود که سگ به ازای هر ۰,۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۰.۰۲۴ گرم از شکلات را قورت داده باشد. مسمومیت شدید زمانی اتفاق می‌افتد که سگ به ازای هر ۰.۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۵۶.۷ گرم از شکلات را قورت داده باشد.

۲- شکلات‌های نسبتاً شیرین: علائم خفیف مسمومیت با شکلات نسبتاً شیرین زمانی دیده می‌شود که سگ به ازای هر ۰,۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۰۱۰/۰ گرم از شکلات را قورت داده باشد. مسمومیت شدید زمانی اتفاق می‌افتد که سگ به ازای هر ۰.۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۲۸.۳۵ گرم از شکلات را قورت داده باشد.

مسمومیت سگ‌ با شکلات

۳- شکلات گرم شده: این نوع از شکلات بیشترین درصد کافئین و تئوبرومین را دارد. برای سگی که ۹ کیلو وزن دارد، مصرف کمتر از ۰,۰۰۱ گرم هم می‌تواند باعث مسمومیت بشود.

کشتن سگ با شکلات

علت مسمومیت

مصرف میزان مشخصی از شکلات می‌تواند برای سگ‌ها سمی و خطرناک باشد. در هنگام غذا دادن به سگتان خیلی دقت کنید تا غذایش حاوی شکلات نباشد و همیشه شکلات را از دسترس سگتان دور نگه‌دارید.

تشخیص

دامپزشک سگ را به‌طور کامل معاینه می‌کند و از او تست شیمیایی خون، الکترولیت و ادرار هم می‌گیرد. این تست‌ها در صورت لزوم، میزان اوردوز شکلات/کافئین را مشخص می‌کنند. آزمایشات خون به‌منظور بررسی تجمع تئوبرومین انجام می‌شود و نوار قلب هم برای شناسایی مشکلات قلبی مثل ضربان قلب غیرعادی از سگ‌ها گرفته می‌شود.

درمان مسمومیت سگ با شکلات

درمان مسمومیت سگ با مصرف شکلات

سگ شما بلافاصله پس از مصرف شکلات باید توسط دامپزشک معاینه بشود ولی شما می‌توانید ابتدا با دامپزشک تماس بگیرید تا از او در مورد کمک‌ها و مراقبت‌های اولیه، سؤالات لازم را بپرسید. معمولاً در چنین شرایطی شما می‌توانید سگتان را وادار به استفراغ کند و مواظب هرگونه حملات ناگهانی هم باید باشید. در ضمن شما باید از سگتان در محیطی خنک و ساکت و در شرایط آرامش‌بخش نگه‌داری کنید.

مایعات خاصی به سگ شما داده می‌شود تا به بدن او آب‌رسانی بشود و شرایطش تا حدودی بهبود پیدا کند. برای اینکه از به وجود آمدن مشکلات بیشتر جلوگیری کنید تا چند روز باید غذاهای بدون نمک و ادویه به او بدهید.

پیشگیری از مسمومیت سگ ها

شکلات را دور از دسترس سگتان قرار دهید چون هیچ درمان خاصی برای رفع مسمومیت شکلات وجود ندارد.

 

منبع: چطورپدیا

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون چیست؟

بیماری آدیسون با اصطلاح پزشکی «ترشح زیاد هورمون‌های فوق کلیوی» هم شناخته می‌شود که در واقع به معنای سطح پایین هورمون فوق کلیوی در بدن است. بیماری آدیسون زمانی اتفاق می‌افتد که غده‌های فوق کلیوی به مقدار کافی هورمون تولید نمی‌کنند تا سطح الکترولیت در بدن بتواند به تعادل برسد.

غدد فوق کلیوی، غده‌های کوچکی هستند که در نزدیکی کلیه قرار دارند. وقتی سگی در معرض موقعیت استرس‌زا قرار می‌گیرد، غدد فوق کلیوی نرمال هم کورتیزول اضافی را تولید خواهند کرد تا به بدن کمک کنند که با استرس مقابله کند. وقتی کورتیزول کافی وجود نداشته باشد، بدن هم نمی‌تواند استرس را به‌خوبی کنترل کند. در نتیجه آب و الکترولیت‌های بدن در وضعیت نامتعادلی قرار می‌گیرند که می‌تواند منجر به بیماری خطرناکی شود.

ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها نسبتاً نادر است. این بیماری نسبت به بیماری کوشینگ که باعث تولید بیش از حد کورتیزول در بدن می‌شود، شیوع کمتری در سگ‌ها دارد.

علائم بیماری آدیسون در سگ‌ها

علائم بیماری آدیسون در سگ‌ها

سگ‌هایی که به بیماری آدیسون مبتلا می‌شوند، ممکن است در ابتدا هیچ نشانه‌ای را از خود نشان ندهند. کم‌کم علائم خاصی در سگ‌ها دیده می‌شود و شدت این نشانه‌ها هم می‌تواند خفیف تا شدید باشد. البته این را هم بدانید که علائم بیماری آدیسون ممکن است مبهم باشد و تا حدی شبیه علائم سایر بیماری‌ها است. علائم این بیماری عبارت‌اند از:

  • بی‌حالی
  • استفراغ
  • اسهال
  • ضعف

اگر شما هم متوجه این علائم و یا علائم دیگری از این بیماری شده‌اید و سگ‌تان بیشتر از ۱ الی ۲ روز این علائم را دارد، حتماً باید به نزد دامپزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری ادیسون در سگ

تشخیص بیماری آدیسون

هنگام معاینه سگ‌تان ممکن است دامپزشک متوجه کم شدن آب بدن، ضربان ضعیف و شاید ضربان قلب آهسته و نامنظم شود. تست­های آزمایشگاهی برای تشخیص علت واقعی بروز علائم این بیماری در سگتان کاملاً ضروری هستند. دامپزشک با انجام تست­های روتین آزمایشگاهی کار خود را شروع می‌کند؛ مثل تست تحلیل شیمیایی ترکیبات خون و میزان الکترولیت‌های موجود در آن و شمارش کامل سلول‌های خونی. تجزیه شیمیایی ادرار هم ممکن است برای سگتان تجویز شود. سگ‌هایی که بیماری آدیسون دارند، معمولاً آزمایش خون آن‌ها سطح بالایی از پتاسیم و سطح پایینی از سدیم را نشان می‌دهد که نشانه عدم تعادل الکترولیت در بدن آن‌هاست. غده‌های کلیه هم ممکن است تحت تأثیر این شرایط قرار بگیرند. نتایج آزمایش‌های CBC (شمارش تعداد گلبول‌های سفید خون) و ادرار در این سگ‌ها هم ممکن است طبیعی یا غیرطبیعی باشد. تشخیص احتمالی بیماری آدیسون ممکن است بر اساس نتایج تست‌های اولیه مشخص شود. ولی انجام آزمایشات بیشتر هم برای تأیید این تشخیص کاملاً ضروری هستند. در بیشتر موارد، تست محرک ACTH در مرحله بعدی درمان قرار می‌گیرد که این نتایج با هم ابتلا به بیماری آدیسون را تأیید خواهند کرد.

علت‌های ابتلا به بیماری آدیسون

علت‌های ابتلا به بیماری آدیسون

علت اصلی بیماری آدیسون در مراحل اولیه هنوز هم شناخته‌شده نیست. خیلی‌ها بر این باورند که این بیماری به خاطر تخریب واکنش ایمنی بافت غدد فوق کلیوی است. بیماری آدیسون ثانویه بعد از آسیب به غده‌های فوق کلیوی اتفاق می‌افتد که علت آن فاکتور خارجی است. این فاکتور خارجی می‌تواند تروما، تومور و یا حتی استفاده از داروهایی باشد که برای درمان سایر بیماری‌ها استفاده می‌شود.

ممکن است بعضی از انواع توله‌سگ‌ها مستعد ابتلا به بیماری آدیسون باشند. این توله‌سگ‌ها شامل نژادهای سگ‌های بردر کولی، سگ گریت دین یا دانمارکی، سگ پرتغالی، سگ پودل، سگ تریر وست هایلند و سایر توله‌سگ‌ها می‌شوند.

درمان بیماری آدیسون

سگی که دچار درجه شدیدی از بیماری آدیسون شده است تا زمان بهبودی نیاز به بستری خواهد داشت؛ به این وضعیت شرایط بحرانی آدیسون گفته می‌شود. در این شرایط معمولاً سگ‌ها خیلی ضعیف هستند و دائم استفراغ می‌کنند یا اسهال می‌روند. عدم تعادل الکترولیت را باید با مصرف دقیق مایعات و داروها به تعادل خاصی رساند. خوشبختانه به‌محض اینکه سطح الکترولیت‌ها در بدن منظم شود و به تعادل خاصی برسد، می‌توان بیماری آدیسون را به‌راحتی درمان نمود.

درمان بیماری آدیسون

مرحله بعدی مواظبت از این سگ‌ها شامل تزریق کورتیکوئید معدنی به نام «دزوکسی کورتیکسترون پیوالات» (پرکورتن) می‌شود. در زمانی که سگ دچار استرس می‌شود، ممکن است استروئیدهای دهانی هم به او بدهند تا نیاز بدنش به کورتیزول تأمین شود. آزمایشات منظم برای اطمینان از تعادل سطح الکترولیت‌های بدن کاملاً ضروری است.

اگر سگی که مبتلا به بیماری آدیسون است کمی مریض به نظر برسد، دامپزشک باید او را خیلی سریع معاینه کند. مرحله‌ی بحرانی بیماری آدیسون می‌تواند در هر زمانی رخ دهد. هر چه سگ شما سریع‌تر درمان‌های خود را شروع کند، کار به مرحله بحرانی نمی‌رسد.

درمان بیماری آدیسون

چگونه از ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها جلوگیری کنیم؟

هیچ راهی برای جلوگیری از پیشرفت اولیه بیماری آدیسون وجود ندارد. ممکن است با مصرف منظم داروها بتوان از ابتلا به بیماری آدیسون ثانویه جلوگیری کرد. آزمایشات منظم می‌تواند به دامپزشک کمک کند تا فاکتورهای آدیسون ثانویه را در بدن سگ مشخص کند.

با کشف زود هنگام این فاکتورها می‌توان راحت‌تر بیماری آدیسون را مدیریت کرد. به توصیه‌های دامپزشک گوش کنید و به‌طور منظم سگتان را برای انجام آزمایشات ببرید. وضعیت غیرعادی خفیف به دامپزشک کمک می‌کند تا قبل از اینکه سگتان مریض شود، بتواند ابتلا به بیماری آدیسون را بفهمد. جلوگیری از مرحله بحرانی آدیسون، بهترین راه برای ایمن نگاه داشتن سگتان در برابر این بیماری است.

 

منبع: چطورپدیا

اصول رفتار با سگ ها

تنها راهی که می‌توان یک سگ را به بهترین دوست خود تبدیل کرد، این است که رفتار خوب و درستی با او داشته باشیم؛ اما رفتار درست با سگ‌ها، خواستار زمان، صبر و علاقه است. شما باید نیازهای اساسی سگ‌تان را تأمین کنید. مطمئن شوید که او غذا و آب کافی دارد. جای راحتی برای استراحت و خوابش تعبیه کنید. سپس قادر خواهید بود که روی آموزش‌های خانگی سگ‌تان تمرکز کنید و چند دستور ساده را به او آموزش دهید. سعی کنید بیشترین زمان ممکن را برای بازی با سگ‌تان اختصاص دهید. اگر با او مثل عضوی از خانواده‌ی خودتان برخورد کنید، خواهید دید که این حیوان به باوفاترین موجود دنیا تبدیل می‌شود.

بخش اول‌‌‌‌: تهیه‌ی نیازهای اولیه و اساسی سگ‌ها‌‌‌‌

۱- همیشه آب و غذای تازه را برایش فراهم کنید. به هیچ وجه نمی‌توان این دسته از نیازهای اساسی سگ‌ها را نادیده گرفت، حتی برای یک روز؛ اما مقدار آب و غذای لازم برای هر سگ، بستگی به سن او دارد. به طور مثال، سگ‌های کوچک نیاز به ۳ تا ۴ وعده‌ی غذایی در روز دارند؛ اما سگ‌های بالغ فقط به دو وعده‌ی غذایی نیاز دارند. آب تازه و تمیز یکی از موادی است که باید همیشه و در همه‌جا در دسترس سگ‌تان باشد، چراکه سگ‌ها در فاصله‌ی زمانی بسیار کمی تشنه می‌شوند.

  • برای تغذیه‌ی سگ‌تان از غذای متناسب با اندازه، سن و نژادش استفاده کنید. نژادهای مختلف سگ‌ها ذائقه‌ی غذایی مختلفی هم دارند. البته، اغلب پکیج‌های غذایی سگ‌ها، اطلاعاتی را درباره‌ی نوع غذا و مقدار خوراکی برای هر سن و اندازه‌ای را درج کرده است.
  • مطمئن شوید که پکیج خریداری شده، از کیفیت لازم برخوردار است. سگ‌ها سیستم گوارش حساسی دارند، به همین دلیل، اگر خوراکی مورد نظر شما بی‌کیفیت باشد، در این صورت سگ شما به‌سرعت مریض خواهد شد. اصلاً از غذای انسانی به او ندهید، مخصوصاً تنقلاتی که شامل نمک و شکر می‌شوند. برای اطمینان از این مسئله، می‌توانید به اطلاعات روی پکیج غذای حیوان دقت کنید. اگر در توان‌تان بود، می‌توانید به جای آرد غلات یا چنین خوراکی‌هایی، از گوشت برای تغذیه‌ی سگ‌تان استفاده کنید. در این صورت پروتئین‌های مورد نیاز حیوان به خوبی تأمین خواهند شد.
  • درباره‌ی میزان وعده‌های غذایی سگ‌تان، با دامپزشک مشورت کنید و نظر قطعی او را بخواهید.

۲- مطمئن شوید که سگ‌تان از جای راحتی برای خوابیدن برخوردار است. شاید این حیوانات شباهت بسیار زیادی به گرگ‌ها داشته باشند، اما سگ‌ها اهلی هستند. حیوانات اهلی و خانگی، مثل ما انسان‌ها از وسایل خانگی لذت می‌برند. سگ شما نیاز به یک جای خشک، نرم و گرم برای خوابیدن دارد. حالا ممکن است که سگ‌تان بیرون یا درون خانه بخوابد؛ در هر صورت او را از شر وضعیت‌های آب و هوایی سخت حفظ کنید.

  • اگر سگ شما اوقات بسیار زیادی را بیرون از خانه می‌گذراند، پس حتماً یک لانه برای او بسازید. ممکن است باران یا برف سنگینی ببارد یا هوا به‌شدت گرم یا سرد شود. حیوان شما در این اوقاتِ خاص، نیاز به یک سرپناه دارد. ‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌
  • بسیاری از سگ‌ها دوست ترجیح می‌دهند که در یک لانه‌ی اختصاصی که شامل یک جای خواب نرم و راحت و مقدار زیادی اسباب‌بازی می‌شود بخوابند. برخی دیگر نیز ترجیح می‌دهند در تخت خواب مخصوص حیوانات، یا در نقطه‌ای خاص از خانه به خواب فروروند.

۳- به سگ‌تان اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید. سگ‌ها نیز مانند انسان‌ها، نیاز دارند تا برای سالم و روی فرم ماندن، تحرک داشته باشند. برخی از نژادها نیاز دارند تا هر روز ساعت‌ها به تحرک بدنی بپردازند، در حالی که یک نژاد دیگر، فقط کافی است تا یک یا دو بار در روز بیرون برود. درک نیازهای اساسی سگ و تأمین آن‌ها به‌شدت مهم است. اگر سگ شما به‌شدت پرانرژی است، پس به او اجازه‌ی تمرین و تحرک بدنی بدهید.

  • حیوان خود را حداقل دو بار در روز به مدت بیست دقیقه به بیرون از خانه بروید. این کار مخصوصاً برای سگ‌هایی که بیشترِ ساعات روز را بدون صاحبشان در خانه می‌گذرانند مهم و اساسی است.
  • وقتی سگ‌تان را برای قدم زدن به بیرون از خانه بردید، حواستان را به تابلوهای راهنما باشد. ممکن است منطقه‌ی مورد نظر شما برای سگ‌ها مناسب نباشد. این جور مناطق به خاطر عبور و مرور ماشین و دیگر وسایل نقلیه، به‌شدت برای سگ‌ها و دیگر حیوانات خطرناک هستند.
  • سگ‌ها عاشق رفتن به مکان‌های آزاد هستند تا بتوانند به‌راحتی به هر طرف بدوند و بازی کنند؛ اما نکته‌ی مهم این است که واکسن‌های سگ‌تان را زده باشید و او را از گزندِ هر نوع بیماری حفظ کرده باشید. چراکه برخی از ویروس‌ها در بدن حیوانات تا زمانی که در محیط مناسب قرار نگیرند، غیرفعال می‌مانند. اگر این ویروس در حین حضور سگ‌تان در پارک مخصوص سگ‌ها فعال شود، نه‌تنها سلامتِ حیوان خودتان، بلکه سلامتِ سگ‌های دیگر نیز به خطر می‌افتد.

۴- سگ‌تان را به طور منظم به نزد دامپزشک ببرید. شما می‌بایستی حیوان‌تان را حداقل سالی یک بار به نزد دامپزشک ببرید تا تمام عناصر و قسمت‌های بدنش چک شود یا به قول معروف یک چکاب کلی از او به عمل بیاید. اگر سگ‌تان نشانه‌هایی از بیماری را بروز می‌دهد، با دامپزشک خود تماس بگیرید و او را برای تشخیص و معاینه به مطب دکتر ببرید.

  • اگر سگ شما عقیم نشده است، پس حتماً از انجام این عمل اطمینان حاصل کنید. این مسئله توسط سازمان حمایت از حیوانات به‌شدت توصیه شده چراکه به کاهش جمعیت سگ‌های ولگرد کمک می‌کند.
  • واکسنِ هاری نیز از آن دسته موارد پزشکی اجباری به شمار می‌رود؛ پس اصلاً از آن غافل نشوید.

۵- از سگ‌تان به خوبی مراقبت کنید. یکی از بزرگ‌ترین مسئولیت‌های شما به عنوان صاحب یک سگ، این است که از او در برابر هر خطری مراقبت کنید، درست مثل زمانی که از کودک خود مراقبت می‌کنید. این بدین معنی است که سگ‌تان را در مکان‌های عبور و مرور وسایل نقلیه آزاد نگذارید، حیاط خانه‌ی خود را برای جلوگیری از فرار کردن او نرده‌کشی کنید و اجازه ندهید تا با حیواناتِ بزرگ‌تر از خودش درگیر شود.

برای مثال، فرض کنیم که شما سگ‌تان را از گزند حیوانات بزرگ‌تر حفظ کردید. خطر دیگری که ممکن است توسط سگ‌های دیگر حیوان شما را تهدید کند، انتقال بیماری‌های واگیردار است. از جمله‌ی این بیماری‌ها می‌توان به هاری و عفونت باکتریایی اشاره کرد. بهتر است که در صورت ارتباط سگ‌تان با حیوانات دیگر، او را برای یک چکاب کلی به نزد دامپزشک ببرید.

  • حیاط و محیط خانه‌تان را از تمام موارد خطرناک خالی کنید. این موارد خطرناک شامل وسایلی می‌شوند که ممکن است توسط سگ‌ها خورده شوند، مثل سیم‌های برقی. این اتفاق یعنی خورده شدن اجسام تیز یا برق‌دار به وسیله‌ی سگ‌ها به‌وفور اتفاق افتاده است؛ بنابراین، کار منطقی‌تر این است که اگر خودتان شخصاً حضور نداشتید تا حرکات سگ‌تان را زیر نظر داشته باشید، او را به لانه‌ی مخصوصش هدایت کنید. در حین آموزش خانگی به او یاد بدهید که فقط و فقط اسباب‌بازی‌هایش را بجود، نه چیز دیگری را.

بخش دوم: تربیت حیوان خانگی

۱- سگ‌تان را به صورت خانگی تربیت کنید. استفاده از این روش برای هر دوی شما – هم شما و هم سگ‌تان – بهتر خواهد بود. کار منطقی این است که آموزش‌های لازم را از زمان کودکی سگ شروع کنید. همه‌ی سگ‌ها در آغاز کار اشتباهاتی را انجام می‌دهند یا خانه را به هم می‌ریزند، اما صبر کلید حل این ماجرا است. کار تربیت را آن‌قدر تکرار کنید تا نهایتاً متوجه شود که برای دستشویی کردن باید کجا برود. اگر برای این کار نیاز است تا به بیرون از خانه بروید، پس هر بار از یک مکان خاص و یکسان استفاده کنید و این مسئله را برای او تبدیل به یک عادت کنید.

۲- به سگ‌تان یاد بدهید که آرام بازی کند. اگر سگ‌تان دوست دارد که در حین بازی مدام گاز بگیرد یا پارس کند، باید جلویش را بگیرید. بهترین کار برای سرکوب این رفتار یا هر کار زشتی، این است که او را نادیده بگیرید _ چراکه پارس کردن و گاز گرفتن سگ‌ها، اغلب دلیلی جز جلب توجه ندارد. وقتی توجهتان را با بازی‌های آرام جلب کرد، متوجه می‌شود که رفتار آرام و اخلاق خوش بهترین راه برای راضی نگه‌داشتن صاحبش است. اگر سگ‌تان همچنان بر روی پارس کردن و گاز گرفتن اصرار دارد، پس از او دور شوید. کارهای خوبش را با خوراکی و تحسین پاسخ دهید.

۳- دستورات اساسی را به سگ‌تان آموزش دهید. نحوه‌ی نشستن، ایستادن و آمدن، دستوراتی است که هر سگی باید بیاموزد. یادگیری این دستورات دو فایده‌ی کلی دارد، اولاً اینکه در این صورت، در اوقات بیرون رفتن مشکلات کمتری برای شما پیش خواهد آمد، دوم اینکه سگ شما به حیوان مطیع‌تری تبدیل خواهد شد. بیرون رفتن با سگی که این دستورات را می‌داند، کار لذت‌بخش‌تری است. هر سگی می‌تواند این دستورات اساسی را بیاموزد. یادتان باشد که در بحث آموزش، باید از صبر و تقویت مثبت استفاده کنید. این هم از دستوراتی که هر سگی باید بلد باشد:

  • نحوه‌ی نشستن
  • نحوه‌ی ایستادن
  • نحوه‌ی آمدن‌‌

۴- به سگ‌تان حقه‌های بامزه را نیز آموزش دهید. سگ‌ها در یادگیری چنین حقه‌هایی بی‌نظیر عمل می‌کنند. همچنین، این کار سبب می‌شود تا ارتباط محشری بین شما و سگ‌تان برقرار شود. ممکن است هر سگی قابلیت پشتک زدن یا سواری کردن را نداشته باشد، اما به هر حال معجزه‌ی پاداش و خوراکی را فراموش نکنید. این هم از چند حقه‌ی بامزه که همه‌ی سگ‌ها می‌توانند فرابگیرند:

  • غلت زدن
  • خواهش کردن
  • دست دادن
  • ادای مردن را درآوردن
  • عشوه آمدن‌

بخش سوم: برقراری رابطه‌ای دوستانه و مفید

۱- با سگ‌تان مهربان باشید. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، حیوان از شما خواهد ترسید. نگاه سگ‌ها به صاحبشان، مثل نگاه یک فرزندِ خردسال به پدر یا مادرش است. پس رفتار خوبی با سگ‌تان داشته باشید، مثلاً سرش داد نکشید و با صدای آرامی با او حرف بزنید، گاهی او را ناز و نوازش کنید و به او ابراز علاقه کنید. وقتی رفتار خوبی با حیوان‌تان داشته باشید، خواهید دید که در واکنش به این رفتار چه عشقی را نثارتان خواهید کرد.

  • تحقیقات نشان داده است سگ‌ها نوازش شدن را بیشتر از جایزه و خوراکی دوست دارند. پس هر روز زمان خاصی را به این کار اختصاص دهید و به او نشان دهید که چقدر دوستش دارید.

۲- سگ‌تان را تنبیه نکنید. داد کشیدن یا کتک زدنِ سگ به هیچ وجه ایده‌ی خوبی محسوب نمی‌شود. تنبیه یک سگ کار بسیار ظالمانه‌ای است. اگر رفتار خشنی با سگ‌تان داشته باشید، آن‌ها را گیج خواهید کرد؛ آن‌ها نمی‌دانند که چه انتظاری از آن‌ها دارید و از این موضوع خواهند ترسید؛ بنابراین یا کار اشتباه را تکرار می‌کنند یا از دستتان فرار می‌کنند. هیچ وقت سگ‌تان را به خاطر انجام یک کار اشتباه تنبیه نکنید. به جای آن، سعی کنید به خاطر کارهای خوبش را به او پاداش بدهید، این‌گونه است که رابطه‌ای سرشار از اعتماد بین شما و او ساخته می‌شود.

  • تقویت مثبت بهترین روش برای برخورد و پرورش دادن یک سگ است. رفتارهای خوبش را با پاداش جبران کنید. تنها فایده‌ای که تنبیه کردن دارد، ایجاد ترس در رابطه‌تان است.

۳- سگ‌تان را به مکان‌های تفریحی ببرید. سگ‌ها می‌توانند هم‌نشین بسیار خوبی برای تفریح کردن باشند؛ در مکان‌های تفریحی‌ای همچون پارک‌ها یا ساحل‌ها یا حتی اطراف محله. سگ شما نیز درست به اندازه‌ی خودتان به تفریح نیاز و علاقه دارد. تفریح کردن همراه یکدیگر می‌تواند رابطه‌ی نزدیکی را ایجاد کند.

  • اگر سگ شما تنها هم‌نشینتان در ماشین است، پس شیشه‌ی پنجره را پایین بکشید و اجازه دهید تا از هوای تازه لذت ببرد. حواستان به میزان پایین کشیدن شیشه‌ی پنجره باشد، مبادا حیوانتان از آن فاصله به بیرون پرت شود.
  • اگر همراه با سگ‌تان به مکان‌های تفریحی می‌روید، پس حتماً حواستان را برای قوانین مخصوص حیوانات جمع کنید تا مبادا سگ‌تان را به منطقه‌ی ممنوعه‌ای ببرید.

۴- سگ‌تان را اجتماعی بار بیاورید. وقتی سگ خود را به میان مردم و دیگر سگ‌ها می‌برید، خودبه‌خود می‌آموزد تا موجودی اجتماعی باشد و رفتاری دوستانه را از خودش بروز دهد.

 

منبع: چطورپدیا

جوش و آکنه در بین سگ‌ها

جوش و آکنه در بین سگ‌ها

همان‌طور که می‌دانیم، انسان‌ها نیز در نوجوانی دچار این عارضه‌ی کوتاه‌مدت و بی‌خطر می‌شوند. جوش‌های چرکی در سگ هازمانی بروز پیدا می‌کنند که لایه‌های پوست مودار تحریک شوند. سگ‌هایی با لایه‌های پوستی نازک همچون باکسر، بولداگ و روتوایلرها، جزو نژادهایی هستند که اغلب با این عارضه دست و پنجه نرم می‌کنند. همچنین ممکن است که سگ در صورت مبتلا به این بیماری، دچار درد و یا خارش در سطوح مختلف بدنش شود.

جوش‌های چرکی غالباً در سن بلوغ رخ می‌دهند؛ که شامل ۵ ماهگی تا ۸ ماهگی می‌شود. عموماً پس از یک‌ساله شدن سگ، خطر ابتلا به این عارضه نیز به کلی از بین می‌رود.

سگ‌ها و گربه‌ها حیواناتی هستند که گرایش شدیدی به ابتلا به این بیماری دارند.

جوش و آکنه در بین سگ‌ها

نشانه‌ها و انواع مختلف بیماری آکنه در سگ های خانگی

  • لکه‌های قرمزرنگی بر روی پوست ظاهر می‌شوند
  • جوش‌های سرسیاه ظاهر می‌شوند
  • عفونت پوستی (در برخی شرایط نادر) پیش می‌آید.
  • ممکن است سگ شما اقدام به مالیدن صورتش به فرش یا باقی وسایل خانگی بکند
  • حیوانتان بیش از حد عرق می‌کند
  • زخم‌هایی که به واسطه‌ی باکتری به وجود آمده‌اند چرک می‌کنند
  • وقتی زخم‌های مذکور را لمس می‌کنید، حیوان احساس درد می‌کند
  • این زخم‌ها حتی پس از بهبود یافتن، اثری بر روی پوست باقی می‌گذارند

دلایل ابتلا به این عارضه

  • ممکن است این بیماری به صورت ژنتیکی منتقل شود
  • ممکن است به دلیل ترشح برخی هورمون‌های خاص در بدن حیوان به وجود بیاید
  • ممکن است از طریق یک زخم یا جراحت به بدن حیوان منتقل شود

راه‌های تشخیص جوش زدن سگ ها

وقتی به دامپزشک مراجعه کنید، خواهید دید که دکتر مورد نظر شما، سؤالاتی درباره‌ی سن و نژاد سگتان از شما می‌پرسد. چراکه بسیاری از بیماری‌ها فقط به جوش و آکنه شباهت دارند، اما ممکن است وخیم‌تر باشند. برخی از این بیماری‌ها:

دمودکس، یک نوع بیماری پوستی که به کچلی شباهت دارد. دامپزشک شما نیاز دارد که برای کشف نوع بیماری، پوست سگ را زیر میکروسکوپ و به طور کاملاً دقیق بررسی کرده و عناصر لازم را دریابد.

عفونت قارچی، این نوع از قارچ، شباهت بسیار زیادی به آکنه دارد و موی بدن سگ به همان شکل می‌ریزد؛ اما در حدود ۱۰ تا ۱۴ روز برای تشخیص قاطع این نوع قارچ لازم است.

اختناق سگ، این بیماری همانند آکنه در سگ‌ها بروز می‌کند؛ اما تفاوت اصلی­شان این است که حیوان در صورت ابتلا به این بیماری، افسرده شده و از غذا خوردن امتناع می‌کند.

بیماری آکنه و جوش فقط زمانی خطرناک می‌شود که با زخم‌های چرکی همراه باشد. در غیر این صورت، هیچ خطری حیوان شما را تهدید نمی‌کند.

راه‌های درمان انواع آکنه و جوش در سگ ها

اصولاً، راه درمان جوش و آکنه در بین تمام موجودات جهان یکسان است. متعارف‌ترین راه درمان جوش و آکنه، نوعی داروی شیمیایی به‌ اسم بنزوئیل پروکساید است که منحصراً برای همین مورد مصرف می‌شود اما یادتان باشد که فقط و فقط از داروهایی استفاده کنید که دامپزشکتان شخصاً تجویز کرده است؛ چراکه پوست چانه و لب سگ‌ها به ‌شدت نازک و حساس است و به ‌همین ‌جهت، اگر از داروهای مخصوص انسان استفاده کنید، ممکن است نتایج ناخوشایندی در پی داشته باشد.

برخی از روش‌های درمان متداول

  • حیوان را دو مرتبه در روز با استفاده از شامپوی حاوی بنزوئیل استروئید بشویید
  • ژل بنزوئیل استروئید را در محل آکنه و جوش بمالید
  • از آنتی‌بیوتیک برای کاهش خطر عفونت استفاده کنید
  • استرویئدها اصولاً برای کاهش التهاب و بادکردگی استفاده می‌شوند؛ حتماً در هنگام استفاده از محصولات استروئید، از دستکش استفاده کنید
  • قرص (و در مواردی خاص، آنتی‌بیوتیک) نیز جزو مواردی است که در روند درمان آکنه و جوش مورد استفاده قرار می‌گیرد. این قرص‌ها عموماً روزی دو بار و با فاصله‌ای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مراقبت و پیشگیری

برای پیشگیری از ابتلا به چنین بیماری‌هایی، سعی کنید حیوان خانگی‌تان را از مکان‌های مضر و خطرناک دور نگه دارید. همچنین، فعالیت‌های او را در حین ابتلا به بیماری زیر نظر داشته باشید. یادتان باشد که این بیماری در یک دوره‌ی زمانی خاص روی می‌دهد و قرار نیست تا ابد طول بکشد یا منجر به اتفاقات ناگوار شود. تنها کاری که باید بکنید این است که شرایط را در خانه مدیریت کنید، یعنی در صورت نیاز حیوانتان را خوب بشویید و از داروهای ذکر شده استفاده کنید.

منبع: چطورپدیا

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها علایم و درمان

آسیب‌های چشمی در سگ‌ها

آسیب چشمی چیست؟

بیشتر وقت‌ها آسیب چشمی به خاطر ضربه سطحی به وجود می‌آید؛ آسیب چشمی به وضعیتی گفته می‌شود که باید فوراً سگ را پیش دامپزشک ببرید. بعضی از انواع آسیب‌های چشمی کاملاً اورژانسی هستند؛ مخصوصاً وقتی بینایی سگتان در معرض خطر قرار بگیرد.

آسیب‌های چشمی از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند و دامپزشک با انجام چند تست ساده می‌تواند به‌راحتی نوع آسیب چشمی را در سگتان تشخیص دهد. آسیب‌های چشمی شایع شامل پارگی قرنیه (بریدگی یا خراش سطح داخلی چشم)، زخم قرنیه (به خاطر تماس با مواد شیمیایی، ورود ذرات ریز و مضر یا مالش چشم‌ها)، سوراخ شدن چشم (به‌وسیله هر شی‌ء خارجی) و ترومای پلک چشم یا جلوآمدگی تخم چشم می‌شود.

آسیب چشمی

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

آسیب‌های چشمی از هر نوعی که باشند، می‌توانند تأثیر بدی روی سگ‌ها بگذارند. نشانه‌های آسیب چشمی حتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه ضربه یا صدمه خاصی هم به وجود بیایند و چشم‌های سگ‌ها را درگیر کنند. اگر داخل یا اطراف چشم سگ شما جراحت زیادی وجود دارد که احتمالاً با خون هم همراه است، بهتر است که او را حتماً نزد دامپزشک ببرید تا چکاب شود. سایر نشانه‌های مربوط به آسیب‌های چشمی در سگ‌ها شامل نگاه با چشم نیمه‌باز، انقباض ناگهانی یا اسپاسم پلک چشم، کشیدن پنجه روی چشم، پلک زدن سریع و اشک ریختن بیش از اندازه می‌شود. بعضی از آسیب‌ها ممکن است روی توانایی سگ شما در باز کردن کامل چشم‌هایش تأثیر بگذارد. خون افتادگی در داخل سفیدی چشم هم ممکن است نشان‌دهنده‌ی آسیب یا خراش باشد. ترشحات زرد یا متمایل به سبز هم می‌تواند نشانه عفونت باشد.

نشانه‌های آسیب چشمی در سگ‌ها

انواع دیگر مشکلات چشمی می‌توانند باعث قرمزی ماده مخاطی موجود در غشای اطراف چشم، تار شدن چشم‌ها، آماس طولانی‌مدت مردمک، بی‌قرینگی چشم‌ها و حساسیت به نور شود. این نشانه‌ها ممکن است هم در یک چشم دیده شود و هم در هر دو چشم. اگر یکی از این نشانه‌ها را در سگتان دیدید، احتمال آسیب به چشم یا سایر مشکلات خیلی بالاست و باید فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. برای درمان مشکلات چشمی هیچ‌وقت از راهکارهای خانگی استفاده نکنید؛ مگر اینکه دامپزشک یا متخصص به شما چنین اجازه‌ای را داده باشد. مشکلات چشمی می‌توانند حادتر از چیزی باشند که در ظاهر می‌بینید و از طرفی هم به سرعت پیشرفت می‌کنند و ناحیه وسیع‌تری از چشم را درگیر می‌کنند؛ پس در مورد بینایی سگتان هرگز چنین ریسکی نکنید، میزان تحمل او را در برابر درد امتحان نکنید و سریع به فکر معالجه باشید.

علت آسیب چشمی

آسیب چشمی زمانی اتفاق می‌افتد که چیزی یا شیئی در تماس مستقیم با چشم سگ شما قرار می‌گیرد که در نهایت باعث آسیب چشم می‌شود. جنگ بین دو سگ یا دعوا با حیوانی دیگر، چنگ عمیق گربه یا حتی لگد اسب می‌تواند باعث آسیب چشمی در سگ شود. بسیاری از عوامل طبیعی هم باعث آسیب چشمی می‌شوند؛ شاخه‌های درخت، نیش حشرات و خراش حاصل از ورود خاک و مواد کثیف می‌توانند به بخش خارجی چشم آسیب برسانند. سگ‌هایی که در ماشین سر خود را به بیرون می‌آورند هم در معرض ورود گردوخاک به داخل چشمانشان هستند. اسپری کردن مواد شیمیایی در نزدیکی یک سگ هم می‌تواند باعث ایجاد حساسیت موقت چشم‌هایش شود. اشیای تیز مانند گوشه‌های مبل، لبه‌های نرده، قلاب ماهیگیری و سایر ابزارها هم خطر بزرگی برای بافت حساس چشم و ناحیه اطراف آن محسوب می‌شوند.

علت آسیب چشمی در سگها

خاراندن چشم‌ها به خاطر آلرژی یا سوزش خفیف می‌تواند باعث آسیب به چشم شود؛ مخصوصاً اگر سگ شما با چنگال‌هایش به چشم‌هایش دست می‌زند یا چشم‌هایش را می‌مالد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، زخم یا خراشی در ناحیه قرنیه چشم سگتان شکل می‌گیرد.

درمان

اگر چشمان سگ شما آسیب‌دیده است، با دامپزشک تماس بگیرید. هیچ‌وقت سگتان را در خانه و بدون تماس و مشورت با دام‌پزشک درمان نکنید. اگر دامپزشک به شما توصیه کرده است که از کمک‌های اولیه استفاده کنید، ممکن است منظور دامپزشک این باشد که چشمان سگ را با آب شستشو دهید یا از کمپرس سرد استفاده کنید. طبق توصیه‌های دامپزشک، از محلول (نمکی) استریل برای شستشوی چشمان سگتان استفاده کنید. از محلول شستشوی لنزهای تماسی استفاده نکنید. همیشه به آرامی چشمان سگتان را شستشو بدهید زیرا سگ شما مقداری درد را در ناحیه چشمان خود احساس می‌کند. هنگام شستشوی چشم‌ها از یک فرد دیگر هم برای نگه‌داشتن سگتان کمک بگیرید. شما می‌توانید در بخش‌هایی مثل کف دستشویی، حمام، کف آشپزخانه و ایوان چشمان سگتان را بشویید. مکانی را انتخاب کنید که بتوانید به‌راحتی به سگتان دسترسی پیدا کنید و بتوانید محلول شستشو را به‌راحتی در چشمان سگتان بریزید.

سگ‌های کوچک‌تر را در مکان‌هایی مثل روی میز یا حتی سینک ظرف‌شویی قرار بدهید تا بتوانید به‌راحتی هم سگتان را بشویید و هم بلافاصله این مکان‌ها را تمیز کنید. سگتان را درون حوله‌ای بپیچید، با یک دست چشم سگ را باز کنید و با دست دیگرتان محلول شستشو را درون چشمش بریزید و سپس برای پاک کردن محلول از حوله کوچک یا پارچه تمیزی استفاده کنید. بعد از این کار، سگتان را نزد دامپزشک ببرید. دامپزشک با معاینه چشم سگتان در مورد جزئیات آسیب چشمی از شما سؤالاتی را می‌پرسد. دامپزشک با معاینه چشم می‌تواند توانایی تولید اشک را بررسی کند، هر گونه زخم یا پارگی داخل چشم را بفهمد و فشار داخل چشم را هم به‌راحتی اندازه‌گیری کند. با توجه به تشخیص دامپزشک، مقداری دارو برای سگتان تجویز می‌شود و معمولاً شما باید بعد از چند هفته سگتان را دوباره نزد دامپزشک ببرید. در آسیب‌های چشمی شدید ممکن است برای درمان نیاز باشد تا به چشم‌پزشک مراجعه کنید. در مواردی که آسیب چشمی بسیار شدید است، ممکن است سگ شما به جراحی استخراج (درآوردن) چشم نیاز داشته باشد. دامپزشک هر کاری که از دستش برمی‌آید را انجام می‌دهد تا چشم سگ شما سالم بماند. البته به این نکته هم توجه کنید که بعضی از انواع آسیب‌های چشمی منجر به کوری دائمی می‌شود.

اگر سگ شما با مقداری دارو به خانه برگشت، طبق دستورالعمل دامپزشک از داروها استفاده کنید. اگر بیشتر از یک دارو برای سگ شما تجویز شد، اول از قطره‌های چشمی استفاده کنید و سپس پمادها را روی چشم سگتان بمالید. در یک زمان از داروها استفاده نکنید؛ بلکه حداقل ۵ دقیقه بین داروها فاصله بگذارید. اکثر سگ‌هایی که دچار آسیب چشمی شده‌اند، باید از پوشش مخروطی شکلی استفاده کنند تا نتوانند چشمانشان را چنگ بگیرند. این پوشش مخروطی شکل به حفاظت از چشم‌ها در برابر خطرات اطراف خانه هم کمک می‌کند. سگ شما باید از این پوشش در همه ساعات استفاده کند؛ مگر اینکه دامپزشک استثنایی قائل شود. نوبت بعدی معاینه چشم سگتان را به تأخیر نیندازید. مشکلات چشم به بررسی دقیقی نیاز دارند و حتی بدون اینکه شما بفهمید می‌توانند شدیدتر هم بشوند. اگر چشم‌های سگتان بدتر شد و وقتی برای چکاب نزد دامپزشک نداشتید، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.

چگونه از آسیب چشمی جلوگیری کنیم؟

اتفاق همیشه می‌افتد ولی افزایش امنیت، توجه و مراقبت از سگ‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از آسیب چشمی داشته باشد. سگ خود را حیوانی اجتماعی تربیت کنید و نگذارد تا با سگ‌های دیگر دعوا بگیرد تا بعداً مجبور نشوید هزینه‌های پزشکی را پرداخت کنید. به سگ یا گربه خود یاد بدهید تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنند تا احتمال دعوای بین آن‌ها کاهش یابد. وقتی سگ شما به بیرون می‌رود مخصوصاً وقتی فضای بیرون پر از بوته است، حتماً مراقبش باشید. به سگتان اجازه ندهید که خودش به تنهایی به بیرون برود و دور بزند. وقتی‌که در حال رانندگی هستید، به سگتان یاد بدهید که سرش را از پنجره ماشین بیرون نیاورد (حتی اگر با این کار خیلی سرگرم می‌شود). همیشه مواد شیمیایی را دور از دسترس سگتان قرار بدهید.

اگر احساس می‌کنید که سگتان مریض است، فوراً با دامپزشک تماس بگیرید. اگر سؤالی در مورد سلامت سگتان دارید، می‌توانید با دامپزشک مشورت کنید؛ زیرا دامپزشک قبلاً سگ شما را معاینه و آزمایش کرده است و شرح‌حال (پزشکی) او را به خوبی می‌داند و می‌تواند برای سگ شما بهترین توصیه‌ها را انجام دهد.

 

منبع: چطورپدیا