۸ نکته برای خوشحال کردن سگ‌ها

سگ‌ها حیوانات وفاداری هستند؛ آن‌ها بدون هیچ توقعی صاحب خود را دوست دارند و بدون اینکه ذره‌ای خودخواه باشند به صاحبشان توجه زیادی می‌کنند. سگی که خوشحال وسط خانه می‌دود، صورت صاحبش را می‌لیسد، عشق و علاقه خودش را ابراز می‌کند و از همه مهم‌تر اینکه لبخندی را بر لبان صاحبش می‌آورد را قطعاً همه‌ی انسان‌ها دوست دارند. در ادامه به ۸ روش برای خوشحال کردن سگ‌ها اشاره می‌کنیم تا با این کار شما هم خوشحال‌تر از قبل شوید.

۱- گاهی برای سگتان اسباب‌بازی جدیدی بخرید

سگ‌ها هم درست مثل بچه‌ها عاشق اسباب‌بازی‌های جدید هستند. معمولاً به ندرت پیش می‌آید که سگ‌ها از بازی با اسباب‌بازی قدیمی خود خسته بشوند. اگر اسباب‌بازی کافی برای سگتان نخریده‌اید، سعی کنید مقداری اسباب‌بازی برای او تهیه کنید. اگر برای سگتان به مقدار کافی اسباب‌بازی خریده‌اید، سعی کنید هر از گاهی اسباب‌بازی جدیدی را هم به وسایلش اضافه کنید تا از بازی با اسباب‌بازی‌هایش احساس خستگی نکند و خوشحال باشد.

۲- با سگتان پیاده‌روی کنید

چه کسی پیاده‌روی را دوست ندارد؟ تصور کنید که در یک هوای عالی به پیاده‌روی می‌روید؛ حتماً احساس خوبی به شما دست می‌دهد. مگر نه؟ پس چرا سعی نمی‌کنید که از این به بعد با سگتان پیاده‌روی کنید؟ سگ‌ها هم درست مثل ما انسان‌ها دوست ندارند که کل روز را در خانه سپری کنند. برای سگتان وقت بگذارید، اجازه بدهید که او افراد جدیدی را ببیند و در محیط بیرون تجربه‌های جدیدی را کسب کند.

۳- به سگتان آموزش بدهید

سگ‌ها خیلی آموزش‌پذیر هستند. حتی اگر سگ شما پیر است و یا حرف‌های شما را گوش نمی‌دهد، شما می‌توانید با کمک تکنیک­های خاصی او را به خوبی تربیت کنید. سگ‌ها بسیار باهوش هستند و تکنیک­ها و حقه‌های جدیدی شما را به‌راحتی می‌فهمند. تربیت سگ‌ها یکی از بهترین راه‌ها برای گذراندن وقت با آن‌هاست که باعث می‌شود بین شما ارتباط خوبی به وجود بیاید. اگر هیچ ایده‌ای در مورد اینکه از چه زمانی تربیت سگتان را شروع کنید، به ذهنتان نمی‌رسد می‌توانید از فرد با تجربه‌ای در زمینه تربیت حیوانات خانگی کمک بگیرید.

۴- سگتان را به حمام ببرید

همه‌ی سگ‌ها از حمام کردن خوششان نمی‌آید ولی حمام بردن سگ‌ها به طور منظم می‌تواند باعث احساس شادی در آن‌ها بشود و مواد حساسیت‌زا را هم در روی پوست آن‌ها از بین ببرد. با توجه به نحوه تربیت سگتان، می‌توانید دو الی سه بار در ماه او را به حمام ببرید تا از آب‌بازی لذت ببرد. از همه مهم‌تر شما هستید که از بازی با یک سگ تمیز و سالم می‌توانید لذت ببرید.

۵- اجازه بدهید تا سگتان اجتماعی شود

سگ‌ها ذاتاً حیوانات اجتماعی هستند. ملاقات با آدم‌های جدیدی و سگ‌های آن‌ها به سگتان کمک می‌کند تا روحیه‌اش به طور خودکار بالا برود و خوشحال شود. اگر از سگتان فقط در خانه نگه‌داری می‌کنید و او را به بیرون و گردش نمی‌برید، در واقع به شخصیت سگتان آسیب زیادی وارد می‌کنید. اگر سگ شما با دیدن افراد جدید سریع جلب توجه می‌کند و به طرف آن‌ها می­دود، هیچ وقت یک دفعه افراد جدید را با او رودررو نکنید. سعی کنید افراد و سگ‌های جدید را آهسته به او معرفی کنید تا در برخورد با آن‌ها آرام باشد و ارتباط خوبی را بتواند با آن‌ها برقرار کند. حتماً به شخصیت سگتان توجه داشته باشید تا او هم در کنار شما احساس شادی کند.

۶- به سگتان غذاهای مغذی بدهید

رژیم غذایی سالم باعث حفظ سلامت سگ می‌شود. هنگام غذا دادن به سگتان، به سن و سطح انرژی او توجه کنید و وزن مناسب سگ را هم همیشه در نظر بگیرید. شما می‌توانید غذاهای مفیدی که دام‌پزشک‌ها برای مصرف سگ‌ها توصیه می‌کنند را به او بدهید؛ این غذاهای مفید شامل بلغور آرد جو دوسر، لوبیای سبز، کره بادام و کدوتنبل است که عادات غذایی سگتان را کاملاً تغییر می‌دهد.

۷- سگتان را به طور منظم نزد دامپزشک ببرید

اینکه چه مقدار با مسائل مربوط به سگتان آشنایی دارید، زیاد اهمیتی ندارد زیرا دامپزشک سگتان را خیلی بهتر از شما می‌شناسد. اطلاعاتی مثل غذای سگتان، وزن او و واکسن‌هایی که نیاز دارد را دامپزشک به خوبی می‌داند. دام‌پزشک جواب تمام سؤالات مربوط به حیوانات را می‌داند و می‌توانید به‌راحتی به او اعتماد کنید. زمان ایده­آل برای چکاب سگتان نزد دام‌پزشک حدوداً هر ۶ ماه در میان است.

۸- با آرامش با سگتان رفتار کنید

سگ‌ها هم مثل بچه‌ها از کارهای شما تقلید می‌کنند. سگ‌ها خیلی باهوش هستند. سعی کنید خونسردی خودتان را در بیشتر اوقات حفظ کنید و با اضطراب با سگتان رفتار نکنید. سگ‌های عصبی بیشتر از بقیه سگ‌ها، پرخاشگر می‌شوند. پس همیشه با آرامش برخورد کنید و با سگتان همان رفتاری را داشته باشید که شما از او انتظار دارید.

منبع: چطورپدیا

ایگوانای دریایی جانوری از خانواده مارمولک‌ها

چند حقیقت جالب در رابطه با ایگوانای دریایی:

ایگوانای دریایی، گونه‌ی جانوری بسیار خاصی است. این گونه‌ی جانوری، تنها در جزایر گالاپاگوس، واقع در بخش کوچکی از کشور اکوادور در آمریکای جنوبی یافت می‌شود. تا آن جایی که ما می‌دانیم و گستره‌ی دانشمان به ما اجازه می‌دهد، ایگوانای دریایی، تنها مارمولک به جا مانده‌ای است که هم قادر به زندگی در خشکی و هم قادر به زنده ماندن در آب است. این ویژگی سبب می‌شود تا او به خاص‌ترین خزنده‌ی روی زمین تبدیل شود. به علاوه، یک نگاه به این چهره‌ی آشنا بیندازید. آیا شما را یاد اژدهایان کالیسی در سریال بازی تاج‌وتخت نمی‌اندازد؟ عملاً باید عموزاده‌های همان اژدهایان باشند. به علاوه‌ی این ارتباط فامیلی با اژدهایان، جالب است بدانید که این گونه‌ی جانوری اغلب بر روی سواحل ناهموار زندگی می‌کند، اما در مناطق مردابی نیز دیده شده است. ایگوانای دریایی، برخلاف دیگر مارمولک‌ها و همچنین اژدهایان سریال بازی تاج‌وتخت گیاه‌خوار است و بخش اعظمی از تغذیه‌ی او از راه جلبک‌های دریای تأمین می‌شود.

ویژگی‌های ظاهری ایگوانای دریایی: از نظر رنگی، ایگوانای دریایی رنگ‌های بسیار متفاوتی را شامل می‌شود، اما متعارف‌ترین رنگ‌های این جانوران، چیزی در بین سیاه و خاکستری است. این حیوان خاص، در مناطق متعددی از جزایر مختلف زندگی می‌کند و همین پدیده باعث شده که رنگ و اندازه‌ی او دچار تنوع بسیاری شود؛ آیا زیبا نیست؟ اندازه و وزن معمول آن‌ها از ۱,۷ متر درازا و ۱۲ کیلوگرم شروع می‌شود؛ که البته این مقدار وزن و قد، برای حمل کردن یک کالیسی بر پشتش زیادی کم است. اگرچه که بخش اعظمی از تغذیه‌ی او از طریق گیاهان زیر دریایی تأمین می‌شود، اما به دلیل دندان‌های تیز و شکل دهان و پوزه‌ آن، می‌تواند از خزه‌های دریایی که بر روی سنگ‌ها ایجاد می‌شوند، نیز تغذیه کند. همچنین، ایگوانای دریایی حاوی یک غده در بینی خود است که با ترشح یک سری از مواد خاص، نمک دریایی را از خون خود بیرون می‌راند و این عمل در میزان سلامت او تأثیر بسزایی دارد.

طبیعت وحشی ایگوانای دریایی:

جالب است بدانید که ایگوانای دریایی، می‌تواند تا عمق ۱۰ متری آب‌های اقیانوس نیز شنا کند. گرچه او ترجیح می‌دهد که آب‌های سرد را برای شنا و تغذیه انتخاب کند و پس از انجام و تکمیل روند تغذیه، برای مدتی طولانی، بر روی صخره‌های ساحل و زیر نور آفتاب دراز می‌کشد. در این زمان، او حالت دفاعی سختی را به خودش می‌گیرد و به هر موجودی که به او نزدیک شود، حمله می‌کند. در حین فصول جفت‌گیری، ایگواناهای مذکر، می‌بایستی در میان گله‌ی بزرگی از همنوعان مؤنث خود، بر سر جفت‌گیری با دیگران مبارزه کنند. این مبارزه، به‌ندرت شامل خشونت‌های مرگبار می‌شود. نهایتاً، در حین حمله، با سر خود به رقیب ضربه می‌زنند. در آخر هم گفتنی است که ایگوانای دریایی به شدت تحت حفاظت سازمان محیط‌زیست قرار دارد.

منبع: چطورپدیا

خرچنگ دریایی آمریکایی‌

خرچنگ دریایی آمریکایی یک گونه‌ی جانوری خاص است که در اقیانوس اطلس و در نواحی آمریکای شمالی زندگی می‌کند. این منطقه شامل شمال کیپ هترز و کارولینای شمالی در جنوب آمریکا است. طول این گونه‌ی جانوری به ۶۱ سانتی‌متر و وزن ۴,۱ کیلوگرم می‌رسد؛ و البته ممکن است تا حدود ۲۰ کیلوگرم نیز رشد کند. در حقیقت، خرچنگ دریایی آمریکایی سنگین‌ترین خرچنگ آبزی جهان شناخته می‌شود. بر اساس سازمان آمار گونه‌های جانوری، سنگین‌ترین خرچنگ آبزی به ثبت رسیده که در کانادا یافت شد وزنی معادل ۲۰,۱ کیلوگرم داشت.

 رنگ‌بندی خرچنگ‌های دریایی آمریکایی‌

رنگ عادی خرچنگ‌های دریایی آمریکایی چیزی در حدود آبی تیره همراه با سبز است. این رنگ مخلوطی از زرد، آبی ورگه‌هایی از قرمز است. از هر ۲ میلیون خرچنگ دریایی آمریکایی، تنها یکی از آن‌ها به رنگ آبی درمی‌آیند. دلیل این مسئله و یا به وجود آمدن این رنگ، نوعی جهش ژنتیکی و ترشح مقدار زیادی از یک پروتئین خاص است. پروتئینی که حاوی مولکول‌های کارتنوئید و مخلوطی از آبی است. در حقیقت، رنگ آبی خرچنگ دریایی از این بخش سرچشمه می‌گیرد.

علی‌رغم نادر و عجیب بودن رنگ‌های خرچنگ‌های دریایی، بسیاری از مردم عادی رنگ‌های مختلف آن را پیدا می‌کنند، اما این اختلاف و تفاوت در رنگ دلایل متعددی دارد:

• یکی از این دلایل به فضای مجازی و رسانه‌ی اجتماعی برمی‌گردد (مثلاً اطلاع‌رسانی یافت شدن چنین خرچنگی به‌غایت ساده‌تر است.)
• و یا به دلیل کاهش جمعیت مهاجم و خورده نشدن این گونه‌ی جانوری.

رنگ‌های نادر این خرچنگ دریایی به آبی محدود نمی‌شود. مردم عادی در آمریکا حتی رنگ زرد این گونه‌ی جانوری را مشاهده کرده‌اند اما پیدا کردن چنین گونه‌ای که در اثر جهش ژنتیکی به این رنگ در آمده باشد، تقریباً ۱ در ۳۰ میلیون اتفاق می‌افتد. گزارش یافتن خرچنگ دریایی زرد در جزایر ولبک و در دهانه­ی رود کنبک دریافت شده است. از سال ۲۰۰۶ به بعد، مردم تنها سه مورد دیگر از این رنگ مشاهده کرده‌اند. یکی در جزایر پرنس ادوارد، یکی در کیلیهی هاوایی و یکی در بندر ناراگنست در جزیره‌ی رود.

منبع: چطورپدیا

مسمومیت سگ‌ها با مصرف شکلات

سگ‌ها موجوداتی هستند که مواد غذایی مصرف می‌کنند که برای سلامت آن‌ها اصلاً خوب نیست؛ توله‌سگ‌ها هم بیشتر وقت‌ها غذاهای مضر می‌خورند. سگ‌ها حس بویایی بسیار قوی دارند و می‌توانند خیلی راحت شکلات را در جاهای مخفی ‌شده در آشپزخانه شما پیدا کنند. نگهداری شکلات در خانه می‌تواند برای سلامت سگ‌تان بسیار خطرناک باشد.

شکلات از دانه‌های برشته‌ شده درخت کاکائو به دست می‌آید که خواص آن برای حیوانات بسیار سمی است. دو ماده سمی موجود در شکلات شامل کافئین و تئوبرومین می‌شود. اگر سگی شکلاتی را قورت بدهد، این دو ماده سمی منجر به عوارض زیادی در بدن او می‌شوند و حتی مصرف شکلات برای سگ‌ها می‌تواند کشنده هم باشد.

نشانه‌ها و انواع مسمومیت با مصرف شکلات

• استفراغ
• اسهال
• افزایش دمای بدن
• افزایش واکنش‌های غیرارادی
• سفت شدن ماهیچه‌ها
• تند نفس کشیدن
• افزایش ضربان قلب
• فشارخون پایین
• تشنج
• نشانه‌های پیشرفته (نارسایی قلبی، ضعف و بیهوشی)

مقدار و نوع شکلاتی که سگ قورت داده است هم اهمیت زیادی دارد زیرا شدت مسمومیت را مشخص می‌کند. سه نوع شکلات که باید از دادن آن‌ها به سگتان خودداری کنید عبارت‌اند از:

۱- شکلات شیری: علائم خفیف مسمومیت با شکلات شیری زمانی دیده می‌شود که سگ به ازای هر ۰,۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۰.۰۲۴ گرم از شکلات را قورت داده باشد. مسمومیت شدید زمانی اتفاق می‌افتد که سگ به ازای هر ۰.۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۵۶.۷ گرم از شکلات را قورت داده باشد.

۲- شکلات‌های نسبتاً شیرین: علائم خفیف مسمومیت با شکلات نسبتاً شیرین زمانی دیده می‌شود که سگ به ازای هر ۰,۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۰۱۰/۰ گرم از شکلات را قورت داده باشد. مسمومیت شدید زمانی اتفاق می‌افتد که سگ به ازای هر ۰.۴۵۳ کیلوگرم از وزن بدن خود، ۲۸.۳۵ گرم از شکلات را قورت داده باشد.

۳- شکلات گرم شده: این نوع از شکلات بیشترین درصد کافئین و تئوبرومین را دارد. برای سگی که ۹ کیلو وزن دارد، مصرف کمتر از ۰,۰۰۱ گرم هم می‌تواند باعث مسمومیت بشود.

علت مسمومیت

مصرف میزان مشخصی از شکلات می‌تواند برای سگ‌ها سمی و خطرناک باشد. در هنگام غذا دادن به سگتان خیلی دقت کنید تا غذایش حاوی شکلات نباشد و همیشه شکلات را از دسترس سگتان دور نگه‌دارید.

تشخیص

دامپزشک سگ را به‌طور کامل معاینه می‌کند و از او تست شیمیایی خون، الکترولیت و ادرار هم می‌گیرد. این تست‌ها در صورت لزوم، میزان اوردوز شکلات/کافئین را مشخص می‌کنند. آزمایشات خون به‌منظور بررسی تجمع تئوبرومین انجام می‌شود و نوار قلب هم برای شناسایی مشکلات قلبی مثل ضربان قلب غیرعادی از سگ‌ها گرفته می‌شود.

درمان مسمومیت سگ با مصرف شکلات

سگ شما بلافاصله پس از مصرف شکلات باید توسط دامپزشک معاینه بشود ولی شما می‌توانید ابتدا با دامپزشک تماس بگیرید تا از او در مورد کمک‌ها و مراقبت‌های اولیه، سؤالات لازم را بپرسید. معمولاً در چنین شرایطی شما می‌توانید سگتان را وادار به استفراغ کند و مواظب هرگونه حملات ناگهانی هم باید باشید. در ضمن شما باید از سگتان در محیطی خنک و ساکت و در شرایط آرامش‌بخش نگه‌داری کنید.

مایعات خاصی به سگ شما داده می‌شود تا به بدن او آب‌رسانی بشود و شرایطش تا حدودی بهبود پیدا کند. برای اینکه از به وجود آمدن مشکلات بیشتر جلوگیری کنید تا چند روز باید غذاهای بدون نمک و ادویه به او بدهید.

پیشگیری از مسمومیت سگ ها

شکلات را دور از دسترس سگتان قرار دهید چون هیچ درمان خاصی برای رفع مسمومیت شکلات وجود ندارد.

منبع: چطورپدیا

بیماری آدیسون در سگ‌ها

بیماری آدیسون که در اصطلاح «ترشح زیاد هورمون‌های فوق کلیوی» هم نامیده می‌شود، یک نوع بیماری هورمونی است که با بر هم زدن سطح الکترولیت‌ها در بدن می‌تواند سگ را بسیار بیمار کند. بهتر است در مورد بیماری آدیسون در سگ‌ها اطلاعات بیشتری به دست بیاورید تا در صورت ابتلای سگ‌تان به این بیماری، بتوانید هرچه زودتر به فکر درمان او بیفتید.

بیماری آدیسون چیست؟

بیماری آدیسون با اصطلاح پزشکی «ترشح زیاد هورمون‌های فوق کلیوی» هم شناخته می‌شود که در واقع به معنای سطح پایین هورمون فوق کلیوی در بدن است. بیماری آدیسون زمانی اتفاق می‌افتد که غده‌های فوق کلیوی به مقدار کافی هورمون تولید نمی‌کنند تا سطح الکترولیت در بدن بتواند به تعادل برسد.

غدد فوق کلیوی، غده‌های کوچکی هستند که در نزدیکی کلیه قرار دارند. وقتی سگی در معرض موقعیت استرس‌زا قرار می‌گیرد، غدد فوق کلیوی نرمال هم کورتیزول اضافی را تولید خواهند کرد تا به بدن کمک کنند که با استرس مقابله کند. وقتی کورتیزول کافی وجود نداشته باشد، بدن هم نمی‌تواند استرس را به‌خوبی کنترل کند. در نتیجه آب و الکترولیت‌های بدن در وضعیت نامتعادلی قرار می‌گیرند که می‌تواند منجر به بیماری خطرناکی شود.

ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها نسبتاً نادر است. این بیماری نسبت به بیماری کوشینگ که باعث تولید بیش از حد کورتیزول در بدن می‌شود، شیوع کمتری در سگ‌ها دارد.

علائم بیماری آدیسون در سگ‌ها

سگ‌هایی که به بیماری آدیسون مبتلا می‌شوند، ممکن است در ابتدا هیچ نشانه‌ای را از خود نشان ندهند. کم‌کم علائم خاصی در سگ‌ها دیده می‌شود و شدت این نشانه‌ها هم می‌تواند خفیف تا شدید باشد. البته این را هم بدانید که علائم بیماری آدیسون ممکن است مبهم باشد و تا حدی شبیه علائم سایر بیماری‌ها است. علائم این بیماری عبارت‌اند از:

• بی‌حالی
• استفراغ
• اسهال
• ضعف

اگر شما هم متوجه این علائم و یا علائم دیگری از این بیماری شده‌اید و سگ‌تان بیشتر از ۱ الی ۲ روز این علائم را دارد، حتماً باید به نزد دامپزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری آدیسون

هنگام معاینه سگ‌تان ممکن است دامپزشک متوجه کم شدن آب بدن، ضربان ضعیف و شاید ضربان قلب آهسته و نامنظم شود. تست­های آزمایشگاهی برای تشخیص علت واقعی بروز علائم این بیماری در سگتان کاملاً ضروری هستند. دامپزشک با انجام تست­های روتین آزمایشگاهی کار خود را شروع می‌کند؛ مثل تست تحلیل شیمیایی ترکیبات خون و میزان الکترولیت‌های موجود در آن و شمارش کامل سلول‌های خونی. تجزیه شیمیایی ادرار هم ممکن است برای سگتان تجویز شود. سگ‌هایی که بیماری آدیسون دارند، معمولاً آزمایش خون آن‌ها سطح بالایی از پتاسیم و سطح پایینی از سدیم را نشان می‌دهد که نشانه عدم تعادل الکترولیت در بدن آن‌هاست. غده‌های کلیه هم ممکن است تحت تأثیر این شرایط قرار بگیرند. نتایج آزمایش‌های CBC (شمارش تعداد گلبول‌های سفید خون) و ادرار در این سگ‌ها هم ممکن است طبیعی یا غیرطبیعی باشد. تشخیص احتمالی بیماری آدیسون ممکن است بر اساس نتایج تست‌های اولیه مشخص شود. ولی انجام آزمایشات بیشتر هم برای تأیید این تشخیص کاملاً ضروری هستند. در بیشتر موارد، تست محرک ACTH در مرحله بعدی درمان قرار می‌گیرد که این نتایج با هم ابتلا به بیماری آدیسون را تأیید خواهند کرد.

علت‌های ابتلا به بیماری آدیسون

علت اصلی بیماری آدیسون در مراحل اولیه هنوز هم شناخته‌شده نیست. خیلی‌ها بر این باورند که این بیماری به خاطر تخریب واکنش ایمنی بافت غدد فوق کلیوی است. بیماری آدیسون ثانویه بعد از آسیب به غده‌های فوق کلیوی اتفاق می‌افتد که علت آن فاکتور خارجی است. این فاکتور خارجی می‌تواند تروما، تومور و یا حتی استفاده از داروهایی باشد که برای درمان سایر بیماری‌ها استفاده می‌شود.

ممکن است بعضی از انواع توله‌سگ‌ها مستعد ابتلا به بیماری آدیسون باشند. این توله‌سگ‌ها شامل نژادهای سگ‌های بردر کولی، سگ گریت دین یا دانمارکی، سگ پرتغالی، سگ پودل، سگ تریر وست هایلند و سایر توله‌سگ‌ها می‌شوند.

درمان بیماری آدیسون

سگی که دچار درجه شدیدی از بیماری آدیسون شده است تا زمان بهبودی نیاز به بستری خواهد داشت؛ به این وضعیت شرایط بحرانی آدیسون گفته می‌شود. در این شرایط معمولاً سگ‌ها خیلی ضعیف هستند و دائم استفراغ می‌کنند یا اسهال می‌روند. عدم تعادل الکترولیت را باید با مصرف دقیق مایعات و داروها به تعادل خاصی رساند. خوشبختانه به‌محض اینکه سطح الکترولیت‌ها در بدن منظم شود و به تعادل خاصی برسد، می‌توان بیماری آدیسون را به‌راحتی درمان نمود.

مرحله بعدی مواظبت از این سگ‌ها شامل تزریق کورتیکوئید معدنی به نام «دزوکسی کورتیکسترون پیوالات» (پرکورتن) می‌شود. در زمانی که سگ دچار استرس می‌شود، ممکن است استروئیدهای دهانی هم به او بدهند تا نیاز بدنش به کورتیزول تأمین شود. آزمایشات منظم برای اطمینان از تعادل سطح الکترولیت‌های بدن کاملاً ضروری است.

اگر سگی که مبتلا به بیماری آدیسون است کمی مریض به نظر برسد، دامپزشک باید او را خیلی سریع معاینه کند. مرحله‌ی بحرانی بیماری آدیسون می‌تواند در هر زمانی رخ دهد. هر چه سگ شما سریع‌تر درمان‌های خود را شروع کند، کار به مرحله بحرانی نمی‌رسد.

چگونه از ابتلا به بیماری آدیسون در سگ‌ها جلوگیری کنیم؟

هیچ راهی برای جلوگیری از پیشرفت اولیه بیماری آدیسون وجود ندارد. ممکن است با مصرف منظم داروها بتوان از ابتلا به بیماری آدیسون ثانویه جلوگیری کرد. آزمایشات منظم می‌تواند به دامپزشک کمک کند تا فاکتورهای آدیسون ثانویه را در بدن سگ مشخص کند.

با کشف زود هنگام این فاکتورها می‌توان راحت‌تر بیماری آدیسون را مدیریت کرد. به توصیه‌های دامپزشک گوش کنید و به‌طور منظم سگتان را برای انجام آزمایشات ببرید. وضعیت غیرعادی خفیف به دامپزشک کمک می‌کند تا قبل از اینکه سگتان مریض شود، بتواند ابتلا به بیماری آدیسون را بفهمد. جلوگیری از مرحله بحرانی آدیسون، بهترین راه برای ایمن نگاه داشتن سگتان در برابر این بیماری است.

منبع: چطورپدیا